Tijdens de periode van de jaarwisseling is het de gewoonte om, niet alleen ‘terug te blikken’ maar tevens uit te kijken naar de verwachtingen voor de komende periode. In het voorbije jaar zijn er enkele evoluties, en vooral een gebeurtenis in de belangstelling gekomen welke toch enkele vragen opwerpen m.b.t. wat wij in 2017 mogen verwachten.
Een essentiële vraag is, wat we mogen verwachten van een Amerikaanse president, die niet dat niet eens zou zijn indien in dat land de president rechtstreeks zou verkozen worden, en waarbij elke stem hetzelfde gewicht zou hebben. Maar goed, democratie is nu eenmaal wat ze is, en dat is niets meer of minder dan een relatieve ‘benadering’ van het begrip zelf. Dus moeten de Amerikanen, en de rest van de wereld het voorlopig met een geestelijk ietwat gestoorde president doen.
Wat mag de wereld verwachten van een wereldleider die tijdens zijn verkiezingscampagne vrijwel iedereen schoffeerde, beledigde en in het harnas wist te jagen. Die leugens en halve waarheden tot feitelijke waarheden promoveerde, en simplisme, ophitserij, en platvloerse boertigheid tot zijn 
handelsmerk maakte, waardoor hij telkens opnieuw door zijn eigen campagneleiders tot de orden werd geroepen te worden, en aangemaand zichzelf heruit te vinden.
Wat moeten we met een Amerikaanse president die, na de klimaatverandering een als een chinees sprookje bestempelende, nadien toch toe te geven dat de mens daar wel voor een deel verantwoordelijk voor is, om ten slotte toch een fervente voorstander van de kolenproductie en tevens fervente tegenstander van het klimaatakkoord tot milieuminister te benoemen?
Wat moeten de miljoenen Amerikaanse zorgbehoevende voor Trump stemmende ‘working class’- burgers blijkbaar weinig of geen van zijn speeches hebben gehoord, en die pas na de ontmanteling van de Obamacare-wet, zich bewust zullen worden van wat ze zichzelf hebben aangedaan?
En Wat moet Europa en de NATO met een Amerikaanse bondgenoot die stelt dat een NATO-lid in geval van een militair conflict niet (meer) vanzelfsprekend moet rekenen op bijstand indien de belangen van de VS niet worden geschaad?
Wat mag de wereld verwachten van een Russische super strateeg zoals Poetin, nu die als gevolg daarvan, voor zover hij niet tegen Trumps’ zere benen aanschopt, blijkbaar aardig wat meer ‘speelruimte’ aan zijn Europese grenzen krijgt?
Wat moeten wij met Iran en Turkije, twee landen waarover Trump afwisselend koud en warm over
blaast, laat staan van China die aardig op weg is om Afrika economisch te koloniseren, en Trump dat een te verwaarlozen continent is.
Om te besluiten: wat mag de wereld verwachten van een Amerikaanse president waarvan zijn woorden bestaan uit letters welke hij achteraf naar eigen goeddunken herschikt, wist, en/off aanvult, en zijn daden dus onvoorzien, en bijgevolg positief of negatief verrassend zullen zijn. Misschien laten wij mijn en Uw wensen voor 2017 best achterwege...ten einde achteraf de ontgoocheling, dan wel de euforie, wat meer draagbaar te maken...
