Wie zich een mening wilt vormen, laat zich voldoende informeren, zowel over de feiten als over de meningen die anderen daarover hebben en de motivering waarop hun standpunt is gestoeld. Daarbij durft men nogal eens de fout te maken om de in formatie, zoniet uitsluitend dan toch grotendeels te halen bij diegenen die men zelf als 'betrouwbaar' of competent beschouwt. Daarenboven wordt het als algemeen 'intellectueel correct' geacht dat men alleen de mening op prijs stelt van 'ingewijden' en/of deskundigen die men gezien hun opleiding, als 'verstandig genoeg acht. Een zogenaamde 'eigen' mening is dus meestal een 'groepsmening' met hoogstens wat 'eigen' nuances.

Wie zoals ik, er de tijd voor heeft, en die daar ook voor over heeft, om zijn informatie niet alleen bij de zogenaamde 'kwaliteitsmedia' vandaan te halen en zich dus niet beperkt tot de standpunten van de BI&S (Bekende Intellectuelen en Specialisten), kijkt met niet aflatende verbazing naar de zelfgenoegzaamheid waarmee de hogeschool- en 'universiteitsproducten' neerkijken op de 'ongeschooldheid' en 'onwetendheid' van het gros van anderen.

Bij het doorwoelen van het oerwoud aan blogs en allerhande fora op het internet komt men tot de treurige vaststelling dat vrijwel elke bevolkingsgroep, met om het even welk opvoedings- of scholingspatroon, in het zelfde bedje ziek is. Iedereen vertrekt vanuit het eigen- meestal groep- of milieugelijk en toetst de dingen volgens de daaraan verbonden normen en waarden en welk voor- of nadeel hij of zijn groep daar aan heeft of kan hebben.

Op zich zou dat nog niet zo erg zijn, ware het niet dat zowel op het politieke als op het informatie en communicatieniveau (media), al die verschillende groepen,van hoog tot laag vertegenwoordigd worden door personen die meestal tot één en hetzelfde niveau behoren. Vrijwel alle instellingen, partijen, organisaties en verenigingen welke zich opwerpen als de vertegenwoordigers van de laaggeschoolde, minder gegoede, kansarme of gewoonweg arme burger, worden steevast geleid en grotendeels bevolkt door hooggeschoolden, hoge en middeninkomens. Ook bij de 'vertegenwoordigers des volks' is het zoeken met een vergrootglas naar mannen of vrouwen met enkel en humanioradiploma, laat staan een lagere scholing.

Met andere woorden, voor een relatief groot deel van de bevolking zijn democratie, inspraak, en mondigheid begrippen die, al naar gelang ze in realiteit worden gebracht, vervagen, om uiteindelijk op te lossen in een maatschappij waar het niet belangrijk is WAT, men zegt, maar WIE het zegt!