De begroting voor volgend jaar heeft niet het in het 'vergrijzingpact' voorziene overschot van 7%, en haalt zelfs niet het uiteindelijk vooropgestelde overschot van drie procent. Het is zelfs nog veel erger: men denkt het begrotingsprobleem gewoonweg op dezelfde wijze op te lossen als men dat met de financiële crisis heeft gedaan. Daar heeft men het 'vertrouwen' teruggewonnen door schulden, leningen, en kredieten te waarborgen met geld dat men niet heeft. Door nu een begroting te maken, gebaseerd op inkomsten die men (hoogstwaarschijnlijk) niet  zal hebben, en uitgaven te negeren die men (vrijwel zeker) zal moeten doen, en dat alles voor te stellen als een 'sluitende' begroting geeft de man ven '800.000' aan hoe men de definitie van goed bestuur dient te begrijpen. 

Het mag dan altijd al een politieke wetmatigheid zijn geweest om bij begrotingen de inkomsten te overdrijven en de uitgaven te onderschatten, maar het loopt nu wel erg de spuigaten uit. Men rekent op een economische groei van 1.2 procent terwijl die volgens het IMF de 0.2% niet zal overstijgen; 800 miljoen bijdragen van de deelstaten inschrijven, terwijl de Vlaamse regering de voorziene 400 miljoen bijdrage aan de vorige begroting zelfs niet betaalt; 500 miljoen van de energiesector voorzien, terwijl deze haar door de regering geëiste bijdrage aan de begroting van dit jaar weigert te voldoen. En aangezien men zich sterk maakt om, zoals de vorige regeringen, geen openbare gebouwen meer te verkopen en de pensioenfondsen van de meeste overheidsbedrijven reeds zijn overgenomen (lees geplunderd), neemt men nu zijn toevlucht om geld uit allerhande reservepotjes en -fondsen op te souperen.

De voormalige 'bestuurders' van Fortis zouden het niet beter gekund hebben...