xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Vandaag opende gouverneur Paul Breyne in Be-pART, het platform voor actuele kunst van de provincie West-Vlaanderen, een merkwaardige goed toegankelijke tentoonstelling met diaprojecties onder de titel Lost Format. Het kunstcomplex in de Westerlaan te Waregem brengt met deze tentoonstelling hulde aan het verloren formaat, zo kun je de dia als beeldbrenger momenteel inderdaad noemen. Er is werk te zien van Els Opsomer, Pierre Bismuth, Noritoshi Hirakawa, Jonanthan Monk, Fernando Ortega en de Waregemse architecture-kunstenaar Johan Van Geluwe. U krijgt tot en met 3 juni 2007 de tijd om het beeldrijk geheel te bezoeken. Misschien ontdekt u in de kijkkast met ruim 700 dias wel uw ingestuurde dia, waarvoor we hier eerder een oproep plaatsten.
De tentoonstelling start met een 8 minuten durende compilatie van de documentaire The last slide projector van Paige Sarlin over de allerlaatste carroussel diaprojector van Kodak in 1994. Na deze begrafenis komen we bij de kijkkast met de ingestuurde dias, die kunstig zijn geplaatst volgens de hoofdtinten uit de regenboog. Aantrekkelijk is dan de diamontage met een collectie Hofjes van Eden met dias van volkstuintjes, die Johan Van Geluwe vanaf 1973 opspoorde langs Vlaanderens wegen. In de jaren 1977-1979 werden de Hofjes al tentoongesteld in museale ruimten en onlangs werd de kunstige collectie door de provincie in een voor het nageslacht te bewaren formaat gerestaureerd.
Het centrale werk in Lost Format komt van Els Opsomer. Zij kreeg als gastartiest in Be-part in Waregem de opdracht een nieuw werk voor deze tentoonstelling te ontwikkelen. Bij aanvang zag ze haar these voor dit project als de dualiteit bij het thuisgevoel. Zeker wanneer je uit een provinciale plek in België komt is de buiten niet meer het platteland, zoals we het nog wel in andere Europese steden kennen. Je herkent de tekens (een hotel: een bed, een badkamer, een receptie), maar buiten hoor je de geluiden van een stad. Een kluwen dat je niet kent en waarvan je niet weet hoe je het zal aanpakken. Ik zal Waregem met deze dualiteit behandelen en door deze bril vertalen. Waregem, het verhaal van Ann de Frenne, en het verhaal daarrond. Een verhaal van eindeloze omzwervingen.
Nog op de tentoonstelling Lost Format vinden we werk van de Japanse kunstenaar Noritoshi Hirakawa. Binnen het tentoonstellingsconcept is dit werk een logische tussenstap naar het eerder conceptuele werk van Fernando Ortega, Pierre Bismuth en Jonathan Monk dat we verder vinden. Ortega verwijdert de diapositief uit het kadertje en klemt een gevangen mug tussen de twee raampjes. Een alledaagse mug wordt een soort van relikwie of staat de mug symbool voor het uitstervende ras van de diaprojectoren? Pierre Bismuth confronteert de kijker in Ma couleur préférée met een gelijkaardig enigma en brengt 82 dias in steeds verschillende kleuren. In dezelfde banaliteit vinden we ook Jonathan Monk met elke dag een andere dia over ruimte en tijd met een beeld van het wondere mysterie van de melkweg. Lost Format is volgens Cis Bierinnckx, de curator van de tentoonstelling, een mentaal parcours eerder dan een tentoonstelling met een nostalgisch karakter.
Later proberen we ook nog terug te komen op de toespraken van Gunter Petry, Bestendig Afgevaardigde van Cultuur en Onderwijs, en gouverneur Breyne...
|