Mijn websites
  • Mijn portaalsite
  • Mijn familiesite
  • Inhoud blog
  • De onverdraaglijke lichtheid van de discussie over het wereldgebeuren.
  • De lessen van de wereldwijde geschiedenis
  • De (on)geloofwaardigheid van de NAVO
  • De sleutel tot het chronische geluk
  • Begrippen en definities
  • De afzonderlijk van elkaar levende culturen
  • De experten -democratie
  • Drie crisissen op een rij.
  • Het belang van het waarom.
  • Geachte regionale, nationale, en Europese beleidsmakers en dito uitvoerders...
  • Voor of tegen
  • Nadenken over oorlog, vluchtelingen, rechtvaardigheid en menselijkheid.
  • Wat mag men in 2017 verwachten met...
  • Willen wij meer of minder islamitische invloed in onze samenleving ?
  • Over optimisme, pessimisme en realisme
  • Een ‘Nederturk’ stelt zich vragen: Hoe kan het?
  • De natte droom van ‘Kalief’ Erdogan
  • Is democratie dom en onverantwoord ?
  • Milieuvervuiling zorgt jaarlijks voor meer doden dan alle wereldconflicten samen
  • Bent U ook Belg?... Mooi, dan werd U, samen met de andere Belgen eind vorig jaar 23,6 miljard euro rijker
  • Is 'onvoldoende vertrouwenwekkend' een racistische of discriminerende afwijzing van een sollicitant?
  • De Joodse ervaringsdeskundigheid
  • Syriza: Griekenlands' hoop. Zorgt de EU dat het een uitgestelde ontgoocheling wordt?
  • Was dit een signaal, dan wel een bijwerking van de 'cultuurclash' ?
  • De weg naar een democratische democratie
  • De individueel betalende participatiemaatschappij
  • Poetin, de moderne Napoleon-Tsaar
  • Het verschil in meting van Joodse en islamitische maten en gewichten
  • Israël-Palestina: Schoppen tegen het zere been van mijn ‘progressieve’ broeders
  • De ongeloofwaardigheid van een panda met de broek tot op de enkels.
  • De vrijheid om onbeschaafd en barbaars te zijn
  • Ontwaakt, suïcide-plegenden der aarde
  • De moeder aller schijndemocratieverkiezingen
  • Zwitserland: Als de democratie spreekt
  • Het kwalitatief (?), maar ondoelmatig Openbaar Vervoer
  • De gesel van de godsdienstvrijheid
  • De bedrieglijke gelijkheid en idealistische gelijkwaardigheid
  • De keuze van de kiezer
  • De winterige lente van de geängegeerde burger
  • De asociale sociale media
  • Hoe onbetaalbare solidariteit betaalbaar wordt
  • De omgekeerde- en apartheidsintegratie
  • Gwendolyn Rutten: Ode aan het kapitalisme, besprenkeld met een smakeloos sociaal sausje
  • De omgekeerde- en apartheidsintegratie
  • Een samenleving zonder bezit
  • De enige en fundamentele keuze
  • Het alternatief voor het kapitalisme en de huidige sociaaldemocratie in Europa.
    Zoeken in blog

    Renaat's standpunten
    over de sociale en politieke actualiteit en gebeurtenissen
    Kom meer te weten op http://www.rvp.be
    01-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe concurrentie zowel rijkdom als armpoede genereert

    'Concurrentie' is een min of meer modern woord voor de in oorsprong 'drang om te overleven'. Reeds in de oertijden waren samenlevingseenheden (gezinnen, stammen) steeds met elkaar in strijd om het behoud of verovering van 'vruchtbare gronden' met bijhorende, als voedsel fungerende, fauna en flora .

    Hoe groter het bevolkingsaantal binnen de samenlevingsvormen werd, hoe meer daarin levende sub-samenlevingsvorman ontstonden die onderling in concurrentie gingen. De 'pikorde' binnen die samenlevingen werd grotendeels bepaald door de individuele en/of groeps- fysieke sterkte .

    Naargelang in de loop van de geschiedenis de samenlevingsvormen evolueerden naar gestructureerde maatschappijen, geregeld door al dan niet democratisch tot stand gekomen wetten en regels, werd de fysieke kracht verdrongen door de verworven sociale status binnen de samenleving, hetzij door afkomst, bezit, en aanzien, hetzij door een combinatie daarvan.

    De eeuwenoude klassenmaatschappij, waar in oorsprong de edelen zich verrijkten via het werk van lijfeigenen of slaven, welke zij ter compensatie in leven hielden, evolueerde vanaf de 18de eeuw tot de basisvorm van het kapitalisme van, door en voor de al dan niet uit de adel stammende fabriekseigenaars en herenboeren, 'gezoogd' door een onderbetaalde, grotendeels in armoede levende arbeidersklasse en landbouwpachters.

    Vanaf het einde van de 19de eeuw tot in de tweede helft van de 20ste eeuw zorgde de arbeidersstrijd, na de tweede wereldoorlog vooral in West-Europa daarbij gesteund door de angst voor het communisme, voor de creatie van 'welvaartstaten' , in het ene land al meer dan in het andere, met een min of meer doeltreffende sociale zekerheid welke de "uit de boot-vallenden" tegen al te grote armoede moesten beschermen.

    Waar de de socialistische experimenten in Oost Europa en Azië, in oorsprong het door K.Marx uitgewerkte gelijkwaardigheidbeginsel trachtte na te streven, paste in West-Europa het aloude adellijk kapitalisme zich noodzakelijkerwijs aan aan een 'loon naar werken' -systeem.


    In feiten is, de sociaaldemocratie en de sociaal gestuurde economie een compromis tussen het kapitalisme en het zuiver socialisme. Tot kort na de tweede wereldoorlog werd de maatschappij gevormd door -een 'leidende' klasse van 'rijken, -een 'middenstand' van zelfstandige en vrije beroepen, en notabelen die enig aanzien genoten en zich al wat extra's konden veroorloven, -een arbeidersklasse die ondanks zes, twaalf uur durende werkdagen, in relatieve armoede leefden, en ten slotte -de werkelijke armenklasse.

    Dat aloude sociale klassensysteem bestaat vandaag ook in Europa en Noord-Amerika nog steeds, al is het dan in licht gewijzigde vorm . Behalve de leidende klasse van rijken, en de (weliswaar niet meer hongerlijdende) armen, is er een grote middenklasse met nogal sterk uiteenlopende inkomens en belangen ontstaan, waartoe zich niet enkel de oorspronkelijke middenstanders en hogere kaders, maar ook het grootste deel van de 'werknemersklasse' zich toe rekent.

    Vraag blijft hoe het komt dat, ondanks een relatief goed sociaal systeem in de meeste West-Europese landen, deze elk toch gemiddeld tussen de 10-15% onder de armoedegrens levende burgers tellen, en in de rest van de wereld, vooral in Afrika en zuid Amerika, ondanks alle Uno- en NGO-acties, men de armoede en ellende, grotendeels ontstaan na de kolonisatieperiode, al die tijd niet noemenswaardig heeft weten terug te dringen.

    Voor zover hen die vraag wordt gesteld, blijven de verantwoordelijke politieke natie- en wereldleiders meestal het antwoord schuldig. In plaats van daar een gemotiveerd antwoord op te geven, beperken zij zich hoogstens tot vrijblijvende verontschuldigingen, aangevuld met het gebruikelijk aanwijzen van de bijbehorende 'zondebokken'

    Mijn inzien begrijpelijk, gezien men steevast blijft uitgaan van het kapitalistisch vrije-marktmodel, met zijn prestatie- en concurrentiestrijd en de fetisj van de ongebreidelde productie- consumptie- en winstgroei.

    De zo geroemde "vrije-markt" is is niets meer of minder dan een beschaafde(?) kopie van het oeroude jungleprincipe: Wie het sterkt of het slimst is, of een combinatie van beide, rijft zo niet de gehele, dan toch het grootste stuk van de buit binnen. De fysisch- of verstandelijk zwakkeren, het kleinste of zelfs helemaal niets.

    Maar in tegenstelling met de junglewet, waar de 'overwinnaar' het teveel aan buit meestal achterlaat, waardoor de 'overwonnenen' dikwijls toch nog een deel van 'de koek' kregen, vereist het vrije- marktprincipe en de 'winstmaximalisatie' dat ook het directe overtollig gewin door de winnaar wordt ingepalmd, waardoor de 'chronisch overwonnenen' een onherroepelijke dood (faillissement) tegemoet zien.

    Hoe dan ook heeft de sociaal democratie, vooral in het naoorlogse West-Europa, mede door de druk van het dreigende communisme, daar enige correctie weten in aan te brengen. Via allerlei sociale bijdragen en belastingen werden de winnaars (met wisselend succes) al dan niet uit eigenbelang gedwongen een klein deel van hun overtollige 'buit' af te staan aan de gemeenschap, welke die pleegt aan te wenden voor gemeenschappelijke voorzieningen en ondersteuning van de zwakke 'overwonnenen'.

    Reeds eeuwen voorziet deze aarde, mede geholpen door de vindingrijkheid van de mens, voorlopig nog over voldoende grondstoffen, opbrengsten en middelen om wereldwijd ALLE mensen een menswaardig bestaan met stijgende welvaart en welzijn te verstrekken.

    De hebzucht van 'de sterksten', daarin lijdzaam gevolgd door hun 'onderhorigen' hebben er echter steeds voor gezorgd dat een kleine groep van de wereldbevolking het overgrote deel van alle grondstoffen en hun opbrengsten in handen hebben. Daar waar nodig voor het handhaven van het kapitalistisch systeem, is er een middengroep van 'gemiddeld sterken' gecreëerd met een relatieve welstand, welke deskundig gemanipuleerd wordt om de machtspositie van de financieel-economische elite te consolideren.

    Ondertussen blijft wereldwijd het groot deel van de mensheid, welke, al naargelang de gemiddelde welvaart van het land onveranderlijk in armoede leven. (spijts alle inspanningen en goede voornemens van Uno-organisaties)

    Maar, zolang men het zowel het individuele- als groepsprestatie- en concurrentiebeginsel niet afzweert, zal rijkdom armoede genereren en omgekeerd armoede de rijkdom blijven 'zogen'. Zolang men waarde van iemand, afhankelijk maakt van zijn afkomst, maatschappelijke positie, functie, en/of diploma, en men de waardering van de geleverde prestatie daar afhankelijk van maakt, is spreken over rechtvaardigheid, niets meer dan hypocriete volksverlakkerij.

    Niet het onnatuurlijke 'gelijkheidsbeginsel', waar men wegens zijn onbereikbaarheid het gemakshalve maar al te vaak over heeft, maar de "gelijkwaardigheid" van alle mensen en beroepen, zou het eikpunt moeten zijn waar zowel natie- als wereldleiders hun beleid moeten op afstemmen.

    Maar gezien 'gelijkwaardigheid' de waarde en maatschappelijke status van macht, bezit, vermogen, en kennis, sterk relativeert, is het niet echt verwonderlijk, dat dit begrip zelden of niet voorkomt in wetten en regels,... en het zelfs bij de 'gewone man in de straat' vrijwel onbekend is.




    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (1)

    16-03-2012
    De andere sirtaki gaat gewoon verder in dit onland
    Het vraagstuk van inkomensongelijkheid brengt een van de lelijkste aspecten van de hedendaagse cultuur aan het licht. De bedenkelijkheid vloeit niet voort uit het bestaan van inkomensongelijkheid - maar uit de motieven van diegenen die het aan de kaak stellen. Inkomensongelijkheid was ooit een kwestie van linkse opruiende propaganda. Nu wordt het door vertegenwoordigers van de politieke mainstream aan de orde gesteld. Maar wat is nu in feite het probleem dat zij op willen lossen? Het gaat in ieder geval niet om een toename van de armoede. Integendeel, tussen 1979 en 2006 - de periode waarin inkomensongelijkheid naar verluidt erger is geworden - stegen de reële lonen voor de mediane werknemer met 11,5%. Zelfs werknemers in de laagste tiende percentielgroep hadden een stijging van 4%. Nee, het zogenaamde probleem is niet dat sommigen arm aan het worden zijn - maar dat anderen te rijk zijn. De klacht is dat terwijl de laagste inkomensgroep er 4% op vooruit ging, de hoogste inkomensgroep zich mocht verheugen in een inkomensstijging van 34%. De klacht is dat gedurende de afgelopen 25 jaar het aandeel in de inkomensverdeling van huishoudens uit de rijkste 20% steeg van 42% naar 50%, terwijl dat van de armste 20% daalde van 7% tot 5%. Maar deze ontwikkeling is alleen onrechtvaardig als we een perverse standaard van beoordeling gebruiken. Het is alleen onrechtvaardig als we iemands economische status niet beoordelen op basis van wat hij heeft, maar op basis van wat anderen hebben - d.w.z., alleen als hij er niet op vooruitgaat door meer te verdienen, maar door te zorgen dat zijn buurman minder heeft. Dit is de standaard van het egalitarisme - de standaard die een gelijkmatige inkomensverdeling eist, onafhankelijk van iemands talent of inspanning. Het is de norm van de afgunst, waarbij er sprake is van een probleem telkens wanneer sommigen meer hebben, van wat dan ook, dan anderen. En de oplossing van de egalist is het elimineren van al dat soort ongelijkheden. Egalitarisme is de antithese van het rechtvaardige principe van politieke gelijkheid, op basis waarvan we gelijke rechten hebben. D.w.z. dat we het recht hebben om datgene te bereiken wat binnen het bereik van onze ambitie en talenten ligt, waarbij niemand het recht heeft om ons onder dwang tegen te houden. Egalitarisme echter, is de ontkenning van het recht van het individu om met rust te worden gelaten. Het is een weerzinwekkende eis dat sommige mensen dienen te worden bestraft omdat ze iets bereiken wat anderen niet tot stand brengen. Het is een schaamteloze verklaring dat een gelijkheid van status tot stand moet worden gebracht. En hoe dient dit te worden bereikt? Door - zoals de Australiërs dat zeggen - de tall poppies een kopje kleiner te maken. Niemand mag zijn medeburgers voorbijstreven. Niemand mag de kans krijgen de top te halen. Wat betekent dat de meest-begaafden moeten worden neergehaald tot het niveau van de minst-begaafden. De gelijkmatige verdeling van ellende en ontbering is de enige 'gelijkheid' waar egalisten uiteindelijk naar streven. Daarom steken zij de loftrompet van socialistische samenlevingen, waar iedereen in gelijke mate gebukt gaat onder armoede, terwijl ze kwaadspreken over kapitalistische samenlevingen, waar iedereen vrij is om vooruit te komen in overeenstemming met zijn talenten en waar de armsten zich mogen verheugen in grotere luxe dan welke burger van een 'arbeidersparadijs' dan ook. Het onderuithalen van anderen brengt jou niet aan de top. Hoewel het verbieden van een Thomas Edison of een Bill Gates om fabelachtig rijk te worden inderdaad de inkomensongelijkheid vermindert, maakt het de armen niet rijker. Toch is dit wat de egalisten verlangen. Zij worden gedreven door "haat tegen het goede": als zij iets van waarde missen, willen zij ervoor zorgen dat niemand anders het ook heeft. Inkomensongelijkheid is een gevolg. De oorzaak is het verschil in economische productie tussen mensen. Het bekritiseren van inkomensongelijkheid is net als klagen dat een computer duurder is dan een paperclip. Prijzen reflecteren de marktwaarde van een object - en het geld dat iemand verdient weerspiegelt de marktwaarde van zijn werk. Er is geen vast, vooraf bestaand brok inkomen dat op de een of andere manier onevenredig in de zakken van de rijken doorsijpelt. Rijkdom wordt gecreëerd. De rijkste 20% van de bevolking heeft tien keer zoveel inkomen als de laagste 20% omdat zij tien keer zoveel heeft geproduceerd. In een etatistisch systeem komen mensen vooruit door cadeautjes van de overheid op kosten van degenen die het echt hebben verdiend. Maar in een vrij, kapitalistisch systeem betekent inkomensongelijkheid iets goeds. Het betekent dat buitengewone individuen vrij zijn om hun best te doen door zoveel mogelijk te produceren en daar de vruchten van te plukken. Telkens als een Bill Gates opstaat om een fortuin te maken neemt de inkomensongelijkheid tussen arm en rijk toe - maar dat geldt ook voor de levenstandaard van ons allemaal. Als dat zo is, waarom zouden we een ongelijkheid in inkomen - met inbegrip van een toenemende ongelijkheid - niet verwelkomen? En, in plaats van zich te verontschuldigen voor dit fenomeen, waarom stellen onze leiders de egalitaire afgunstigen, die ons allemaal op gelijk niveau willen brengen, niet aan de kaak? Omdat de armoedegrens een grens is die de overheden (onbewust?)bepalen door hun aanspraak op de rijkdom van de burger/ondernemer, waardoor alle producten duurder worden, belastingen worden kosten, en kosten worden doorberekend in de consumptiegoederen. zullen we het nu over de index hebben?

    16-03-2012 om 06:59 geschreven door Stradi




    Foto

    Laatste commentaren
  • Van harte welkom (Patricia)
        op De onverdraaglijke lichtheid van de discussie over het wereldgebeuren.
  • De andere sirtaki gaat gewoon verder in dit onland (Stradi)
        op Hoe concurrentie zowel rijkdom als armpoede genereert
  • chers compatriotes, oewaarde landkenoten, salam laleicum (Stradi)
        op De vrijheid die tot zelfvernietiging leidt
  • Kerstboodschap van belastingontduikers (Stradi)
        op Wat men krijgt, wordt betaald
  • Een sos die het zegt (Andre)
        op Tegen het zere been
  • Gastenboek
  • Van harte welkom
  • Goedemiddag
  • Hallo medebloggers in het jaar 2021
  • Wens u nog een fijne zondag
  • Goedemiddag

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per maand
  • 08-2023
  • 12-2022
  • 08-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 07-2020
  • 09-2018
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005
  • 03-2005
  • 02-2005
  • 01-2005
  • 12-2004
  • 11-2004
  • 10-2004
  • 09-2004
  • 08-2004
  • 07-2004
  • 06-2004
  • 05-2004
  • 04-2004
  • 03-2004
  • 12-2003
  • 11-2003
  • 10-2003
  • 08-2003
  • 07-2003
  • 06-2003


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!