Ondertussen schreeuwen zowel werkgevers als vakbonden moord en brand, de enen omdat de inflatie-achternahollende indexkoppeling steeds meer onze economie zou bedreigen, de anderen omdat ondanks die indexkoppeling de koopkracht van de mensen blijft dalen. Verder heeft de vakantieperiode die het politieke bedrijf tot bezinning moest brengen, er daarentegen voor gezorgd dat de loopgraven dieper, de wallen sterker zijn gemaakt , en de stormrammen geperfectioneerd werden.

Na een ver van hete zomer volgt waarschijnlijk een zwoele herfst, met af en toe een klein stormetje, om uiteindelijk in een koele winter de grote slag van de gewestverkiezingen voor te bereiden. Hoe dit land er de komende lente, en zomer zal gaan uitzien, en in welke economische en sociale staat het zal zijn, is de grote vraag. Het antwoord is niet te lezen in de columns van onze regeringsleider in Peking. Waarschijnlijk omdat hem hier niemand die vraag stelt...of durft te stellen.