Als gevolg van een BBC-reportage, daterend van november vorig jaar, over de toestanden in het Bulgaarse Mogilino-weeshuis, wil TV-maker Chris Dusauchoit een solidariteitsactie opstarten voor de weeshuizen in dat land. Dat 17 jaar nadat de Roemeense weeshuizen in het nieuws kwamen, dan nog in een lidstaat van de EU, dit nog kan bestaan, geeft aan hoe het is gesteld met de normen die men hanteert om tot de Euro-'club' te behoren.

Dat een televisiemaker nodig is om dit probleem in de belangstelling te brengen, ook al was het binnen de media blijkbaar al enkele maanden bekend, is niet goed te praten. Onze minister van Buitenlandse Zaken, Karel de Gucht zegt het probleem bij zijn Bulgaarse collega te zullen "aankaarten" om samen te werken en zo de toestand in die weeshuizen te verbeteren. Naar zijn zeggen zou de tv-reportage ook hem met verstomming hebben geslagen.

Bij dergelijke verklaringen rijst mij het weinige haar waarover ik nog beschik ten berge. Wie verantwoordt dat anno 2008, binnen het de muren van de Europese Unie die zich voordoet als het walhalla van welvaart en welzijn, dergelijke toestanden kunnen bestaan zonder dat dit geldverslindend monsterapparaat van die organisatie daar op de hoogte van is, laat staan dat ze er wat aan doet.

In plaats van onmiddellijk de nodige stappen te doen, van de verantwoordelijken in dat land te eisen dat er 'onverwijld' wat aan gedaan wordt, en daar ook de nodige middelen ter beschikking voor te stellen, gaat onze buitenlandminister "het probleem bij zijn Bulgaarse collega's aankaarten". En dan maar leuteren over 'de rechten van de mens' en 'de rechten van de kinderen'. Staat er in al die verdragen dan niets over 'de plichten van de bestuurders'?

En wij ondertussen maar zuchten en kreunen over de staatshervorming, de stijgende energieprijzen, de dalende Beurzen...