|
Onder de titel Rachmil vergat zijn redders niet verschijnt vandaag een aangrijpend oorlogsverhaal van Rik Ghistelinck in Het Volk/Het Nieuwsblad. Het verhaal komt van EH Jozef Vervaeke, eredirecteur van het VTI. Er gaat geen 10 mei voorbij dat hij niet terugdenkt aan een temperamentvolle en vlijtige leerling Rudi Menen, die enkele jaren na de Tweede Wereldoorlog school liep in het Waregemse VTI. Er verscheen een boek van Rosine De Dijn bij Van Halewyck met het levensverhaal van deze joodse jongen onder de titel ,,Zeg nooit dat je Rachmil heet''.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De familie van Clement Verplaetse, destijds hoofdonderwijzer op Nieuwenhove, vormde tijdens de Tweede Wereldoorlog de reddingsboei voor de joodse jongen Rudi Menen. Zijn echte naam was Rachmil en hij vluchtte met zijn moeder Laja Menen uit Berlijn naar Brussel in 1939. Toen de Duitsers in mei 1940 België veroverden, kwam het kind via de Sint-Sixtusabdij (Westvleteren) in het Waregemse pleeggezin van Clement Verplaetse terecht. Die opvang was een bijzonder moedige daad van Clement en zijn echtgenote Augusta Vandenbroucke, want het gezin telde al zeven kinderen. Het was zeer gevaarlijk om een joods kind in bescherming te nemen. Daarom werd meteen zijn voornaam in Rudi veranderd. De moeder overleefde de holocaust niet en stierf in Auschwitz.
Rudi had zijn beste vrienden Jozef Anckaert en Pierre Nys toevertrouwd dat hij, als een echte jood, de wereld wou veroveren. Nadat hij zijn pleegmoeder had verzorgd in haar eindstrijd trok hij eerst een jaartje naar Engeland en vestigde zich nadien in Amerika. Als soldaat kwam hij in Heidelberg terecht en hij bezocht toen geregeld het ,,thuisfront'' Waregem, waar hij ook zijn echtgenote Trees Demeulemeester vond. Het gezin, met twee zonen en een dochter, leefde later in Los Angeles, waar ze een textielhandel runden.
Rudi vergat nooit de abdij, zijn pleeggezin en zijn oud-leraar. Hij stelde bij het gouden priesterjubileum van Jozef Vervaeke in 2001 zelfs voor aan de pauselijke nuntius om hem te huldigen. Toen zijn echtgenote Trees in 2001 na een laatste familiebezoek in Waregem plots stierf, ging het ook met hem snel achteruit. Hij kwam, tegen doktersadvies in, nog afscheid nemen van de Belgische vrienden, in de zomer van 2003. Zijn hart bleef altijd een stukje voor Waregem kloppen. In de zomer van 2004 bracht zijn oudste zoon Gregory de helft van zijn as naar Waregem om bijgezet te worden bij de as van zijn vrouw Trees op de Waregemse begraafplaats, waar EH Vervaeke voorging in een intieme plechtigheid.
Op de foto van srd zien we EH Jozef Vervaeke (links) en Jozef Anckaert op het Waregemse kerkhof bij de urnen van Rudi Menen en Trees Demeulemeester. Info over het boek ,,Zeg nooit dat je Rachmil heet'', Rosine De Dijn, uitgegeven door Van Halewyck bij Jozef Vervaeke, 056-60.61.01.
|
