|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> We vernemen het overlijden van ere-deken André Vannecke. Voor ons komt het voor als een plots overlijden, nadat we hem nog mochten ontmoeten een paar weken geleden in de Stationsstraat. Ere-deken André Vannecke (° Koksijde 29 november 1923 ) vierde op 31 mei 2007 nog zijn diamanten jubileum van 60 jaar priester. Hij werd immers priester gewijd op 31 mei 1947. André Vannecke werd op 2 juni 2007 op het Waregemse stadhuis ontvangen en door de overheid gehuldigd voor zijn inzet als deken in Waregem van 1978 tot 1994, maar ook voor zijn vroeger werk hier in het college als geestdriftig manager in het Hoger Handelsinstituut (1952- 1960). De begrafenisplechtigheid gaat door op dinsdag 14 augustus om 10.30 u. in de kerk H. Familie op het Gaverke, waar hij woonachtig was.
(zie ook bijdrage 26-6-2007 in dit e-Waregem)
Hij werd geboren in een christelijk onderwijzersgezin in Koksijde. Zijn vader was er schoolhoofd en een broer van hem zou hem daar opvolgen. Een zus van hem, Alphonsine (°1919 - 2006 ), trad in bij de Grauwzusters -Franciscanessen (1944) en werd overste van de Congregatie in Roeselare. Zijn moeder was van Waalse afkomst. Vandaar zijn vlotte tweetaligheid. Hij werd Licentiaat in de Economische Wetenschappen in 1951 en leraar in het College van Oostende in 1951. In 1962 werd hij leraar in het Hoger Handelsinstituut van Waregem en daarna in Kortrijk waar hij de stichter werd van de Catho in 1965. In 1968 werd hij Directeur-Generaal van het Nationaal Verbond van het Katholiek Technisch Onderwijs. Hij was ook secretaris-generaal van het katholiek onderwijs in de Guimardstraat (1968-1978) en geestelijk raadgever bij de Internationale Dienst voor het Katholiek Onderwijs (1976-1978), waar hij trouwens nog tot voor enkele jaren actief bleef.
In 1978 werd hij benoemd tot Pastoor-Deken in Waregem en zou dit blijven tot in 1994.
Ernst en luim kon hij opvallend verenigen. Als moppentapper schreef hij in 2004 het boekje "Moeder waarom lachen wij ?" met een hele verzameling grappen.( 90 blz.) maar hij was ook mede-auteur met ere-inspecteur-generaal Robert Smet van het lijvige naslagwerk "Historiek van het T.O. en het B.O. 1831 1990 (1014 p.). Het archiefmateriaal van de collectie André Vannecke-Robert Smet 1943-1991 omvat 7,5 strekkende meter in het Kadoc-archief. Sinds 1994 is hij met rust op het Gaverke en sinds 1962 is Mej. Gabriëlle Jonckheere zijn goeie huishoudster.
André Vannecke heeft zonder twijfel Waregem heel wat nagelaten ondermeer als oprichter van het Hoger Handelsinstituut in Waregem, waar hij in de annalen blijft geboekstaafd als een manager met, voor die tijd, geduchte bulldozerallures. Het Graduaat, dat zijn volwassen leeftijd bereikte, kreeg meer vrijheid en zelfstandigheid en werd met de dag meer losgemaakt uit de knel van het College waarvan het als een aanhangsel was. Uit de beschreven geschiedenis van het H. Hartcollege vernemen we dat in 1959-60 onder zijn impuls, naast de sectie boekhouden een afdeling verkoopkunde (later distributie en nog later marketing) boven de doopvont werd gehouden. Hij was toen de tweede prefect. Er werd ook een voorbereidend jaar ingericht. Meteen het begin van een never-ending success story, zeker voor Kortrijk, maar cynisch genoeg ook het begin van het einde voor het graduaat in Waregem. Hier heeft onze stad toen zeker een kans laten liggen als stad van Hoger Onderwijs, dat ons toen is ontglipt naar Kortrijk.
Het bracht André Vannecke wel erkenning op in Kortrijk, waar hij in 2002 als ereburger van de stad werd benoemd. De eretitel van de stad Kortrijk werd hem toegekend als stichter-directeur van de Katho. Burgemeester Stefaan Declerck sprak toen zijn bewondering uit voor onze ere-deken omdat hij structuren en systemen in beweging kreeg en omdat hij het onderwijsaanbod in de stad aanzienlijk verrijkte. In Waregem is die eer hem niet te beurt gevallen, ook nu niet nadat hier voor de eretitel bij uitzondering vorig jaar ook eigen bewoners in aanmerking worden genomen. Misschien kan die eer hem nog postuum worden toegekend. Hij blijft één van de meest verdienstelijke Waregemnaars van de laatste helft van de vorige eeuw. Hij bleef ook steeds de joviale parochieherder, overal aanwezig en aan de kar trekkend voor het goede doel, de supporter van den Essevee, de humorist zoals in zijn boek Moeder, waarom lachten wij? voor vzw Initiatief en de Ziekenhuisclowns,
|
