|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Marnixring Leeuwercke had het dit jaar wel getroffen met de prijsuitreiking van zijn tweejaarlijkse poëziewedstrijd Georges Leroy, die dit jaar voor de 16de keer werd uitgereikt. De Gedichtendag zat nog fris in het geheugen en met de prijs zelf leverde Marnixring Leeuwercke zijn bijdrage tot onze recente stelling dat Waregem een stilaan een gedichtenstad mag worden genoemd (zie bijdrage 24-1-2007). De bekendmaking van de laureaten toonde ook aan dat er in Waregem jong talent zit. De eerste prijs van de zestiende poëziewedstrijd van Marnixring Leeuwercke in de jongerencategorie ging zondag naar de 18-jarige Diewertje Castelein uit Waregem. Zij schreef een gedicht over de ziekte van Alzheimer.
Deze poëziewedstrijd wordt genoemd naar de Waregemse letterkundige en beeldhouwer Georges Leroy die veel heeft gedaan voor het artistieke leven in Waregem. Wij verwelkomen zijn dochter, Mevrouw Christine Leroy. Mevrouw, we bieden u graag een kleine attentie aan! De jury bestond uit: Etienne Delanglez, Arlette Roelens, Jacques Van Eeckhoutte, Dirk Vanhoutte en juryvoorzitter Bert Forceville. De prijzen werden uitgereikt door Ringvoorzitter Willy De Bouvrie.
Het was een tevreden commissievoorzitter Bert Forceville, die verslag uitbracht van de geslaagde wedstrijd. Deze poëziewedstrijd wordt genoemd naar de Waregemse letterkundige en beeldhouwer Georges Leroy die veel heeft gedaan voor het artistieke leven in Waregem. De organisatoren waren vereerd om zijn dochter, mevrouw Christine Leroy, te kunnen verwelkomen bij de prijsuitreiking.
Enkele weken geleden troffen we in de Waregemse winkeletalages gedichten aan. Een mooie tijd dus om de prijzen uit te reiken van de 16de tweejaarlijkse poëzieprijs Georges Leroy. Marnixring Leeuwercke draagt dus al meer dan 30 jaar de poëzie een warm hart toe. Dat de uitreiking kan gebeuren in de schouwburg met het prachtig artistiek programma van de Waregemse Academie voor muziek, woord en dans maakt er een feestelijk gebeuren van. Bij het slot van zijn toespraak was hij ook dankbaar voor mevrouw Pat Mechele, die het hele programma stijlvol presenteerde.
Taal is een communicatiemiddel bij uitstek. Die waarheid ondervinden we best wanneer we op reis zijn in een land waar we geen jota van de taal begrijpen, denk maar aan China. Een romanschrijver gebruikt de taal om een verhaal te vertellen, om personages op te voeren die verliefd worden, samenwonen en al of niet problemen hebben met elkaar of met anderen.
Een dichter echter brengt niet zozeer een verhaal, maar gebruikt de taal om gevoelens uit te drukken; hij doet dat in een gecondenseerde (verdichte) taal met goed gekozen woorden. Dichters zijn verliefd op hun taal, en spelen graag met woorden (zoals de betreurde Vlaamse dichter Herman de Coninck naar wie de recente Vlaamse poëzieprijs wordt genoemd). Ze zijn steeds op zoek naar een originele manier van zeggen, ze behandelen taal als wijnliefhebbers die hun kostbare wijn niet drinken, maar savoureren.
Honderdzevenendertig dichters hebben hun gedicht opgestuurd, 91 volwassenen en 46 jongeren. En we hebben ze gesavoureerd! De jury heeft mooie gedichten gelezen die gingen over vreugde, verliefdheid, verlangen, eenzaamheid, verdriet en wanhoop, en nieuw: over adoptie. Een paar schrijnende gedichten gingen zelfs over zelfmoord, een ernstig probleem in onze maatschappij. Ook al worden we in de laatste jaren geconfronteerd met een voortschrijdende nonchalance wat taalzorg betreft, we kunnen zeggen dat de meeste dichters heel keurig met hun taal omgaan en dat is hoopgevend. Het is bijzonder verheugend, wat men ook soms beweert, dat in een tijd van chatten, rappen en SMS-communicatie, de verbeelding en de originaliteit niet is aangetast.
In de categorie Jongeren wordt de eerste prijs in de wacht gesleept door Diewertje CASTELEIN uit Waregem met haar gedicht Alzheimer. De jongedame ontvangt hiervoor 150 euro. De tweede prijs, een cheque van 100 euro, gaat naar de 17-jarige Sophie DOUTRELIGNE uit Ingooigem, voor haar gedicht Woordenfee. Het winnend gedicht schreef Diewertje Castelein tijdens vorig schooljaar in opdracht van haar leraar Nederlands. Die vroeg de leerlingen een gedicht te schrijven over een onderwerp dat ons nauw aan het hart lag. Voor Diewertje was dat haar oma die van de dokters vernam dat zij Alzheimer heeft. De leraar vond het prachtig en stelde haar voor om het in te sturen naar een of andere wedstrijd. Hij stond duidelijk niet alleen met zijn beoordeling. Woordenfee van Sophie Doutreligne maakte van haar werk een woordspel. Niet zozeer de inhoud maar wel de klanken en de botsing van de woorden tellen.
De winnaar in de categorie volwassenen is de 37-jarige Tom VAN CLEEMPUT uit Gent met zijn gedicht Na een eeuw. Hij gaat naar huis met een cheque ter waarde van 350 euro. De tweede prijs, met een waarde van 150 euro, geeft Marnixring aan de 42-jarige Dina LAGROU uit Sijsele voor haar gedicht Een lenteavond aan zee. Het afgelopen jaar won zij met een ander gedicht nog een poëziewedstrijd in Laakdal.
(meer over Marnixring en Georges Leroy in bijdrage dd. 18 mei 2006 bij aankondiging poëziewedstrijd)
ALZHEIMER
Een onzichtbare hand
gumt de lijnen
uit het eerste schriftje
de eerste liefdesbrief
Een boek vol
lege bladzijden
Verhalen en pillen
verbinden de punten
tot vage vormen
Een boek vol
wazige beelden
Het laatste blad
gum ik zelf weg.
DIEWERTJE CASTELEIN
1e prijs Jongeren
WOORDENFEE
Mijn pen zweeft
over de regels
heen
strijkt neer
als een vlinder
op het puntje
van de i
klimt
langzaam
de steile d
omhoog
en laat zich
glijden van c
danst
lenig
buik met
l
en
als
een wervelende wind
verkent
mijn pen
het immense
landschap
waar letters
bloeien
en woorden
groeien
SOPHIE DOUTRELIGNE
NA EEN EEUW
En in de winter walst de witste sneeuw
zich wurgend als een gek een weg
vanuit een wollig, wiegend wolkendek.
Jij bent vertrokken; na een eeuw
meet ik de schade nu pas op:
je was het melkwit van de maan,
de wildste stilte die niet stopt,
een pijn die nooit zal overgaan.
Jij was de lente op mijn huid,
die zinnen prikkelt en voluit
de kou in mij verdrijven kon.
Jouw beeld schiet aan en uit:
immens, intens, geweldig, luid:
een zee van vuur en licht en zon.
TOM VAN CLEEMPUT
EEN LENTEAVOND AAN ZEE
Deinend
strijken golven
rimpels glad.
De avond zwijgt
in verdronken woorden,
leidt gedachten
door het zand.
Een milde wind
streelt de maan,
waait wolken
uit mijn hoofd.
In het stille licht
wassen tranen
mijn gezicht.
De hemel
zinkt.
Een late lentelucht
ademt
om me heen.
Dina Lagrou
|
