Vandaag, 11 juli, staat België aan de vooravond van een nieuwe 'D-day'. Al zal daar wat minder om gejuicht worden dan dat in 1944 het gaval was. Voor de enen is het erop of er onder, en voor de anderen het begin of het einde van iets wat nooit echt begonnen is. Maar vooral in de politiek wordt de soep nooit zo heet wordt gegeten als ze is opgediend. Meer zelfs, ze wordt zelfs niet eens zo heet opgediend als ze volgens het recept wordt gemaakt, en maar al te dikwijls wordt ze koud, en soms zelfs helemaal niet gegeten.

Een staatsman waardig, zal Eerste minister Leterme, bij gebrek aan een daadwerkelijke overeenkomst, een verklaring voor het parlement afleggen waarin hij de nadruk zal leggen op de gemaakte vorderingen bij de onderhandelingen en de lichten die aan het einde van de tunnel te zien zijn. Niemand van de meerderheidspartijen zal de lef hebben te vragen hoe lang die tunnel dan wel mag zijn. De VLD- en vooral de CD&V-mandatarissen zullen moeten kiezen of ze al dan niet hun goedbetaald mandaat opgeven, met voor velen de kans om bij bij de volgende verkiezingsronde uit de boort te vallen, ofwel of ze onder het mom van 's lands belang en het belang van het volk, staatsmanschap, en het opnemen van hun verantwoordelijkheid, hun duur gezworen eed van voor en zelfs na de verkiezingen, zullen inslikken. Niemand twijfelt er aan wat hun keuze zal zijn. Vraag is hoe sterk de weerstand van de militanten zal zijn, want ten slotte zijn zij het toch die het bij de achterban kunnen gaan uitleggen.

De NVA heeft geen keuze, en zou gek zijn om de electorale winst te negeren welke het fiasco van Leterme, of het tijdelijk langer voorduren van de zwanenzang, hen bij de eerstvolgende verkiezingen zal opleveren.

Het land zal hoe dan ook zijn ongezien grote politieke crisis hebben, die het gros van de, vooral Vlaamse politici hebben gewild. Dat er ondertussen niets is gedaan aan de koopkrachtvermindering en er in 2007 en 2008 helmaal niets is gespaard voor de komende vergrijzing, zal hen door de (Vlaamse) bevolking pas kwalijk worden genomen als ook de 'bemiddelde' burger daar onder te lijden krijgt. Maar tegen die tijd zijn de huidige politici al lang Europarlementslid, of zetelen zij als bestuursleden met riante zitpenningen, in financiële, farmaceutische of intercommunale bedrijven, die bij gebrek aan degelijk politiek beleid, monsterwinsten hebben gemaakt. Waarvoor hun dank...