Voor wie regelmatig mijn bedenkingen leest en af en toe de moed heeft om zich in één of meerdere van mijn standpunten te verdiepen, zal het duidelijk zijn dat schrijver dezes een ietwat 'fundamentalistische' socialist kan worden genoemd. Ik behoor nog tot de, in veler ogen, oubollige klasse van strijders tegen het kapitalisme. In tegenstelling tot de moderne 'geëvolueerde' linksen weiger ik mij neer te leggen bij de feitelijkheid van het kapitalisme en mij beperken tot het bestrijden van de nadelige gevolgen ervan. M.a.w., tot het verzachten van de pijn die de ziekte teweegbrengt.

De voorbije jaren heb ik als partijbestuurslid van Sp.a-Aalst, tegen de stroom in, steeds gewezen op de tegenstrijdigheden tussen de theoretische principes van het socialisme, en de praktische uitvoering waaraan de achtereenvolgende partijleidingen zich bezondigden. Het gebrek aan interesse van de plaatselijke mandatarissen en mede-parttijbestuursleden voor die tegenstellingen, alsook de negatie vanwege de nationale partijleiding van de sporadische moties die vanuit de afdeling werden aangeboden, hebben mij er uiteindelijk toe gebracht om deze week mijn ontslag te geven als partijbestuurslid.

Zoals voor de meeste Europese, zichzelf socialistisch noemende partijen, is ook voor de Vlaamse Sp.a, en in mindere mate voor de Waalse P.S, het socialisme 'geschiedenis'. Iets wat 'geweest' is, voorbij is... Het zogenaamde 'moderne' socialisme, de 'sociaaldemocratie', propageert weliswaar nog steeds de gelijkheid, sociale rechtvaardigheid en solidariteit, maar aanvaardt tegelijkertijd de feitelijkheid van een systeem waar de ongelijkheid, of beter gezegd, de ongelijkwaardigheid, juist hét gegeven is waarop het is gestoeld en werkt. Het kapitalisme, het vergaren van bezit en rijkdom, het individualisme, de consumptiemaatschappij. Een maatschappijvorm waarin het streven naar meer hebben, beter doen, en meer zijn, als dé na te streven doelstelling wordt gepropageerd. Gelijkwaardigheid, sociale rechtvaardigheid en solidariteit zijn daar de tegenpolen van.

Het 'fundamentele socialisme beschouwt men in de eenentwintigste eeuw als utopisch en voorbijgestreefd. 'Moderne' socialisten hebben het nu over 'gelijke kansen,'... zonder dat men daartoe gelijke middelen heeft; gelijke rechten...zonder dat iemand of iets verplicht is die te verstrekken; en gelijke plichten...zonder dat men daarvoor gelijke mogelijkheden krijgt... Alsof dat niet utopisch zou zijn!