• Mensen zijn in regel voor of tegen een bepaalde politieke partij of stroming, een bepaald persoon, of een bepaald idee, stelling, of mening. voor zover men er zich over uitspreekt.
• 
• Maar in ons democratisch systeem vraagt men de burger helemaal niet om zijn mening om de eenvoudige reden dat deze zich enkel mag uitspreken over welke politieke partij en/of welke persoon zijn voorkeur wegdraagt. Bij parlementaire en gemeenteraadsverkiezingen heeft de kiezer zich enkel te moeien met de machtsverdeling tussen de verschillende partijen, die dan onderling bepalen wie met welk gezamenlijk programma men op dictatoriale wijze gaat regeren. Uit welke partijen de meerderheidscoalitie gaat bestaan, wie de ministers gaan zijn, en in welke mate welke verkiezingsbeloften of -veto's het beleid gaan uitmaken, daar heeft men de kiezer op geen enkel ogenblik zijn mening over gevraagd. Tot daar wat men 'onze democratie' noemt.
•  
• Al gaat het het er bij presidentsverkiezingen iets minder ondemocratisch aan toe, en weet men daarbij vooraf toch iets meer over het te verwachten beleid, ook daar krijgt de kiezer geen inspraak in de regerings- en adviseurvorming. In de VS maakt het kiessysteem het zelfs mogelijk dat de kandidaat met de meeste stemmen niet voldoende 'kiesmannen' achter zich krijgt, en , zoals daar nu het geval is, de tegenkandidaat met 3 miljoen stemmen minder, president wordt. 
•  
• Een partij- of presidentsprogramma gaat over een relatief groot aantal onderwerpen, die dikwijls, zo niet vaag, dan toch  uitgebreid interpreteerbaar behandeld worden en  waarvan, afgezien van enkele witte raven, nieman het eens kan zijn over alle onderdelen ervan. De gemotiveerde kiezer kan dan ook niet anders dan zijn partij- of persoonkeuze stoelen op de voor hem belangrijkste, met zijn gedachtegoed overeenstemmende standpunten ervan. Zij stem gaat dus naar een partij of persoon waarvan hij meerdere standpunten en ideeën helemaal niet genegen is of zelfs ronduit afkeurt.  Al zijn er uiteraard ook aardig wat kiezers die hun afwijkende mening gemakshalve aanpassen aan deze van hun favoriete partij.
•  
• Een weldenkend burger kan dus helemaal niet voor honderd procent achter een bepaalde politicus of partij staan, gezien deze hoogstens kan beschouwd worden als 'het dichts tegen zijn gedachtegoed aanleunend' of de voor hem belangrijkste items delend zijnde.
•  
• Onze parlementaire democratie, welke in wezen een particratie is, is bijgevolg een aanfluiting van wat een democratie in wezen inhoudt. Dat de meerderheid van de burgers er op bepaalde onderwerpen dikwijls heel andere ideeën op nahoudt dan de meerderheid van de politieke partijen wordt af en toe bewezen uit de resultaten van wetenschappelijke bevragingen. Zo bleek onlangs een meerderheid van de Vlamingen voor een migratiestop, zo niet uit alle, dan minstens uit bepaalde moslimlanden te zijn, terwijl met uitzondering van 'radicaal rechts' geen enkel politieke partij het aandurft om daar nog maar over na te denken.
•  
• Het is onlogisch en onredelijk te stellen dat men vóór of tégen een bepaalde partij of politicus kan zijn. Men kan enkel, en dan dikwijls nog genuanceerd, vóór of tégen een bepaald idé of standpunt zijn. Het in een referendum aan de bevolking voorleggen van bepaalde maatschappelijk belangrijke items komt dan ook heel wat dichter bij een echte democratie, dan de volksverlakkerij die men in de zogenaamde democratische landen als 'voldoende democratisch' aanziet.

29-03-2017 om 12:24 geschreven door Renaat