|
Zowel de
RTBF-reportage Bye Bye Belgium van vorig jaar, als het het beruchte plan B
waar de Waalse PS-voorzitter het had, en ook de reportage van de VRT over een
eventuele splitsing van het land, hebben velen onder ons het idee gegeven dat
dit wel eens zou kunnen gebeuren
De
recente 'onderhandelingsgeschiedenis' m.b.t. de federale regeringsvorming en
staatshervorming geven echter aan dat het vandaag totaal onrealistisch is om
tot een onderhandelde splitsing van het land te komen. De eindeloze
onderhandelingen over de splitsing van BHV maken dat duidelijk. Als men na jaren
onderhandelen rond BHV een onderhandelde splitsing nog steeds moeilijk blijft,
wat moet dat dan niet zijn indien pakweg de staatsschuld moet worden gesplitst
en over staatsgrenzen moet worden beslist?
Om nog
maar te zwijgen over Brussel, waar de voorstanders van een splitsing geen enkele
aanvaardbare oplossing voor hebben. De Brusselaars zelf staan negatief tegenover
aansluiting bij een onafhankelijk Vlaanderen en evenmin staan zij te trappelen
om zich bij Wallonië te voegen. Bovendien heeft nog steeds niemand weten uit te
leggen hoe Brussel als administratief knooppunt van de rest van het land, laat
staan als Europese hoofdstad, zowel op sociaal-, bestuurlijk- als financieel
vlak, als aparte entiteit kunnen bestaan?
De Belgische (dus Vlaamse én
Waalse) economie is tot nader order nog steeds grotendeels in handen van de
traditionele grote kapitaalkrachtige families zoals de Mévius, Van Damme, de
Spoelberch, Solvay, Saverys, Frère-Bourgeois, Colruyt, Boël, Bekaert, enz.
Alhoewel dat niet steeds openlijk blijkt, hebben deze oude dynastieën van de
patronale en financiële wereld nog steeds nog steeds een machtige positie, niet
alleen in de Belgische economische, maar ook financiële wereld.
Bovendien
is het idee van onder meer de N-VA, van een Europa van de regios, een
illusie. De economische crisis heeft duidelijk gemaakt dat de interne
tegenstellingen in de Europese Unie van die aard dat dit vooralsnog een verre
droom blijft. Meer dan ooit is spreken over een een verdieping van de Europese
Unie om tot een soort van Europese staat te komen het negeren van de realiteit
en is niets meer dan dagdromen.
Het feit dat slechts een kleine 25% van
de Vlamingen en amper een goede 10% van de totale Belgische bevolking voor een
volledige onafhankelijkheid van de huidige regio's is, is weliswaar een zo veel
mogelijk op de achtergrond gehouden gegeven, maar daarom niet minder
belangrijk.
Tot slot is een splitsing van het land dus voorlopig niet aan
de orde, en de nu reeds meer dan acht maanden durende politieke 'stellingen- en
loopgravenoorlog' geeft aan dat dit bovendien niet op een vreedzame wijze kunnen
worden doorgevoerd.
Ondertussen loopt
de verdeel-en-heerspolitiek van de burgerij, door vooral de
Vlaams-nationalistische N-VA en haar gefrustreerde voormalige kartelpartner
CDé&V, uit de hand, met als gevolg een groeiende polarisatie.
Het
moge toch stilaan duidelijk worden dat bij deze nationale kwestie, uitgezonderd
BHV, niet zozeer het
communautaire, maar het de links-rechts tegenstelling is die dit land verdeelt,
en er daarom op kapitalistische basis geen antwoord is op te vinden.
De
Vlaamse salonsocialisten, samen met versplinterd links dienen zich van de
noodzaak bewust te worden om samen met de Waalse linkerzijde front te vormen om
in te gaan tegen het kapitalistische systeem en op te komen voor een
socialistisch alternatief.
Een
effectieve volledige opdeling van het land is voor hen economisch gezien verre
van interessant. Alhoewel de concurrentie tussen de verschillende regios voor
hen niet bepaald een probleem vormt, al was het maar dat de macht van de
arbeidersbeweging verminderd, zou een opsplitsing van het land daadwerkelijk de
financiële belangen van de echte machthebbers in dit land bedreigen.
12-03-2011 om 00:00
geschreven door Renaat 
Tags:plan b, politiek, regering,
|
