Met inbegrip van de verkoop van 62 overheidsgebouwen die onze regering eind vorig jaar van de hand heeft gedaan, heeft zij sinds 2000 voor zowat 1,6 miljard euro (64.miljard oude Belgische frank) aan gebouwen, eigendom van de gemeenschap (dus van U en mij), verkocht aan privé-maatschappijen, waaraan zij (wij) nu riante huursommen betalen om ze mogen blijven te gebruiken..
Volgens onze ministers, waarvan men toch mag verwachten dat hun rekenkunde het lager wiskundeniveau ruimschoots overstijgt, kan de overheid blijkbaar niet, wat privé-maatschappijen wèl kunnen: namelijk een gebouwenpark goedkoop en efficiënt beheren. Door de verkoop van overheidsgebouwen zou er voor beiden een win-win situatie ontstaan: de huurder betaalt jaarlijks minder aan huur dan de kosten die hij er als eigenaar aan heeft, en daartegenover zou de privé-eigenaar er wel in slagen om van de huurprijs nog een riante winst over te houden, na aftrek van de afschrijvings- en onderhoudskosten. Vraag is wie hier nu de dommerik is: U, die zoals ik een dergelijke redenering niet kunnen snappen, of onze regering die denkt dat wij dergelijke onzin geloven.
Dat de overheidsgebouwen die in meerderheid niet bepaald van recente datum zijn, er slecht onderhouden en verwaarloosd bijstaan is een feit. Iedere eigenaar weet dat elk gebouw, al naargelang de leeftijd vordert, op tijd en stond een flinke onderhouds- en soms zelfs vernieuwingsbeurt nodig heeft en dat het decennialang negeren van die wetmatigheid de kosten de pan doen uitrijzen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat men achteraf in geldnood komt en zijn eigendom dient te verkopen. Maar dat die voormalige eigenaar datzelfde gebouw dan achteraf gaat huren omdat hem dat voordeliger zou uitkomen, dat heb ik nog geen enkele privépersoon of maatschappij zien voordoen!
Hoe dan ook, mijn beste medeburger-eigenaars, de boodschap van de regering is duidelijk: verkopen die rotzooi van een huis met al de zorgen van mogelijks lekkende daken, vochtige muren, energiebesparende investeringskosten en alsmaar stijgende onroerende voorheffing. Blijkbaar zijn er op de privé-markt genoeg maatschappijen te vinden die het na aankoop terug aan U voor een zacht prijsje willen verhuren, en ben je niet alleen één a twee miljoen euro rijker geworden, met daarenboven een heleboel minder aan kosten en zorgen .
Natuurlijk weten Verhofstadt en zijn rode(?)politieke minnares Frea, ook wel dat de enige reden van de verkoopwoede te zoeken is in de ziekelijke dwang om steeds opnieuw met een sluitende (?) begroting kunnen te paraderen. Maar een leugentje om bestwil kan nooit kwaad. Zeker niet in de politiek waar een dergelijke praktijk nogal dikwijls het credo is waarop de communicatie met de bevolking is gestoeld.
Ondertussen mengt het sluipende kapitalistische gif zich onder de gedaante van het zogenaamde sociaalliberalisme in alle geledingen van de maatschappij, ja zelfs in de denktanken van de centrumlinkse beleidsmakers. Met de verkoop van de gemeenschappelijke eigendommen wordt het maatschappelijke bezit verder geëlimineerd. Aangezien 'bezit' macht genereert is het gevolg dat de maatschappelijke macht in zijn geheel, in steeds grotere mate naar privé-macht wordt overgeheveld. In een dergelijke maatschappij worden regeringen steeds minder de uitvoerders van de volkswil en steeds meer de vazallen van kapitaalgroepen die zowel het roerend als het onroerend goed in bezit hebben.
Het is niet de taak van de overheid om eigendom te bezitten zeggen onze liberale ministers (daarin niet tegengesproken door hun socialistische collegas)
Uiteraard is dat geen taak van de overheid zou ik zo zeggen. De overheid heeft ook geen eigendom. Zogenaamde Overheidsgebouwen zijn geen eigendom van de overheid op zich, maar van de gemeenschap, van de Belgische staatsburgers die in feiten allemaal aandeelhouders zijn van de Belgische staat (wij dus) en die de bezittingen in eigendom heeft. De overheid (regering en administratie) fungeert enkel als de raad van bestuur van het staatsbedrijf welke zoals elke bedrijfsleiding gecontroleerd wordt door de afgevaardigden (gekozenen) van de aandeelhouders (het volk)
Vraag is of wij als aandeelhouders vinden dat onze bedrijfsbestuurders een goed beleid voeren door steeds meer van onze passiva te verkopen met de bedoeling op de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering geen verliescijfers te moeten presenteren. Mijn inziens zou een dergelijke raad van bestuur, met de afgevaardigde bestuurder op kop, al dan niet voorzien van een riante opstapvergoeding, de deur worden uitgezet.
Maar omdat wij dat (via onze afgevaardigden) niet doen, heeft deze regering eigenlijk toch gelijk: wij zijn inderdaad dommeriken
Renaat van Poelvoorde
01-03-2007 om 00:00
geschreven door Renaat 
|
