|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> In de hal van het cultuurcentrum De Schakel loopt nog tot en met zondag 7 oktober 2007 de tentoonstelling En Flandre n.a.v. de 60e Frans-Vlaamse Cultuurdag van vorige zondag. Ook hier zijn we in de mogelijkheid gesteld om het gebeuren toe te lichten aan de hand van de openingstoespraak, dit keer van cultuurschepen Pietro Iacopucci. Als schepen van een gastvrije stad, die uit eerbied voor de in Waregem gestarte omvangrijke KFV-werking wel eens hoofdstad van Frans-Vlaanderen wordt genoemd, gaf hij na zijn opening in de gewesttaal ook een Franstalige versie van zijn openingswoord. We danken hem alvast om in te gaan op ons verzoek om ons de tekst van zijn toespraak te bezorgen.
Openingstoespraak schepen Iacopucci
Als schepen van o.a. Frans-Vlaamse cultuur heb ik de eer u allen hartelijk welkom te heten op deze Zestigste Frans-Vlaamse Cultuurdag van het Komitee voor Frans Vlaanderen, en meer bepaald op deze prachtige tentoonstelling En Flandre. In deze tijden waarin de communautaire messen steeds grimmiger gewed worden tussen Franstaligen en Nederlandstaligen in ons eigen piepkleine land, is het eigenlijk best een aangename verpozing om samen met u te kunnen terugblikken op de realisatie van een doorgedreven samenwerking tussen Vlamingen en Fransen in de Frans-Vlaamse regio.
De tentoonstelling En Flandre biedt ons een boeiende dialoog tussen enerzijds de letterlijk fantastische schilderijen en aquarellen van Marc Lequenne en anderzijds de kunstfotos van de foto- en diaclub WARO.
Kunstenaar Marc Lequenne werd geboren in 1948 in Lys-lez-Lannoy bij Rijsel, een paar kilometer stoomopwaarts van onze eigenste gouden rivier de Leie . Officiële slogan van het geboortedorp is blijkbaar "la ville comme ont aime", dat is een base line die misschien wel nog benijdenswaardiger is dan ons recent verkregen epitheton eenvoudigste stad. U zal mij vergeven dat ik die titel liever niet vertaal aangezien de Westvlaamse connotatie van het Franse woord nogal wat leedvermaak creëert (overigens vooral bij diegenen die net nààst de titel grepen
)
Van iemand die niet van het noorden is en verplicht wordt te komen wonen in het noorden zegt men in Frankrijk wel eens lachend il pleure deux fois : quand il arrive et quand il repart
Welnu, van dergelijke tranen bleef schilder Marc Lequenne alleszins gespaard, want hij ging later maar een beetje verderop wonen, in het Frans Vlaamse grensdorpje Eecke.
Van opleiding is hij ingenieur, maar op artistiek vlak koos hij de laatste dertig jaar misschien wel de beste leerschool die er bestaat: hij is namelijk autodidact. Gaandeweg sprokkelde hij zijn kennis bij diverse grootmeesters: de techniek en het oog voor detail nam hij over van de Vlaamse Primitieven en Breughel en de fantastische en visionaire onderwerpen zijn geïnspireerd op Bosch.
De "glacistechniek van de Vlaamse Primitieven werd in belangrijke mate verfijnd door Van Eyck en houdt in dat dunne en doorzichtige lagen olieverf op een gladde witte ondergrond over elkaar worden aangebracht. Marc Lequenne gaat precies op dezelfde manier te werk en creëert zo kleurtinten die meer helderheid krijgen.
In het voorjaar 2007 liep er trouwens zoals bekend een tentoonstelling over de Vlaamse Primitieven in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen waarbij infraroodonderzoek aan het licht bracht dat sommige bekende tweeluiken oorspronkelijk eigenlijk niet bij elkaar hoorden. Infraroodonderzoek gisteren door het technisch personeel van De Schakel resulteerde in elk geval in de vaststelling dat alle schilderwerken hier aanwezig zeker allemaal van de hand van Marc Lequenne zijn!
Dames en Heren, vorige maand had ik de gelegenheid om met bestendig afgevaardigde Pertry en de werkgroep BEPART een studiebezoek te brengen aan DOCUMENTA te Kassel om er te proeven van hedendaagse kunst. De confrontatie met actuele kunst was voor mij als leek in gezelschap van eminente Westvlaamse kunstkenners heel boeiend en deed niettegenstaande de lessen van het adagium de gustibus leuke discussies ontstaan over wat is kunst en de criteria die bepalen wanneer een werk mooi is. Mijn criteria als meesterlijk oog voor detail, humor en quasi surrealistische fantasie bleken volgens mijn veel beter onderlegde reisgenoten helemaal niet de enige maatstaven te zijn.
Nochtans mag ik nu toch met genoegen vaststellen dat de werken van Marc Lequenne precies wel een droomwereld creëren met oog voor precisie, symboliek en humor. Voorts haalt hij zn inspiratie uit de middeleeuwen, Vlaamse legenden en Frans-Vlaamse tradities. Hij laat graag zn verbeelding spreken en hij ontwerpt op die manier een eigen universum met personages en decors die lijken te verrijzen uit het onderbewustzijn.
Ik wil het onderbewustzijn kittelen van wie mijn schilderijen bekijkt.
Zijn werk wordt omschreven als koddig, bevreemdend, dromerig. Marc Lequenne is dus duidelijk een kunstenaar die grenzen overschrijdt
, maar dat is eigenlijk ook een must voor Frans-Vlaanderen, is het niet?
Dames en heren, wij zijn met het stadsbestuur ook vereerd dat deze fantastische schilderijen de dialoog aangaan met een reeks kunstfotos in verband met Frans-Vlaanderen, gepresenteerd door WARO. Ere-Voorzitter en medestichter van WARO Etienne Deman, is trouwens huisfotograaf van het Komitee Frans-Vlaanderen en mede dankzij de decennialange inzet van Etienne beschikt het Komitee thans over een indrukwekkend archief.
Ter gelegenheid van de 60e Frans-Vlaamse Cultuurdag doorkruisten verschillende leden van WARO de hele regio en nu wordt een selectie uit de vele opnamen getoond. Daarnaast komen ook recente fotos van Waregem aan bod. De bezoekers uit Nederland en Frans-Vlaanderen krijgen zo een idee van wat er leeft in onze stad.
Er worden werken tentoongesteld van Dirk en Faber Liviau, Jacques Vandecasteele, Joachim Goeminne, Antoon Locquet, Michel Saveyn en Etienne Deman. De jongste deelnemer is amper twaalf jaar zodat de werking van Waro en wie weet ook het archief van het Komitee ook op lange termijn verzekerd blijft.
Hiermee is Waro natuurlijk niet aan zn proefstuk toe. Eerder verscheen al het boek WAREGEM meets the photographic WORLD, met een selectie van werken uit verschillende tentoonstellingen. Verschillende leden van WARO wonnen nationale en internationale medailles en prijzen met hun werk en de club staat dan ook bijzonder hoog aangeschreven.
Dames en heren, om af te sluiten keer ik even tien jaar terug in de tijd.
Luc Verbeke schreef toen bij de viering van een halve eeuw werking voor en in Frans Vlaanderen dat de einddoelstelling van het Komitee Frans Vlaanderen was overbodig te worden. Ik wil jullie allen dus zeker feliciteren met deze zestigste verjaardag, maar ik weet gewoon niet of ik jullie in die optiek ook nog vele jaren mag wensen.
|
