|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Dit keer loopt in Be-pART in de Westerlaan een heel toegankelijk kunstzinnig project, zowat een nostalgische hulde aan het verloren dia-formaat. In ons verslag bij de opening eerder deze maand hadden we het reeds over de projectie van de merkwaardige collectie Hofjes van Eden met dias van merkwaardige volkstuintjes, die Johan Van Geluwe vanaf 1973 opspoorde langs Vlaanderens wegen. In de jaren 1977-1979 werden de Hofjes al tentoongesteld in museale ruimten en onlangs werd de kunstige collectie door de provincie in een voor het nageslacht te bewaren formaat gerestaureerd. Johan Van Geluwe ontving in 1991 de Staatsprijs voor Beeldende Kunst.
Rasecht Waregemnaar Johan Van Geluwe (° Waregem 1929) is voor zijn conceptuele kunstbeleving bij kunstcritici wereldwijd bekend als wat we kunnen noemen ARTchitect of architect-kunstenaar. Hij is inderdaad ook een bekende architect, die afstudeerde in het architectuurinstituut Sint-Lucas in Gent en daar van 1974 tot 1994 als docent met zijn vernieuwende projecten een grote invloed heeft gehad op onze architectuur. Zijn vader Jozef was ook architect, maar Johan koos duidelijk een nieuwe stijl en daarvan getuigen talrijke woningen die hij in de zeventigerjaren in de regio heeft ontworpen (zie ondermeer getuigenis van Luc Verbeke in zijn blog, dat te bereiken is met de link bij onze favorieten hier in de rechterkolom). Net als zijn vader richt hij zijn blik op de internationale literatuur en is hij actief met het spuien van creatieve ideeën en kritische visies.
Zijn kunstbeleving bestaat uit het relativeren en ironiseren van de bestaande kunstwereld, het 'kunstobject' en de 'clichématige' benadering van kunst. Zo bouwt hij een coherente ideeënwereld op waarin imaginaire kunstinstellingen centraal staan en hem toelaten ingrepen op bepaalde kunstsituaties door te voeren. De inhoud plaatst hij in een andere context en het geheel krijgt zo een totaal andere relativerende betekenis. Hij richt zijn loge in met barokke attributen uit de theaterwereld die normaal op scène of in de concertzaal thuishoren. De architect evolueerde tot een ARTchitect zoals hij zichzelf ging noemen met zijn creaties waarin hij niet enkel zijn eigen vakwereld maar de hele wereld van kunstenaars, critici, verzamelaars en de musea zelf met hun directeuren / curatoren kritisch- ironisch ging bekijken.
Hij ontwierp zijn eigen kunst met zijn Museum of the Museums, waarvan hijzelf de zgn. directeur is en aan vrienden, bekenden, kunstenaars en museumdirecteurs zijn werk bekend maakt o.m. via zijn bekende stempelafdrukken op brieven en documenten. The Museum of the Museums verwierf grote bekendheid in Vlaanderen, Nederland en Duitsland. Johan Van Geluwe streeft naar een open systeem dat wil voorkomen dat kunstwerken vervreemden van hun eigen omgeving. De kunst moet er opnieuw worden ingebed in het dagelijkse leven. Zijn kritische houding tegenover kunst, politiek en de maatschappij zal ook in zijn wonderkamer een belangrijk gegeven zijn.
Johan Van Geluwe ontving in 1991 de Staatsprijs voor Beeldende Kunst en bekleedt een bijzondere plaats in het eigentijds kunstgebeuren. Dit heeft onder andere te maken met het feit dat de kunstenaar een eigenzinnige opvatting huldigt, die erin bestaat dat hij zijn werk resoluut buiten het commerciële circuit wenst te houden en het geen voorwerp van speculatie wil laten worden. Hij werd gelauwerd voor zijn originaliteit, spitsvondigheid ( ook taalkundig: gebruik van woorden en zinnen met een dubbele bodem ) en zijn "ludieke kunst". In Waregem werd hij ondermeer gehuldigd met de medaille van de Cultuurraad en een tentoonstelling van zijn belangrijkste kunstwerken.
Het gevaar bestaat dat zijn oeuvre, dat op dit ogenblik nog ten dele in zijn bezit is, op een bepaald ogenblik verspreid zou kunnen worden en verloren zou kunnen gaan. Om die reden werd een tiental jaar geleden de stichting Johan Van Geluwe opgericht met maatschappelijke zetel in Waregem, tevens de woonplaats van de kunstenaar. Een deel van het oeuvre is op dit ogenblik voor het publiek toegankelijk in verschillende musea. Zo bevindt zich de installatie Het kabinet van de conservator in het bekende Ernst Osthausmuseum in Hagen (Duitsland). Hetzelfde museum bezit een deel van het oeuvre van het kunstenaarsmuseum. Een groot deel van het grafische werk wordt bewaard in het museum in de stad Minden. In samenwerking met deze musea werden reeds een aantal catalogi uitgegeven. Zijn rijk geïllustreerd kunstboek onder de titel " The Museum of Museums "(Ludion Gent / Amsterdam, 159 p.) met bijdragen uit bekende publicisten uit binnen - en buitenland werd in september 2005 bekroond als het beste kunstboek van Vlaanderen. Na het verschijnen ervan publiceerde Ludo Bekkers in "Ons Erfdeel ", 2004, nr 5, pp. 699 - 706, een boeiende bijdrage met tal van illustraties gekozen uit zijn werken en voorts over zijn tentoonstellingen en acties om
"de kunst, de kunstenaar, de musea en hun directeuren een geweten te schoppen " (p.706 ).
Info : http://blog.seniorennet.be/lucenmaria
http://blog.seniorennet.be/lieven1952
http://wareber.linkoverzicht.be
|
