Vandaag 14 mei, gingen de eerste 12 minuten, van het zeven-uur journaal, en de eerste 17 minuten van ‘’Ter Zake’ niet over de gevolgen van de aardbeving in China en de Taifoen in Myanmar, maar wel over de belastingontwijkende en daarom in Monaco gehuisveste, maar verder nog steeds als ‘Belgische’ beschouwde Justin Henin, die de goegemeente“verbaasde” met het bericht dat ze de tennisraket aan de haak hangt.

Dat besluit kwam er na drie achtereenvolgende wedstrijdnederlagen. Volgens sommigen is er moed voor nodig om als topsporter zo vroeg te stoppen. Ik dacht dat het juist van moed zou getuigen om door te vechten, en terug het voorgaande peil te bereiken of tenminste te benaderen.

Dat de om haar talent verafgoodde, na jarenlang 50% van heer meer dan riante inkomen aan de Belgische gemeenschap te hebben onthouden, een aardig ( in feiten een zwart) aardige spaarpot heeft aangelegd voor haar ‘oude dag’(die gezien haar leeftijd 40 jaar langer kan duren dan deze van de gemiddelde Berg), wordt wijselijk gezwegen. Van de doden niets dan goed, zo ook van de stoppende populaire sportgoden.

Het lijkt mij dus eerder ingegeven door de wetenschap dat men voldoende rijkdom heeft verworven, en men daar nu lekker wil van genieten. Gelijk heeft ze natuurlijk, maar moed is daar niet echt voor nodig.

Volgens de commentatoren is dat spijtig voor de sportminnende Belgen en zullen wij haar missen. Meer zelf dan het dat bij Kim Cleysters het geval was.

Justin mag dan iets beter tennis gespeeld hebben dan Kim, maar Cleysters kwam wel haar financiële verplichtingen na tegenover de Belgische gemeenschap, terwijl Henin die ontliep door in Monaco te gaan wonen. Op dat vlak zulmlen wij haar dus geenszins missen…