|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> In Beveren-Leie is zuster Godelieve als kersverse ridder Beverna Cum Laude aangesteld. De sedert enkele jaren bestaande ridderorde wil elk jaar bij het begin van de Beverse Kermis iemand met jarenlange verdiensten voor Beveren-Leie in de bloemen zetten. Dit jaar ging de keuze van de ridders naar Zuster Godelieve (Bernadette Dhondt), die jarenlang als verpleegster van het Wit-Gele Kruis actief was voor de zieken van de gemeente. Het is de eerste vrouw die de eer te beurt valt.
Zuster Godelieve werd geboren op 31 juli 1930 in Lapshure, deelgemeente van Damme, in een landbouwersgezin met 7 kinderen waar ze de oudste was. Het gezin telde 2 zonen en 5 dochters. Ze kreeg er de naam Bernadette Dhondt mee. Zuster Godelieve liep naar de kleuterschool en de lagere school in Lapschure. Dit bij de zuster van de heilige kindsheid van Ardooie. Tot aan haar 6° leerjaar. We zitten volop in de oorlogsjaren en het gezin van zuster Godelieve had het niet makkelijk in die moeilijke tijd van de oorlogsjaren.
Ze mocht iets verder gaan studeren maar ook niet zo lang en kon in de technische school in Knokke nog een 3-tal jaar les volgen. Met de fiets over en weer elke dag. s Morgens vroeg eerst nog wat helpen in de menage thuis. Vlug vertrekken naar school met de fiets om er s avonds terug te komen en verder te helpen op de boerderij. Ze volgde de les bij de zusters Sint Margareta van Moorslede. Aan haar 15 jaar was het genoeg geweest en mocht zuster Godelieve thuis blijven om er volledig te helpen in de menage en de andere vrije tijd, voor zover die er was, te spenderen op de boerderij.
In Lapshure was er voor jonge meisjes niet zoveel te beleven en van uitgaan was er zeker geen sprake. Dus bleef zuster Godelieve thuis en werd er gekozen om het leven als kloosterlinge te overwegen. In 1952 trok ze binnen bij de zusters van de Heilige Vincentius te Lendelede. Eerst als postolante om er in 1953 gekleed te worden als novise. Op dat moment moest ze al het wereldlijke en burgerlijke achterlaten zelfs haar naam. Zuster Godelieve koos zelf haar naam omdat Godelieve een Vlaamse heilige was en de naam moeilijk kon vervormd worden. In 1954 werd zuster Godelieve geprofest. Dit allemaal in de kloostergebouwen te Lendelede.
Ze kreeg van zuster overste de kans haar verder bij te scholen, eerst in het klooster zelf en daarna studeerde ze nog 3 jaar verder in het Sint Jans hospitaal te Brugge waar ze afstudeerde als verpleegster. Het wit gele kruis wenkte en lachte haar toe. Vanaf 1957 werkte ze voor deze schitterende organisatie. Ze begon in Beveren-Leie met 2 zusters tesamen en dit omwille van de heilige regel. Wat wilde zeggen dat ze niets verkeerd konden doen, ze moesten mekaar wat bewaken of dat ze niet tot de verleiding van de gewoonte konden komen.
Om dit tevens tegen te gaan, werd ieder jaar een andere zuster meegestuurd om mekaar van iedere kwaal des gewone levens tegen te houden.
In 1957 leerde zuster Godelieve in auto rijden. Leerde was de juiste term want de auto reed meer met haar dan omgekeerd. Na 2 jaar werd ze terug geroepen om een ander werk aan te gaan. 9 maand mocht ze gaan werken als wit gele kruis verpleegster in Spiere Helkijn en Sint Denijs. Een kleine 4 jaar werd ze verpleegster in het klooster en streek van Lendelede zelf. In 1964 werd ze terug naar het bijklooster in Beveren gestuurd. Dit was een enorme verandering want zuster Godelieve reed rond in Beveren, niet meer in de typische kledij van zwart-wit habijt, maar in alle vormen van grijs.
Ze kwam er in het klooster in de Grote Heerweg bij een 12-tal zusters. Zuster Godelieve was eerder een spring in t veld te noemen, zeker ten opzichte van de eerder oudere zusters die aanwezig waren. Dat was niet altijd naar de zin van zuster overste Stanislas, noch zuster Denise, zuster Julie noch zuster Bonnaventura wisten niet altijd goed wat gedaan met de soms wat voortvaarendheid van zuster Godelieve. Er werd, zo vertelden ons enkele getrouwen, eens een kloosterraad samen geroepen omdat zuster Godelieve gaan zwemmen had in een openbaar zwembad en in het klooster openbaar haar zwempak opgehangen had om te drogen.
Gelukkig kwam ons here tussen om de gemoederen te bedaren, en mocht zuster Godelieve verder blijven in Beveren. Ze werkte vanaf 1964 onafgebroken tot 1990 voor het wit gele kruis. Vanaf dit moment mochten ze alleen op de baan als zuster. Minstens 20 huisbezoeken per dag. Zeven op zeven. Soms waren er wel 30 huisbezoeken. Ook s nachts en op onmogelijke momenten werd zuster Godelieve opgebeld voor verzorging, of om haar diensten ter beschikking te stellen. Dagelijks legde zij twintig tot zelfs dertig huisbezoeken af. Schepen Rik Soens, die als ridder van de Beverse orde de nieuwe gelauwerde voorstelde, rekende voor dat zij in totaal 200.000 (zieke) mensen heeft bezocht.
Vele jaren had ze amper 5 dagen verlof en dat verlof diende nog genomen te worden voor op retraite te gaan. Als we dit bij benadering uitrekenen dan zou u, zuster Godelieve ongeveer 200.000 huisbezoeken hebben afgelegd in uw gehele loopbaan. Het zal niet altijd gemakkelijk geweest zijn, maar alle mensen, alle patiënten loofden u om uw zachtmoedige en positieve aanpak. Ze was uiterst geprezen om te helpen bij bevallingen die toenertijd nog vaak thuis gebeurde.
Een enorme appreciatie kreeg zuster Godelieve bij de voorloper van de nu gekende palliatieve zorgen. Ze begeleidde vele honderden inwoners naar hun laatste moment van leven. Funerariumtoestanden bestonden toenertijd niet en zuster Godelieve heeft honderden inwoners opgebaard in hun woning zelf. Op 60 jarige leeftijd ging ze met welverdiend pensioen bij het wit-gele kruis en zette zich nog meer in voor alle parochiale werk. Zieken bezoeken, onze kerk verzorgen, mede helpen bij ziekenzorg en overal een handje toesteken waar nodig was. Als hobby had ze wat kantklossen.
In 2005 werd ze terug geroepen tot de orde in Lendelede. Ze noemt het zelf dat ze terug geroepen is naar de groten depot. Nu vertoeft ze nog een 2-tal keer per week in Beveren waar ze met heel veel plezier rond trekt om de mensen een warm woordeke toe te spreken. We hopen in ieder geval dat u deze opdracht nog jaren mag uitvoeren en dat ons here u nog mag sparen een hele tijd lang.
Zuster Godelieve, die intussen al een paar jaar in het hoofdklooster van de Orde Vincentius a Paulo in Lendelede verblijft, is de eerst vrouw die Beverna Cum Laude in zijn ridderorde opneemt. Dagelijks legde zij twintig tot zelfs dertig huisbezoeken af. Zuster Godelieve zei 'diep ontroerd' te zijn door de hulde en verkiezing als nieuwe ridder van Beverna Cum Laude. Probleempje was wel dat ik het geheim moest houden. Ik ben blij terug in de gemeente te zijn waar ik zovele jaren mensen kon helpen. Hoewel ik sinds 2005 in het hoofdklooster in Lendelede verblijf, probeer ik toch elke week een tot twee keer naar Beveren-Leie te komen. Ik voel mij hier zo vertrouwd.
|
