|
De ietwat extravagante Nederlandse politicus Wilders is er in geslaagd om wereldwijd beroering te wekken. Wekenlang hield hij voor- en tegenstanders in de ban met de aankondiging van zijn 'anti-koranfilm' Voor wie Wilders onverbloemde opvattingen over de "verfoeilijke en levensbedreigende islamisering van het westen" enigszins kent, zat de schrik er goed in. Zijn intellect en dat van zijn 'raadgevers' lichtelijk onderschattend, konden blijkbaar weinigen vermoeden dat het filmpje zelf uiteindelijk een ontgoocheling is geworden. Voor de ene in positieve, en voor de andere in negatieve zin weliswaar. Want Wilders heeft er voor gezorgd dat hem juridisch niets kan aangewreven worden. Door de weliswaar selectieve, opsomming van waar gebeurde feiten, uitspraken van moslimgeestelijken, correct vertaalde Koranverzen, en zijn (hoe kan het anders?) subjectieve besluiten, kunnen alleen de extreme moslimfundamentalisten zich aangesproken voelen. Hetzelfde geldt voor de politici die sinds het bekend worden van zijn voornemen om een dergelijke film te maken, onophoudelijk waarschuwden voor het onheil dat na de publicatie ervan uitbarsten. Zij lopen zich de sloffen van de voeten om de zich geschoffeerd voelenden te overtuigen hoe afkeurenswaardig zij het allemaal vinden, in de hoop de te verwachten gramschap te koelen.
Hoe dan ook, de man heeft bereikt wat hij wilde: aantonen dat er toch wel een niet te onderschatten probleem bestaat. Niet met het gros van het gestaag aangroeiende islamitische gemeenschap zelf, maar met het, weliswaar kleine deel ervan dat zich via de Koran laat misbruiken door hun gefrustreerde, achterlijke of machtswellustige geestelijke en wereldlijke leiders.
Niet het aanklagen van dit laatste, maar het politiek correcte afwijzen van de boodschapper, versterkt het idee van het radicale deel der moslimgemeenschap, dat ze op de goede weg zijn...
|
