uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
03-01-2010
Stalhille 2010
We zijn deze morgen niet opgestaan onder de sneeuw. Welmogen we minder goed nieuws verwerken.
t Hoekske, ons goeddraaiend eetcafé , sloot de deuren en staat te koop.Het nieuws kwam niet echt onverwacht. Sinds de grote inbraak en het roven van de twee spaarkassen, was daar al sprake van.
De vragen razen door ons hoofd.Wat zal er gebeuren met de wielertoeristen, het jaarlijkse voetbaltornooi en de wielerwedstrijd op de eerste zondag van oktober?Zal die sluiting het bestaan van de jaarlijkse rommelmarkt op de helling zetten?Alles draaide immer rond t Hoekske.Als er een vlugge overname gebeurddoor mensen die van wanten weten, dan is er geen vuiltje aan de lucht. MAAR het is crisis.
Ik zal zo vlug mogelijk eens gaan informeren bij de voorzitster van het feestcomité dat de rommelmarkt inricht.
Wat mij betreft blijftKleur in Stalhille voorlopig bestaan.De tijd zal alles wel uitwijzen en we leven toch maar één dag met een keer.
In elk geval staat er veel op het spel.Wordt Stalhille opnieuw het dooie dorp van toen we hier aankwamen.Hier was toen letterlijk niets te doen.Het kan die kant opgaan! Hopelijk wordt het niet de terugkeer naar het nulpunt.
Tot nu toe kwam ik altijd versteven van de kou naar huis, als ik in de winter op zondag mee ging naar de H. Mis in Zevenkerken.
Onlangs ontdekte ik dat er op ons rek met schoenen ook nog een paar stevige wandelschoenen stonden. Telkens ik die droeg bleven mijn tere voeten fijn warm.
Om naar de mis te gaan zou dat dus de oplossing zijn maar moeder de vrouw vond die niet passen bij mijn zondagse outfit, alsof ik die al heb.Gisteren ben ik mee geweest naar de mis in mijn warme wekendaagse panen broek, mijn zeer warme vroegere , ook wekendaagse, wintervest en met mijn met mijn stiebels aan de voeten.Ik zag Let haar wenkbrauwen fronsen en zo goed als ongemerkt haar hoofd schudden.Ze heeft geen woord meer eraan vuil gemaakt.Ze heeft graag dat ik mee ga en dus bracht ze een mentaal offertjes.Ik zag dat ze er toch heel wat moeite mee had en dacht aan die spreuk, ooit door Pil in tekening gebracht..Het gemak gaat voor de eer, zei de boerin en ze reed op haar zeug naar de mis.
Hoe koud de kerk ook was, ik bibberde ditmaal niet. Ik had helemaal geen kou en genoot van de zang.De preek duurde wat lang en was daarbij nog langdradig ook.
Voor de ingang van de kerk was het spekglad en enkel op zijn vrouwelijk Japans, met heel kleine vlugge pasjes, kwam jetoch redelijk goed vooruit. Bij het buiten komen voelde ik wat druk op mijn rechter oor. Ik nam er geen erg in omdat dit nog is voorgekomen.
In de namiddag gingen we dan een wandeling maken aan het strand. De dijk lag in de schaduw van de gebouwen en een licht, zeer koud briesje, dreef de onaangenaamheid echt ten top.
Als je naar het water toe wilt gaan moet je normaal eerst ploeterend door het mulle zeezand.Het deed onverwacht raar aan.... en er kwam opnieuw mij een beeld voor ogen.Ditmaal was het Jezus die over de golven liep terwijl wij over het anders zo mulle zand liepen alsof het kinderkopjes waren.Maar bij ons was het helemaal geen mirakel want het zand was beenhard bevroren.Wat anders een totale ploetertocht zou zijn geworden liep nog behoorlijk vlot. Het was hoogwater tot op het maximum. Zo moesten we het hele einde over de bobbels recht blijven. In tegenstelling tot op de dijk, was het aan de waterrand volle zond. Met de lage winterzon in de ogen is het normaal geen pretje maar nu moesten we zo goed kijken waar we onze voeten plaatsten dat het een noodzaak was om met de kop in de grond vooruit te geraken.De tegenvoeters die met de zon in de rug liepen gingen automatisch voor ons op zij. Sommige plaatsen ging het vlotter omdat het bovenste laagje ontdooid was en dus mul.Zelfs als het vriest dat het kraakt voel je toch nog de weinige warmte van de zon, deugddoend op je gelaat.
Wat s morgens na de mis druk op mijn rechter oor was geweest werd plots stekende pijn en op slag was ik op dat oor potte doof.
Gelukkig had mijn engelbewaarder, toen we thuis kwamen, nog ergens een oplostapje in de 'medicamentenkast'en een paar panadolletjes die heel vlug de pijn verminderden tot een draagbaar niveau. Het oplosdingetje deed ook zijn werk en ik voelde als het ware drie, vier bellen die open sprongen in mijn oor. Waar ik voordien niets meer kon verstaan van wat Let zei, als ik mijn linkeroor dicht duwde, begon dat nu opnieuw er door te kunnen.Ook dat was dus gedeeltelijk verholpen.
Toen ik zei aan Colette dat ik de volgende dag naar de dokter zou gaan zei ze heel raar moet je gaan nieuwjaren misschien?Alsof ik daar mijn pijn stond te verbeelden.Ze zegt altijd dat ze niet jaloers is maar telkens ik zeg dat ik naar de dokter ga krijg ik een dubbelzinnige opmerking.Je moet immers weten dat onze huisarts een heel knappe en vriendelijk luisterende vrouw is die voor elke consultant, haar tijd neemt .Dat draait altijd rond het kwartier en anders zo lang als het nodig is waardoor ze altijd vertraging oploopt op haar afspraakschema. Ze durft ook nogal eens uitdagend gekleed zijn met een in het oog springende décolte. Dan zegt Let altijd 'Je had ze weer eens moeten zien hoe ze was 'aangesjoefeld'. Zou de man waarmee ze leeft daarmee gediend zijn. Voor haar mannelijke patiënten is dat het 'toemaatje' bovenop de kwaliteiten van een zeer goede arts. Natuurlijk, hebben wij mannen goed praten hé! Hoeveel vrouwen zouden dat geloven of aanvaarden. Let heeft er nogal wat moeite mee.
Wat ik juist heb gehad weet ik niet maar leuk was het niet.
Ik was opgestaan rond 4u als naar gewoonte .toen ik de eerste keer mijn oordruppels has toegediend werd ik plots onwelen moest gaan liggen.Mijn rechter schouder deed enorm veel pijn en ook in de maagstreek kreeg ik hevige pijnscheuten.Hoe ik in het toilet ban geraakt weet ik niet meer maar ik lag tegen de grond en ben voorzichtig recht gekrabbeld en ben tot in mijn zetel gesukkeld. Toen let op was kreeg ik braakneigingen maar tot overgeven is het niet gekomen.Ik ben nog één keer flauw gevallen en toen tegen de middag de dokter kwam heeft ze niets speciaals gevonden.Ik heb van de hele dag twee kommetjes soep naar binnen gekregen en ben deze morgen weer normaal te been.De oorpijn is weg, en alle andere pijnen ook.Ik heb goed geslapenen ben enkel heel wat later opgestaan dan naar gewoonte.Van de hele dag ben ik gisteren niet uit de zetelgeweeste en heb bij posen getukt en geslapen.Toch kende ik een vaste en normale nachtrust.Deze morgen sta ik wat slap op de benen maar ik kan opnieuw normaal eten.Ik begrijp er niets van.Wie of wat heeft mij die flauwe grap gelapt.
Zo dutsachtig voel ik me nu ook niet hoor.Het is alleen ongemakkelijk en pijnlijk.Het kwakkelen moet een keer beginnen.En eens het begonnen is komt er waarschijnlijk geen einde meer aan.En lach maar niet te veel want jou tijd komt ook hoor. Dit als tegenreactie op een reactie gisteren, op mijn blog.
Alsje eens dutsen wilt zien dan moet je maar eens op de fotos kijken hieronder en toch.... Op één zeldzame uitzondering na zien al deze suikertoppen er uit als 'stronten'...zo rot als een snot zeg maar, echte 'dutsen'. Toch is de werkelijkheid totaal anders. Neem het bovenlaagje weg en je bekomt hetzelde resultaat als bij iemand wiens kwaaltje genezen is, opnieuw fris en monter. Let kan er ook de draak me steken als ze suikertop op tafel wil als lekkere wintersla. Je zou het van haar niet verwachten maar dan vraagt ze mij...Wil je een 'stront' uit de serre halen en fijn snijden? Ja zo gaat dat hier. Ze staan daar als echte dutsen maar zijn het helemaal niet.
Het is ook niet omdat het bij iemand kraakt en piept dat het om zeep is. Kriependewagens lopen het langst. Er zijn natuurlijk ook altijd sukkelaars of harde tantes of gezonde bonkendie er niet tegen kunnendat iemand anders over zijn klein zeer spreekt. Niet eidereen doet dat om te klagen. Het lijkt er soms op dat je de realiteit moet verzwijgen. Het grote zeer hang je niet aan de klok, je verbijt het het. Maar over kwaaltjes en sputteringen daar kan je toch over pruttelen. De zon schijnt ook niet altijd.
Oren beschermen tegen tocht is de prioriteit en dan maararm aankleden om naar buiten te gaan. Ook moet je terug gewicht komen op een gezonde manier.
Ik ben er goedkoop vanaf gekomen en moet nu oppassen voor ik weet niet wie of wat... de boeman misschien.
Zolang je beneden de zestig bent voel je jezelf als een reus met bont maar eens boven de zeventigdan wordt je gemakkelijker een kneus.En lach maar weer.Toch blijft het leven de moeite waard geleefd te worden.Ik geniet op mijn manier maar wat niet waard is geleefd te worden hang ik aan de galg, een symbolische dan.
Gisteren 12 januari 2010 ben ik opnieuw van start gegaan met de cursus PhotoshopElements (PE) deel 1.Dit is voor mij een herkansing.In de eerste trimester volgde ik het in een gewone groep. Ik miste enkele lessen en raakte de pedalen kwijt.Deze basiscursus is zo belangrijk dat ik hem opnieuw volg maar deze keer in een 50+ groep.
De aanpak is anders.Er wordt meer aandacht geschonken aan de uitleg waar je alles op de PC vind.In een gewone, niet 50+ cursus word verondersteld dat je vlot met de PC om kunt gaan.
We zijn met 10 personen en er is iemand bij die op verre na geen 50 jaar is. Al de anderen kunnen zo bij OKRA lid zijn.
Nu moet ik elke dinsdagnamiddag optrekken en daarna steek ik door naar Aartrijke om me bij Weight Watchers te laten wegen. Twee vliegen in een dubbelslag. Om 5u vertrok ik uit de parking van de Katelijnestraat en om 5u50 was ik op de parking in Jonkhove Bij het wegen was ik nipt binnen de grenzen van de gewichtsmarge, net boven het minimum. Dat had ik te danken aan een zwaardere broek en zwaardere schoenen.
Gedurende het weekend komen Leen en Maarten en de kinderen en er zal taart zijn.Ik zal niet moeten op een stukje kijken. Dus heb ik zoete vooruitzichten. Binnen een paar dagen haal ik saladeplantjes en hoop dat de dooi zich nog een tijdje doorzet.Bij nieuwe koude perikelen is er wat meer werk methet afdekken van de jonge plantjes maar resultaat gaf het tot nu toe altijd, zelfs bij stevige vorst. Het geeft het gevoel van de start van een vers seizoen.
De natuur is ijzig koud, met vervroren water, grond en gras.Daar kunnen wij niets anders dan af te wachten tot de lente terug is in het land.
Binnen kunnen we wel een seizoenstart nemen, o.a. in de koude serre. Daar is de grond mals en klaar voor vers groen.
Dat breng ik dan ook aan met veel plezier. Bij de kweker haalde ik mijn eerste saladeplanten op en ga ze nu planten ook. Nog vóór Pasen genieten wij dan van onze eerste teelt van het jaar. al die tijd zal ik genieten van het nieuwe leven, het verse groen.
Ons absolute vertrouwen in het Chinees restaurant Jade in Loppem is hersteld.
We hadden het Oudejaar -Nieuwjaar menu besteld en vonden het wat weinig maar wel uitstekend en raak van smaak.Toen ik reeds een momentje thuis was en we alles aan het klaar zetten waren voor onze laatste maaltijd van het jaar, kreeg Let een telefoontje van uit Jade.We hebben een vergissing begaan en vergaten één gerecht mee te geven.We houden U 15 te goed.
Ik was dat natuurlijk compleet vergeten maar Let niet.Gisteren bestelde ze twee lunch menus: een dagsoep plus bami goreng (noedels met kip en groentjes) en een loempia plus rijst en babi pang gang ( varkensvlees in zoetzuur en weinig groenten),Omdat ik uit ondervinding wist dat er bij dit gerecht weinig groenten zijn, spaardeik de helft van de groenten van de grote loempia.Alles samen was dat 19 15.Zo hadden wij een dubbellunchpakket voor 4 plus de verplaatsingskosten naar Loppem.
s Middag aten wij elk ongeveer de helftvan onze lunch. Als Weight Watcher kan ik zeggen dat ik zonder honger van tafel ben gegaan.
Drie vierden van de portie rijst werd opgeborgen in de diepvries en wat overschoot van de middag werd samen in één schotel bewaard in de koelkast.s Avonds heeft Let dat opgewarmd en er nog een verloren gelopen courgette bij gestoofd. Zo hadden wij twee warme maaltijdenvoor ongeveer 4.Het nipte van oudejaar was meteen dubbel en dik goed gemaakt.Opnieuw moesten wij toegeven dat het zeer lekker en zorgvuldig bereid en verpakt was. Ook zijn die mensen daar heel vriendelijk.
Jade benadert onze verdwenen Chinees van het Canada pleintje op de hoek van de Gistel steenweg en de Torhout steenweg te Sint -Andries. Jade is wel duurder maar in minder dan een half uur ben ik over en weer waar ik vroeger naar Sint -Andries, toch moest rekenen op ongeveer een uur.
Bestellen bij Jade is voor herhaling vatbaar en we zullen er wel eens gaan eten ook, met ons tweetjes of in ruimer gezelschap.
Heel graag geef ik hier de gegevens van Jade door.
Je hebt het er voor over dat als de kinderen en kleinkinderen geweest zijn dat je, eens ze terug weg zijn, werkelijk zit te puffen en te blazen en al lachen tegen elkaar zegt-jeutig maar jastig.
Ik denk niet dat wij nog de lange adem hebben om achter die kleine mannetjes aan te zitten.Je doet het onbewust en voelt zo af en toe een trekje maar het is zo leuk dat je maar doorgaat. Ook deze keer was het zeer goed geslaagd.De kleinkinderen werden plots moe en dan kan het allemaal niet rap genoeg gaan. Zelfs in de winter moeten ze toch ook een beetje rekening houden met fileleed.Het enige voordeel is , dat hun kindjes reeds liggen te slapen, nog vooraleer ze op de snelweg zijn en het is hier maar drie minuten ver. Ik was als om acht uur in ben en deze morgen heb ik er een extra eind aan gebreid.Deugd heeft het gedaan.Ik ben doorgaans geen slaper tenzij het echt nodig is. toen ze weg waren hebben we er een pot op gedronken en nagenoten.
Het vaste ritme is terug gekomen. De koude is een beetje geweken.Niet dat mist veel beter is voor mijn reumaknoken maar het gevoel is wat dragelijker.
Alle saladeplantjes zijn probleemloos verdeeld. 25 jaar geleden ben ik voor het eerst in Veldegem plantjes gaan halen.In het begin was dat altijd in de eerste helft van februari tenzij het die periode vroor maar dat gebeurde maar een paar keer.Stilaan is het weerpatroon gaan veranderen.De laatste jaren ging ik altijd rond half januari.Niet dat ik ze altijd direct plantte maar als de kweker plant kan je best dan gaan.Dan is er overvloed en ben je de eerste om af te halen.Ook zijn de plantjes dan op hun best. In de beginjaren haalde ik enkel voor mezelf maar gaandeweg zijn er kandidaten bijgekomen en dit jaar had ik 190 plantjes waarvan er een dertigtal voor mij zijn. Ze kunnen nu groeien tot volwaardige kroppen.
De onderhandelingen met de school over het schilderen van paneeltjes voor kleur in het dorp is rond. De subsidie van de gemeente is nu ook een zekerheid.Dat kreeg ik ook klaar na heel wat over en weer getelefoneer.Nu moeten de paneeltjes die nodig zijn een grondlaag krijgen en naar de school gebracht worden.Daarmee zou ik klaar moeten zijn tegen volgende vrijdag 29 januari. Op donderdag 28 januari krijg een dagje hulp. Er zijn reeds een tiental geleverd voor de kleuters.Die beginnen altijd in januari. De rest van de school begon vroeger pas in mei maar dat was te laat.In mei is er ook zoveel te doen.De eerste en plechtige communies zitten daar ook aan te komen.Daarom vroeg het comité om ze zo vroeg mogelijk te voorzien.Normaal kon ik maar bestellen na Nieuwjaar en kreeg ik ze tegen eind februari of zelfs begin maart maar dan wordt het druk in de tuin.Deze keer heb ik het geforceerd om ze nog vóór Nieuwjaar te krijgen.Het koste veel geloop en ik moest ze zelf gaan bestellen.
Vorig jaar waren er ongeveer 100 en dit jaar zal het een tiental minder zijn.De schoolbevolking is wat terug gelopen. We hopen op en even kleurrijk resultaat als vorig jaar.
De cursus Photoshop Elements loopt heel fijn.De trend van de eerste les zet zich door. In de tweede les hebben we ons volledig moeten concentreren op onze camera.Er zal nog een deel van een les volgen over het gebruik en we zullen de kans krijgen om enkele opdrachtfotos te nemen rond het begijnhof en het minnewater die grenzen ongeveer aan de school.Daarvoor wordtzo mogelijk een zonnige dag afgewacht. Er zijn zoveel verschillende merken als er leerlingen zijn. De meeste hebben een compact gekocht. Er zijn een drietal reflexcamera's en ik heb als enige een bridgetoestel. De vorige keer kon ik niet meer bij een 50 plus groep ingedeeld worden maardat vergemakkelijkt nu mijn taak en kan ik me toespitsen op de punten waar ik het moeilijk mee heb.
Na de les rij ik naar Aartrijke voor de Weight Watcherscontrole en dan naar huis. Ik doe er tussen een half uur en drie kwartier over om van SNT naar Aartrijke te rijden, omdaar in minder dan tien minuten buiten te zijn.Ik ga enkel omdat het de enige manier is om de brochures over de nieuwe methode in handen te krijgen.Ik zou kunnen blijven voor de uitleg van een half uur maar daar ben ik de plat voor.Vier uur SNT volstaat, zonder dat er nog WW uitleg moet bij komen.Het staat toch allemaal in de brochure van de week.
Het staat toch allemaal in de brochure van de week.
Beter is het heel druk dan dat je overschakelt op vervelving. Maar ja, verveling, wat is dat?
Wie Knack abonnee is kan elke week een boek uit hun collectie halen in de Standaard boekhandel en dat met grote vermindering.Als het om een naslagwerk gaat dan gebeurt het weleens dat wij het ons aanschaffen.
Vorige week werd het boek Spirituele Symbolen volkeren, religies, mysteries aangeboden voor 12,99 in de plaats van 19,99.
Voor mij was dit hier een echt buitenkansje om mijn documentatie uit te breiden of aan te vullen. De tekst is klaar en duidelijk en zeker niet langdradig. De vele illustraties zijn van grote betekenis voor mij . In mijn schilderijen gebruik ik ook regelmatig eigen symbolen die al dan niet zijn geïnspireerd op bestaande symboliek. dit boek kan voor mij een enorme bron worden van inspiratie.
De mandala, letterlijkcirkel, is een van de krachtigste symbolen die we kennen en heeft zijn oorsprong in de religies van India en Tibet.De ronde vorm en concentrische opbouw vormen een weergave van het volmaakte universum om ons heen.
De mandala kan een uitstekend hulpmiddel zijn bij meditatie of gebed; wie zich op de ronde vorm concentreert, kan uiteindelijk het gevoel krijgen één te zijn met de wereld. (spirituele symbolen p562- Mysteries)
De mandala kan heel eenvoudig zijn
Mandala en zijn betekenis
Mandala is een woord uit het Sanskriet en betekent Cirkel.
Symbolisch wordt hier de oneindigheid van het leven mee bedoeld.
Een Mandala geeft als het ware een blauwdruk van de oneindige kosmos weer.
In de oorspronkelijke vorm van de Mandala zoals toegepast in het Hindoeïsme en Boeddhisme bestaat de mandala uit magische diagrammen waar binnen afbeeldingen van Goden en symbolen voorkomen. Deze mandala's dienden (en dienen nog) als hulpmiddel om te mediteren. Hierdoor kon inzicht verkregen worden in bepaalde wijsheden. Zo droeg de Mandala bij tot de inwijding van de monnik.
De Mandala kwam niet alleen als afbeelding voor, maar werd ook als basis voor de architectuur gebruikt. Bijvoorbeeld voor de grondvorm van een Tibetaans klooster. Op deze wijze werd de geest via de afbeeldingen verbonden met kosmische inzichten en het lichaam door het binnengaan van de gebouwen. Elke vorm van de Mandala biedt via de symbolen zijn eigen inzicht aan en draagt zijn eigen energie uit.
Nog meer voorbeelden die zeer ingewikkeld kunnen zijn maar ook indrukwekkend mooi..
Wil je mandala's zien tot verzadiging bij jou intrede doet dan moet je gewoon gaan op google afbeeldingen en het woord mandala intikken. Je zal bedie,d worden op jouw wenken. Er aijn nog andere mogelijkheden maar dat kan je best zelf gaan uitzoeken , moest je geïnteresseerd zijn!
Nu ik toch de spirituele oosterse toer op zijn gegaan , kan ik het ook wel eens hebben over de Mantra. Ik ging ten rade bij wikipedia en vond er het volgende
Een mantra is een gedicht, woord, een uitspraak, of een lettergreep die het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie (chant). Voor de herkomst van het woord mantra zijn er verschillende verklaringen. Volgens velen is het een combinatie van de Sanskriet woorden manasah (geest) en tra (bevrijding door beheersing van die geest). Zoals reeds boven verklaard is een mantra een reeks woorden, die samen een gedicht vormen. Deze mantra's worden veelal gezongen tijdens meditaties, offer-plechtigheden of trouwceremonies door de Pandits, Brahamana's en soortgelijke heiligen.
Yoga is niet ver uit de buurt maar is niet alleen hoor. Ontcijfer dan maar eens de oosterse tekens er zijn verschillende mantras
Yoga
OM, HUM, AH, AUM, Om Nahma Sivaya, HAR, SAAT, Ong Namo Guru Dev Namo, Sat Naam
TM
Ram (mannen), Shiriram (vrouwen)
Christelijk
AMEN, AVE MARIA
Boeddhisme
Om Shanti Shanti Shanti, AING NAMAH, Sabbe satta sukhi hontu, Gate gate paragate parasamgate bodhi svaha, Avalokitesvara, Manjughosa, Vajrapani, Green Tara, Amitabha, White Tara, Shakyamuni, Padmasambhava
Andere
Liefde, Geluk, Gezond, Rust, Vrede, Harmonie
Affirmaties
Ik ben Gezond, Fit en Vitaal
Ik leef in Vrede en Harmonie
Ik accepteer mezelf zoals ik ben
Ik vergeef mijzelf/iemand dat
Alles is goed
Het beste is dan ook om een mantra zelf te creëren in je eigen taal.
Het is nu het tiende jaar dat ik bezig ben met kleur in Stalhille dat eerst de naam Kleur in het dorp meekreeg .Dat vond ik te algemeen klinken maar ik had de leiding niet.Het eerste jaar waren we met zes of zeven artiestenmaat het tweede vielen er reeds twee weg en na enkelejaren bleven we met tweeen de school over en nam ik de leiding.Ik kreeg van een artiest in Jabbeke de raad om aan te sluiten bij de cultuurraad.Die stap werd gezet en van toen af werd alle materiële werk dat er komt bij kijken over genomen door de gemeente. De school was mijn enige hoop.Tot dan toe hadden ze maar sporadischmee gedaan met een paar leerjaren tot vorig jaar.Toen regelde ik eensamenkomst .Ik trok naar de school, samen met de voorzitter van de cultuurraad en we bekeken met de directrice de mogelijkheden.Het resultaat was dat alle klassen meewerkten, zelfs de peuterklas.Ze leverden 96 paneeltjes af en we hadden de mooiste schoolmuur sinds het begin van het project.We hebben nu ook wat financiële steun van de gemeente bekomen en dat zou wel eens voor de directrice het doorslaggevend argument kunnen zijn om de geestdrift bij de leerkrachten hoog te kunnen houden.
Gisterenkreeg ik hulp van diezelfde voorzitter van onze cultuurraad om de paneeltjes een grondlaag te gevenzodat de verf houdt. Ik had het nodige voorbereidend werk geleverd zodat we om negen uur konden starten. Rond drie uur in de namiddag waren we klaar met onze 100 waterproof plankjes. Die staan nu te wachten op vervoer naar de school.Dat stond gepland voor vrijdagmorgen.Ik kan dus zeggen dat ik op schema zit.
Rond drie uur in de namiddag waren we klaar met onze 100 waterproof plankjes.Die staan nu te wachten op vervoer naar de school.Dat stond gepland voor vrijdagmorgen.Ik kan dus zeggen dat ik op schema zit.
Het vervoer doe ik altijd met de kruiwagen. Zo kan ik rijden tot op de speelplaats en direct onder het afdak waar ze moeten staat. Het is een goede beweging- en evenwichtsoefening. Een paar honderd meter een bovenop geladen kruiwagen stabiel houden. Ik had één keer wat teveel geladen en de hele stapel lag in de goot. Toen moest ik er enkele terg meenemen naar mijn atelier om de hoeken wat te restaureren. Nu ga ik bij voorkeur een supplementaire keer over en weer. Je kent toch de spreuk van die ezel die zich geen tweede keer stoot aan dezelfde steen!
Als je KiS ziet staan dan mag je niet denken dat er een s ontbreekt. Er is een groot verschil tussen het project KiS en de Engelse kiss.Wie deze blog een beetje kent, is op de hoogte van het verschil.
De kleurpanelen in het landschap en de straten van Stalhille, gekend onder de naam 'Kleur in Stalhille' heeft als afkorting KiS. Deze afkorting wil ik nu ook duidelijker in het straatbeeld brengen. Het project is verder aan het evalueren.
De laatse jaren heb ik me toegespitst op de medewerking van de school. De afbeeldingen hierboven en onder zijn daar een bewijs van. Het resultaat mag echt gezien zijn.
Vooral de muur van de kleuters viel op door de eenvoud en fleurigheid van de werkjes. Als afsluiter van het geheel hebben we er een passend werk bij gehangen van een volwassen kunstenaar die het, samen met zijn oudste dochter, afwerkte in mijn atelier. Uit de werkjes die vorig jaar de muren van de school sierden, gaan we dit jaar een selectie maken. Die zullen lichtjes bijgewerkt worden en dit jaar het landschap van Stalhille meer kleur geven.
Als toemaatje krijg je van mij een voorbeeld van een Engelse 'kiss' Vrij vertaald zou ik zou zo zeggen; je moet je niet inhouden hoor 'Je kunt ze kussen' ... en hier nog een Vlaamse poging er boven op Ge kunt ze dus letterlijk kussen. Figuurlijk betekent dat natuurlijk heel iets anders.
Mijn dagen zijn druk gevuld. De tendens is om altijd maar vroeger op te staan.Deze week ben ik er drie keer om 2u30 fit en monter uitgewipt en aanstonds aan de slag gegaan. Als eerste werk ga ik in de keuken alles klaar zetten voor het ontbijt en daarna ga ik een half uurtje in de innerlijke stilte waar soms heel veel lawaai is bij de start.Meestal krijg ik alles op een rij tot rust in een planning voor de dag.
Bij mijn eerste pot drank van oplos cichorei bekijk ik de herhaling van het avondnieuws, soms gevolgd door een beginstukje van een film. Opgenomen films bekijk ik altijd in stukken en brokken.
Vooraleer ik op de PC ga moet ik eventjes naar buiten om de poes van de zolder te laten.Die gaat dan op jacht en regelmatig vind ik dan zijn buit aan de keukendeur op het terras. Na het verzorgen van mijn blogs is het verfrissingtijd met scheerbeurt een stortbadje.Dat is het echte begin van mijn dag.
Soms ligt het heel anders, vooral als ik vroeger of later opsta dan naar gewoonte.Mijn dag gaat verder tot rond 21u wanneer ik ga slapen.Meestal heb ik er dan reeds een tv tuk op zitten.
Gisteren ben ik veel bezig geweest in mijn atelier. De aankondigingpanelen voor KiS zijn na tien jaar, aan vernieuwing toe. In het beginwas dat een waterproof plaat op zijn korte kant. Om de haverklap moesten die opnieuw recht gezet worden.
Toen zaagde ik ze in vier stukken zodat er wind tussendoor kon. Nu komt de tekst op één paneel.Het is gewoon een waterproof in de lange richting midden door gezaagd. We hebben voor deze formule gekozen om in een kortere tijd te kunnen plaatsen op drie palen. Tussenin zijn Let en ik even gaan uitwaaien in de Schobiak (natuur gebied in Stalhille.Dit is voor ons hier, de enige wandeling van een half uur.
In Leuven liep het verblijf voor Leen Maarten teneinde. Alle meubelen en het huisgerief zijn in een bewaarcontainer geplaatst en in bewaren geplaatst bij een firma.Zij trekken voor onbepaalde tijd in bij de ouders van Maarten.Ik zal Leuven missen.Vanaf nu wordt het Mechelen. Normaal gezien beginnen ze morgen te vloeren in hun nieuw huis. Hopelijk is er niet opnieuw vorstverlet, maar het zit er dik in.Voor Maarten zal het fileleed enkel verlegd worden in de andere richting.Eens ze verhuisd zijn is hij binnen de vijf minuten per fiets op zijn werk. Figuurlijk gesproken gaat het die twee toch voor de wind. Ze vallen een beetje overal met hun gat in de boter maar ze knokken ervoor.
We kennen ze allemaal van zien maar vraag maar eens naar de ware naam.Ik denk dat alleen biologen en gevorderde amateuren natuurmensen de echte naam kennen.In de volksmond noemen deze langwerpige schelpen messen.
Je kan ze in de zomer in grote getale vinden aan onze kust. Gisteren waren ze met duizenden en duizendenaangespoeld aan onze kust.Voor één keer dat ik mijn foto apparaat niet mee had was er iets uitzonderlijks te zien.Ik heb er dan maar enkele exemplaren meegebracht naar huis.
Enkele van de duizenden kleintjes die over de hele kuststrook die wij bewandelden lagen aangespoeld.
Dit hier is een volwassen exemplaar, waarvan ik maar één enkel volledig exemplaar heb gevonden.
Opdat jullie goed het verschil zouden kunnen zien heb ik ze samengebracht op één foto.
Het volwassen exemplaar is dus leeg.
In de kleine schelpjes is het diertje nog aanwezig. Ik moest ze allemaal breken vooraleer ik een paar duidelijke exemplaren kon op de foto plaatsen.
Dit hier heeft nog een stuk schelp eraan dat ik niet los kreeg zonder ook het beestje te zullen schenden. Voortaan zal ik opnieuw mijn apparaat meezeulen. Zelfs als het onnodig is, kan het wel de moeite lonen voor die ene keer dat het wel raak is.
Ondertussen stuurden de kabouters een mailtje van een op dat vlak geïnteresseerde en vriendelijke mijnheer door en dat luidde als volgt: In mijn boek" "Wat vind ik op het strand" Staan er drie soorten omschreven.
-de zwaardschede die enigszins gebogen is.
-de messchede die totaal recht is en zeer zeldzaam is.
-de tafelmesheft,die meestal te vinden is op de wadden eilanden, deze schelp is ook recht en tot 20cm lang zijn. (Gentiel, bedankt hé)
De volwassen schelp die ik op het strand van De Haan heb gevonden is 12,5cm lang en heel lichtjes gebogen. Is het nu de zwaardschede of de tafelmesheft?
Op de kleintjes kan je beter die gebogenheid vaststellen.
Logischer wijze moet het dus de zwaardschede zijn want we zijn hier toch een eindje van de wadden eilanden af! Van de andere kant zou het toch hoog uitzonderlijk zijn moesten er hier duizenden en duizend zeldzame schelpdieren aanspoelen.
Er zijn mensen die af en toe eens wat sukkelen met hun gezondheid door verkoudheid of een andere leefbaar kwaaltje of tegenslag. Gegrepen worden door een virus, het overkomt allemaal wel eens. Een deuk rijden in een auto of tegen een boom lopen, is enkel voor de hele verstrooide. Ik ken mensen die een groot deel van hun leven van de ene kwaal in de andere sukkelen en toch heel gelukkig zijn. Bij ons noemen ze dat krakende wagens. Maar die zouden het de langste tijd uithouden. Voor hen komt het er op aan om nooit op te geven en telkens opnieuw er te vliegen op de ogenblikken dat hun uiterlijke of innerlijke toestand het toelaat. Je hebt mensen die dat begrijpen en er rekening mee houden en andere die dat lulkoek vinden. Om je niet te verwarren geef ik de betekenissen met de vele syniniemen er bij.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
vrouwelijk Japans, met heel kleine vlugge pasjes, 
water toe wilt gaan moet je normaal eerst ploeterend door het mulle zeezand.
zon schijnt ook niet altijd. 
beschermen tegen tocht is de prioriteit en dan maararm aankleden om naar buiten te gaan. Ook moet je terug gewicht komen op een gezonde manier.
de boeman misschien.
reus met bont maar eens boven de zeventig
pot op gedronken en nagenoten.
Vrij vertaald zou ik zou zo zeggen; je moet je niet inhouden hoor 'Je kunt ze kussen' 
en hier nog een Vlaamse poging er boven op Ge kunt ze dus letterlijk kussen. Figuurlijk betekent dat natuurlijk heel iets anders.
.jpg&imgrefurl=http://www.youropi.com/nl/leuven-21/activiteiten&usg=__k-laFnn3yvG6j1WaBSEaCVcvr-s=&h=522&w=700&sz=218&hl=nl&start=15&um=1&tbnid=Ej71Ftlo64zUzM:&tbnh=104&tbnw=140&prev=/images%3Fq%3Dbegijnhofkerk%2Blzeuven%26hl%3Dnl%26sa%3DN%26um%3D1)
