In Mechelen werd vorige week een vrouw die een boete had gekregen voor het parkeren op het voetpad, vrijgesproken door de politierechter. De vrouw had bij het naar school brengen van haar kind, bij gebrek aan parkeerplaats bij de school, haar voertuig met de vier wielen op het voetpad achtergelaten. De rechter motiveerde zijn vrijspraak door te stellen dat er in de directe omgeving van de schoolpoort geen vrije parkeerplaatsen waren en dat nog heel wat andere ouders hetzelfde deden.
Afgezien van het feit dat het parkeer- en stilstandverbod op een voetpad één van de weinige verkeersreglementeringen is waar geen enkele uitzondering of verzachtende omstandigheid voor voorzien is, plaatst een dergelijke uitspraak toch wat vragen bij de integriteit en beroepskunde van sommige rechters, en bijgevolg van het rechtssysteem in zijn geheel. Een rechter mag dan nog de bedenkelijke macht hebben om het belang van de overtreding of misdaad te interpreteren, en daardoor zijn strafmaat te bepalen, toch is hij in geen geval bevoegd om de wet of regel op zich in vraag te stellen. Hij dient toe te zien op de uitvoering van de wet en niet op de opportuniteit ervan.
Ik heb altijd al mijn bedenkingen gehad bij het feit dat men rechters een aureool van bovenmenselijke kwaliteiten toekent. Alsof zij niet, zoals elkeen vooroordelen, eigen normen, en waarden zouden hebben. En dat die niet beïnvloedbaar zouden zijn door hun gemoedsgesteldheid en omgeving. Het feit dat iemand in beroep kan vrijgesproken worden van een veroordeling in eerste aanleg, geeft aan dat één van de twee rechters een foute beoordeling heeft gemaakt. En gesteld dat de rechter van het Hof van Beroep 'wijzer' zou zijn dan de eersteaanleg-rechter, waarom dan niet uitsluitend rechtspraak op het niveau van het Hof van Beroep? En waarom geen sanctie voor de rechter die blijkbaar fout heeft geoordeeld? Het mogelijke antwoord dat moeilijk uit te maken is wie dan wel fout geoordeeld heeft, doet dan weer vragen rijzen bij de waarde van de rechtspraak op zich.
Misschien had die man, tweeduizend jaar geleden dan toch gelijk, en is het de mens niet gegeven om te oordelen...
|