Het belangrijkste Nieuwsitem van de afgelopen vorige donder- en vrijdag was de 'bevrijding' van Ingrid Betancourt, de Colombiaanse senator die in 2008 door een rebellenbeweging in dat land werd ontvoerd. Wat de reden was waarom zij de afgelopen zes jaar tot een in Europa tot een 'bijna heldin' heldin werd gepromoveerd, is mij onduidelijk. Voor zover ik weet zijn haar Colombiaanse senatorschap en haar ontvoering met de daaropvolgende zes jaar durende gijzeling, haar enige twee 'verdiensten', . Waarom de ruim zevenhonderd andere gegijzelden van de FARC, waaronder ook andere Colombiaanse politici en binnenlandse en buitenlandse, in oorsprong ons even onbekende personen, die zelfde internationale mediabelangstelling niet krijgen, is mij een raadsel. Waarom o.a. de Venezolaanse en Franse presidenten, Chavez en Zarkozy zich de benen van onder 't lijf hebben gelopen voor Betancourt ,en zij zelfs met het persoonlijk vliegtuig van de Franse president werdt opgehaald en door hem en zijn vrouw, nog net niet als staatshoofd op het vliegveld wordt opgewacht, zijn zo van die vragen die ik nergens gesteld zie, laat staan dat ze beantwoord worden. Maar misschien heeft het wat te maken met het feit dat zij de dochter is voormalige minister die daarna diplomaat werd in Parijs, en gescheiden van de Franse diplomaat Fabrice Delloye.

Als de rest van de zevenhonderd, door de Colombiaanse rebellenbeweging gevangengehouden burgers nog maar een tiende van die aandacht en inspanningen krijgen, ziet het er voor hen goed uit, en betekent dat voor de media en imagobuilende presidenten veel werk... héél veel werk.

Grapje, natuurlijk!