|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Sedert enkele jaren is het kunstwerk met de dubbele paardenkop op de markt zowat het visitekaartje van Waregem geworden. Het is een kunstwerk van Jan Desmarets en werd aan de stad geschonken door de serviceclub 51. Het is dus geen toeval dat de werkgroep, die meer kunst wil brengen in het straatbeeld opteerde voor deze kunstenaar voor een herinnering aan het speciale Waregemse wielerjaar 2007 naar aanleiding van de start in Waregem van de derde rit van de Ronde van Frankrijk en herdenking dat hier 50 jaar geleden het wereldkampioenschap wielrennen doorging. Het nieuwe kunstwerk staat aan de hoofdingang van het stadhuis aan de Schakelstraat.
De fiets staat uiteraard centraal in dit nieuwe kunstwerk van Desmarets, eigenlijk twee fietsen in de sprint naar de aankomst. Het kunstwerk kreeg dan ook de benaming De Sprint mee en werd vanavond (zaterdag 7 juli 2007) officiëel ingehuldigd. Dit gebeurde in aanwezigheid van ex-Westvlaamse tourrenners en ook de plaatselijke tourvedetten Jef Braekevelt en Manten Desmet konden niet op de afspraak ontbreken. Het was meteen ook de start van de Tourvierdaagse op de markt, die onmiddellijk na de inhuldiging van het nieuwe kunstwerk werd op gang geschoten.
De aankoop werd vorige dinsdag een beetje laattijdig eigenlijk nog goedgekeurd in de gemeenteraad. Uit de motivering vernemen we dat het voeren en ondersteunen van een actief kunstenbeleid als algemene doelstelling wordt gestipuleerd in het cultuurbeleidsplan 2004-2007. Het kunstwerk is geplaatst op een hoge smalle sokkel op de hoek van de Schakelstraat met de helling naar de Esplanade. Het bronzen beeld zelf weegt ongeveer 80 kg en heeft een hoogte van 1,42 meter en een breedte van 1,60 meter. Het voetstuk is 110 cm lang en 27 cm breed. De kostprijs bedraagt 12.000 euro, btw inclusief. Voor de financiering van dit kunstwerk is een krediet overgeboekt uit het buitengewoon reservefonds Kunst in de straat.
JAN DESMARETS
Jan Desmarets wordt algemeen aanzien als een der meest succesvolle beeldhouwers van de huidige, Belgische generatie plastische kunstenaars. Zijn erkenning overschrijdt ook de landsgrenzen. Zo staat ook een werk met ganzen in het Spaanse Jerez de la Frontera. Deze West-Vlaming nestelde zich enkele jaren geleden in Destelbergen en heeft nu een ruim atelier met gieterij in de Gentse deelgemeente Wondelgem. Hij is de beeldhouwer van de elegantie, de sierlijkheid van beweging. Mens of dier vereeuwigt hij in een bronzen momentopname, die, statisch ogend, een illusie aanhoudt van voortdurende beweging.
Jan Desmarets werd geboren te Ieper op 21 januari 1961. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent om zich daarna ter vervolmaken aan het Museum voor Schone Kunsten in diezelfde stad. Deze jonge beeldhouwer vergroeide met de jaren met het brons, een materie die hij koestert met passie en laat ademen door zijn specifieke techniek van gieten, lassen, polieren en patineren. Bij hem vindt je geen gave, strak omlijnde vormen, maar een speelse, ruwe weergave van de werkelijkheid, waar de onvolmaaktheid van mens en dier geaccentueerd wordt in een kritische elegantie, die de moderne beeldhouwkunst een andere dimensie geeft dan deze die we gewoon zijn van puristen als George Minne, Constant Meunier en dichter bij ons Georges Grard.
In tegenstelling met genoemden weert hij de strakke uniformiteit van een gelijkmatige patina, maar opteert voor een kleuring die persoonlijkheid en warmte uitstraalt. Precies die ruwe doorzichtigheid en de luchtigheid van het brons laten zijn oeuvre ademruimte. De kunstenaar zelf is één met zijn bronzen : statisch, monumentaal, maar toch speels.
Van jongsaf « speelde » Jan Desmarets met modder en klei. Het lijkt of hij toen reeds vergroeid was met de natuur. Waar kinderen leren modelleren met plasticine, vond Desmarets « zijn materie » in de West-Vlaamse aarde. Vormgeving leek een aangeboren talent te zijn. Zelfs toentertijd kwam die ongekunsteldheid van de natuur met haar grilligheid en haar onvolmaaktheden boven. Jaren later blijkt dat hij die oer-opvattingen nog steeds koestert. Zijn beelden zijn eerder expressionistisch dan louter figuratief. Er zit ziel in en ze stralen een diepgaande filosofische ondertoon uit. Wanneer Desmarets een sculptuur uitdenkt en oog in oog komt met zijn themas en schetsmatige vormen, ontdoet hij zich van alle beperkingen en remmingen die de louter figuratieve vormgeving inhoudt en volgt hij enkel zijn eigen regels. Hij onderwerpt een wetmatigheid van de natuur aan zijn eigen verbeeldingskracht en gehoorzaamt enkel de hoogste wetten van ethiek, schoonheid, harmonie en van de esthetische traditie hem eigen.
Welk thema hij ook bespeelt, ergens waart men een zweem van mysterie, liefde of angst voor de toekomst van de ziel en het lichaam. Zijn emoties zijn spontaan en levendig. De « woordenschat » van zijn beelden is steeds weer expressief en origineel. Hoe eenvoudig de vormen ook mogen zijn, het blijft fascinerend om zijn multi-dimensionele composities met hun stoere bronzen bast, te observeren en aan te raken om nog beter de veruiterlijking van zijn ideeën en emoties te begrijpen. In alles wat Jan Desmarets « schept » kan je als kunstliefhebber een tactvolle benadering van de zinnelijke zijde van de natuur ontwaren. Hij interpreteert die natuur op een vrije, soms eigenwijze manier en tolereert dan ook « de versmachtende grenzen van het zichtbare » niet. Zijn vindingrijkheid, die geconcentreerd is in de geladen ruimte tussen realiteit en verbeelding, tussen Gods bedoeling en de grillige regels van de mens, brengt ons geloof in de onuitputtelijkheid van de kunst.
|
