Meer dan honderd jaar geleden waren Engels, Marx en Lenin van mening dat er wereldwijd een dam moet opgeworden worden tegen de desintegrerende werking van het kapitalisme. De basisidee van hun leer was, dat in een solidaire maatschappij de mensen moesten werken volgens hun vermogen en krijgen naar hun behoefte.

Zoals elke idealistische theorie gaat ook het communisme voorbij aan het reële feit dat de mens in regel egoïstisch en egocentrisch is, en dat een solidaire maatschappij al begint te sputteren van zodra enkelen zich niet solidair gedragen.

Al kort na de revolutie, in Rusland onder Stalin, en in China onder Mao, vervormde het communisme tot een staatskapitalisme en functioneerde de economische maatschappij als één nationaal bedrijf met ontelbare filialen, waar alle burgers de “aandeelhouders” van waren. De nadelen van een dergelijke bestel, waar een doorgedreven “gelijkberechtiging” weinig impuls tot “presteren” gaf, en de tienjarenplannen en vooropgestelde doelstellingen weinig persoonlijke vrijheid lieten, waren voor heel wat intellectuelen onaanvaardbaar.

Daar tegenover stond dat het communisme. de burgers zekerheid, zeer goedkope verzorging, basisvoeding en een onderkomen bood . Er was weinig afgunst en een sociale cohesie waar wij enkel van kunnen dromen. Iedereen had werk en waardigheid. Iedereen (behalve de tegenstanders van het regime) voelde zich veilig en straatcriminaliteit was er vrijwel onbestaande.

Vandaag de dag heeft het communisme in de Oostbloklanden er het bijltje bij neergelegd en zich ten prooi geworpen aan het kapitalisme. Het (nog steeds bij naam) communistische China, is aardig op weg om een “begin- 19^deeews”-kapitalistisch land te worden waar mensen lange uren werken voor een loon waarvan men amper kan leven.

De stemmen die pleiten voor de sociale en ecologische redding van onze samenleving klinken niet echt door in de media, zoals TV, dag- en weekbladen en het internet. De media moeten hebben van de sponsering en reclame van kleine middenstanders tot wereldwijde multinationals.

Afgezien van ons, door velen geminimaliseerd ecologisch probleem, sluit men liefst ook de ogen voor het groeiend sociaal probleem die deze wereld op termijn onleefbaar maakt. Wereldwijd is 30% van de werkwillige wereldbevolking werkloos. Zelfs in China, die stilaan de wereldfabriek voor alle speelgoed, huishoudtoestellen en elektronische apparatuur aan het worden is, stijgt de werkloosheid als gevolg van het invoeren van de efficiënte Westerse productietechnieken.

Steeds meer worden arbeidskrachten door computers en robotten vervangen. Steeds meer groeit het overaanbod aan goedkope arbeidskrachten. Hierdoor vermindert het inkomen en de koopkracht van de mensen die dat inkomen uit verrichte arbeid halen Made daardoor dreigt ook de draagkracht van de sociale zekerheid te vervallen.

Dat alles zal er op middellange termijn voor zorgen dat de brandstof voor de “consumptiemaatschappij-motor” op raakt waardoor het kapitalistisch systeem uiteindelijk zichzelf zal vernietigen.

Vanaf het moment dat de groep werkwillige arbeidskrachten waarvoor er geen werk meer is, te groot wordt zal men noodzakelijkerwijs de koopkracht moeten gaan “uitdelen” aan de bevolking opdat de motor van onze economie niet vast zou lopen.

Misschien krijgen op die manier Engels, Marx en Lenin, toch nog gelijk

Renaat Van Poelvoorde.

22-10-2004 om 00:00 geschreven door Renaat  

Eindelijk een degelijke én betaalbare autorijopleiding?

De heer Renaat Landuyt, minister van mobiliteit, lanceert een nieuw (?) idee om de ervaring van (oudere) autobestuurders te gebruiken voor de opleiding ter voorbereiding op het praktisch autorijexamen. Zijn bedoeling is om een beter alternatief te scheppen voor de dure professionele opleiding in de autorijscholen (500 – 1000 EUR) dan de huidige systeem van “vrije opleiding”. Terecht merkt de minister op dat de wetgeving daaromtrent veel te beperkend is, en er in de praktijk op gericht is om het bestaansrecht van het huidig autorijschoolsysteem niet in het gedrang te brengen.

Als eerste stap om de beslotenheid en het daaraan verbonden monopolie m.b.t. prijsbepaling van de bestaande rijscholen te doorbreken, heeft hij het mogelijk gemaakt dat vanaf december 2004, onder bepaalde competentievoorwaarden, iedereen een autorijschool kan beginnen. Hierdoor hoopt hij de prijzen (die nu door de rijscholen onderling overeengekomen worden naar beneden te halen.)

Als tweede stap denkt hij er aan, de beperkingen af te schaffen die begeleiders van kandidaat bestuurders in het raam van de “vrije opleiding” verbiedt om meer dan één persoon per jaar “op te leiden” Deze beperking zou dan niet meer gelden voor ervaren (oudere) bestuurders die, in een daartoe opgestelde proef, bewijzen dat zij over voldoende bagage en talenten beschikken om hun praktische kennis naar kandidaat bestuurders over te brengen.

Als voormalig praktisch lesgever in één van de grootste autorijscholen in het land, zelfs een paar jaar dienstdoende als administratief directeur, werd ik na 18 jaar, ondanks een perfecte staat van dienst (82% geslaagden bij de eerste deelname in het rijexamen) wegens vakbondswerking ontslagen. Dus meen ik, zowel op administratief als op praktisch vlak met kennis van zaken te praten.

In een autorijschool is de prijs van een rijles zowat het vijfvoudige van het nettoloon, drievoudige van het brutoloon en meer dan het dubbele van de totale loonkost van een lesgever. Daarvoor zijn enkel het loon van de lesgever de winstmarge en de 6% btw verantwoordelijk, maar in grote mate de onnodige “werkingskosten” van de school alsook de (door de school overdreven) kosten van het lesvoertuig. Een zelfde rijles, zonder de huidige rijschoolstructuur, gegeven door een professionele begeleider met dezelfde loonkost, zou in het geval dat de leerling zelf het voertuig levert, minder dan de helft bedragen, en indien met het voertuig van de lesgever, zou de prijs nog niet hoger zijn dan 60% dan deze die de rijscholen aanrekenen .

Als, zoals de minister voor ogen heeft, oudere ( gepensioneerden en bruggepensioneerden), maar competente ervaren bestuurders met tijd, als bijverdienste, kandidaat bestuurder zouden kunnen begeleiden, zou dit, met het voertuig van de kandidaat al voor 7 tot 9 EUR per uur kunnen(1/4 van de rijschoolprijs), en met het voertuig van de begeleider toch nog niet meer dan €11 tot €13 bedragen (1/3 van de rijschoolprijs) Rijopleidingen van € 1000,-n en € 1600,- worden op die wijze teruggebracht tot € 200,- en € 300,-

Bedenkende hoeveel ex-autorijschoolinstructeurs in dat geval verkeren, is het begrijpbaar dat er in de erkende autorijscholen wel enige mate van paniek te ontwaren is.

Misschien krijgen wij dan toch eindelijk ,een voor iedereen betaalbare en tegelijkertijd degelijke professionele rijopleiding.

03-10-2004 om 00:00 geschreven door Renaat