De Gemeente was vroeger vooral bekend om zijn diamantslijperijen. Het Diamantpad een 30 km lange fietsroute die door Groot-Nijlen loopt herinnert er tot op vandaag nog steeds aan.
De naam Nijlen Reeds zeer vroeg bezat de abdij van Tongerlo vele gronden in Nijlen en ook de Norbertijnen hadden hier een rechtsgebied. De plaatsnaam Nijlen vinden we voor de eerste keer terug in een bulle, gedateerd op maart 1145, waarin Eugenius III Hendrik, abt van de abdij van Tongerlo, het bezit van een aantal goederen, waaronder het ganse vrijgoed "Nile", bevestigt. En zo treden de Nijlense zandboeren wellicht voor de eerste keer de geschiedenis binnen. In 1286 doen ze dat opnieuw, als ingezetenen van de bijvang van Lier (later meer hierover) deelnamen aan de slag van Woeringen op 17 juli. Zij strijden aan de zijde van hertog Jan I van Brabant, die een overwinning behaalt op de Limburgers. De Nijlenaars houden er twee dingen aan over: de Woeringenstraat en vooral het mooie wapenschild met de 4 leeuwen. Þ Geschiedenis van Nijlen Bron: Gemeente Nijlen
¨ Bijnaam, spotnaam of scheldnaam van de Nijlenaar: ‘sparrijders’
Zoersel is een plaats enGemeente in de KempenProvincie Antwerpen. De gemeente telt ruim 20.500 inwoners. De huidige gemeente Zoersel ontstond op1 januari1977door de fusie van de kerngemeente Zoersel met de toen opgeheven gemeente Halle. Tevens werd de woonkern Sint-Antonius van de gemeente Brecht afgesplitst en bij de nieuwe gemeente gevoegd.
¨ Geschiedenis van gemeente Zoersel Eigenlijk komen er drie geschiedenissen aan bod, want tot de fusie in 1977 leidden Zoersel, Halle en Sint-Antonius een apart bestaan. Elke deelgemeente heeft dus zijn eigen historie: Zoersel als dubbeldorp met West-Malle, Halle als eeuwenoude heerlijkheid en Sint-Antonius als gehuchtje van Brecht. Zowel de verscheidenheid als eenheid van de drie deelgemeenten vormen de charme van de fusiegemeente. Þ Geschiedenis van Zoersel
¨ Bijnaam, spotnaam of scheldnaam van de Zoerselaars: houtdraaiers > Zoersel word uitgesproken: zoer·sal
Zwijndrecht is een plaats en gemeente in deprovincie Antwerpen. De gemeente telt ruim 18.000 inwoners. De huidige gemeente Zwijndrecht ontstond op1 januari1977 door de fusie van de kerngemeente Zwijndrecht met de toen opgeheven gemeente Burcht. Zwijndrecht en Burcht maken pas sinds31 maart1923 deel uit van de provincie Antwerpen. Daarvoor was de Schelde de grens en behoorden beide toenmalige gemeenten tot de provincieOost-Vlaanderen. In het zelfde jaar werden ook de voormalige Borgerweertpolder en de Sint-Annaparochie op het Vlaams Hoofd (Sint-Anneke) van Zwijndrecht losgemaakt en het geheel onder de naam Linkeroever bij de stad Antwerpen gevoegd.
¨Geschiedenis van gemeente Zwijndrecht
De parochie Zwijndrecht zou ontstaan zijn rond 660. Historisch en geografisch behoort Zwijndrecht tot hetLand van Waas en kerkelijk tot het bisdom vanGent. Vanaf 1923 maakt Zwijndrecht deel uit van de provincie Antwerpen Burcht en Zwijndrecht liggen op zandruggen aan de rand van een krekengebied. De naamgeving verwijst hiernaar. Zowel het begrip 'zwijn' als 'drecht' betekenen kreek. Burcht is afgeleid van het Germaanse 'burgipja' wat als berk kan vertaald worden. In 1281 werden beide dorpen in één heerlijkheid ondergebracht. Dit bleef zo tot 1667 toen Jacomo Antonio Carenna de heerlijkheid onder zijn twee zonen verdeelde. De fusie van gemeenten in 1977 bracht na 300 jaar beide gemeenschappen terug bij elkaar. Het wapenschild van de gemeente is trouwens dat van de familie Carenna. Þ Parochie Zwijndrecht
¨ Bijnaam, spotnaam of scheldnaam van de Zwijndrechtenaars: ‘machuten’ (de H. machutus wordt er vereerd)
Zeebrugge is een Belgisch dorp in de ProvincieWest-Vlaanderen. Gelegen aan de kust en onderdeel van de stad Brugge, in dedeelgemeenteLissewege. Zeebrugge telt 3886 inwoners (2007). Bij dit dorp ligt een grote en belangrijke zeehaven, dehaven van Brugge-Zeebrugge. Deze haven wordt onder meer gebruikt voor verschillende veerdiensten naarGroot-Brittannië, voor de import en export van auto's en de overslag van containers en trailers uit Groot-Brittannië en Scandinavië. Er bevindt zich ook een grote papierterminal voor de overslag van rollen papier uit Zweden enFinland. De haven wordt ook door het leger gebruikt. Er bevinden zich belangrijke gasterminals in de haven, die aardgas uit deNoordzee aanvoeren. Op de rechterhavendam is er een windmolenpark. Zeebrugge is van desnelwegenE40enE403 in Brugge met de auto te bereiken over de expresweg N31. Het heeft ook twee treinstations:station Zeebrugge-Strand aan de strandwijk enstation Zeebrugge-Dorp aan de stationswijk, en net zoals in alle gemeenten aan de Belgische kust stopt de kusttram er op verschillende plaatsen (Strandwijk, Vaart, Kerk en Zeesluis).
Zeebrugge is verdeeld in drie wijken: de strandwijk, de stationswijk en het centrum. In het centrum van Zeebrugge is de oude vismijn en de jachthaven gevestigd.
In de strandwijk staat het Palace Hotel, een imposant gebouw dat werd opgetrokken gedurende de eeuwwisseling. De hotelfunctie is al lang verdwenen en nu zijn er appartementen en studio's gevestigd. Enkele jaren geleden werd het gebouw gerenoveerd. In het maritiem themapark Seafront vindt men niet alleen een museum over de haven en haar geschiedenis maar ook een echte Russische duikboot en het lichtschip de West-Hinder. Ten westen van Zeebrugge liggen prachtige duinen. Het is een beschermd park waar talloze vogelsoorten leven. TijdensWOI vond in Zeebrugge een belangrijke slag plaats; Saint Georges Day (genoemd naar de feestdag waarop ze plaatsvond). Ze word nog jaarlijks herdacht en er bevinden er zich dan ook talrijke oorlogsmonumenten en herdenkingstekens
In de 8ste eeuw was Heusden nog een woeste streek met weinig beschaving. In het begin van die eeuw predikte St.-Willibrordus in onze streek. Heusden vormde toen nog geen parochie maar behoorde samen met Beringen en Paal tot de bezittingen van St.-Adelardus (753-827), abt van de abdij van Corbie. Van 929-962 werd de plaats “Husdinio” genoemd, wat gasthuis of hospitium betekent. De benaming werd Hoesden (1098-1138), Heusden (1371), Huysden (1386) en later weer Heusden. Þ Geschiedenis Heusden
¨ Geschiedenis van gemeente Zolder
In de oertijd werden onze contreien herhaaldelijk overstroomd door de zee. De Bolderberg vormde de duinen. De bevolking woonde in de uitgestrekte wildernis achter de Bolderberg. De vroegste benaming was Sueire (zure zandgrond), nadien werd het Suylre. Tijdens de Franse overheersing werd het Soire, om dan uiteindelijk Zolder te worden.
Van1923tot 1992 ontgon men in demijn van Zoldersteenkool. Het was hier dat op30 september1992 de laatste steenkoolmijn van deBenelux definitief de deuren sloot. De komst van vele buitenlandse werkkrachten in de mijn gaf de gemeente op korte tijd een multiculturele bevolking.
Houthalen-Helchteren is een Gemeente in de Provincie Limburg inBelgië. De Gemeente telt bijna 30.000 inwoners. Momenteel is Houthalen-Helchteren geëvolueerd tot een semi-stedelijke kern met een handelscentrum en talrijke scholen en met een sterk toeristisch aanbod, dankzij vooral de uitgestrekte natuurgebieden en de vakantiedomeinen.
¨ Deelgemeenten en kernen van Houthalen-Helchteren
De fusiegemeente bestaat uit 2 deelgemeenten:Houthalen en Helchteren. Houthalen, de grootste van de twee, fungeert als centrum van de gemeente. Houthalen omvat naast het centrum nog vier gehuchten die tevens parochies zijn. Langs de N74 ligt Laak dat doorlintbebouwing naar de centrumkern toe gegroeid is. In het westen tegen de grens metHeusden ligt Lillo. Net zoals bij Lillo aan deSchelde is de benaming afkomstig van linde en het toponiemlo. Bij de kapel van St.-Catharina staat nog een (oude) lindeboom. In het zuidoosten ligt Meulenberg met zijn mijnwerkerstuinwijken. Meulenberg is ook vergroeid met het centrum. In het oosten ligtHouthalen-Oost, bestaande uit recentere verkavelingen. De bebouwde kernen van Houthalen-Oost en het GenkseZwartberg sluiten op elkaar aan. Helchteren is de meest noordelijke deelgemeente en ligt grotendeels langs de N74 en de weg van Heusden naar Meeuwen. In het oosten van de deelgemeente ligt nog het landelijke gehucht Sonnis.
¨ Bijnaam, spotnaam of scheldnaam van de Houthalenaars: ‘luizenverkopers’
Wapenschild en Vlag van gemeente Houthalen-Helchteren
Leopoldsburg en deelgemeente
Leopoldsburg en deelgemeente Heppen
De huidigeKempenseGemeenteLeopoldsburg is een fusie van de Gemeenten Leopoldsburg en Heppen in de BelgischeprovincieLimburg. Ze telt bijna 14.500 inwoners.
Leopoldsburg is vooral bekend vanwege dekazerneen de uitgestrekte oefenterreinen van hetBelgisch leger. Deze terreinen werden ingericht in 1835als verdediging tegen dede troepen van de Nederlandse koningdoor koning Leopold I, die er in de beginjaren als graag geziene gast geregeld verbleef in zijn Koninklijke Villa.
¨ Geschiedenis van Leopoldsbrurg
Zowel Heppen als Leopoldsburg maakten historisch deel uit van Beverlo dat samen met Oostham en Kwaadmechelen de heerlijkheidHamvormde. Zo heette het militaire domein aanvankelijk Kamp van Beverlo. De burgers die in het kamp woonden werden vanaf 1842 verplicht het kampdomein te verlaten en zij mochten zich vestigen in een vanaf de tekenplank ontworpen (dambord)verkaveling (omheen de aanvankelijke site: kerkhof(1935), kerk(1842), pastorij(1844), postkantoor (1844), schooltje (1842) en afspanning met herberg. Deze verkaveling kreeg de naam die op de ontwerpen vermeld stond in1842, namelijk Bourg. In 1850 werd er uit dynastieke overwegingen de voornaam van de eerste Belgische vorst aan toegevoegd en kreeg deze nieuwe gemeenschap bijKoninklijk Besluiteen plaats op de lijst van de Belgische autonome gemeenten als Bourg-Léopold. De vernederlandsing werd een feit op14 juni1932wanneer de naam Leopoldsburg officieel werd bekrachtigd. De eerste burgers leefden van kleinschalige landbouw op de arme heidegronden en deturfwinning. Daarnaast vormde ook de recuperatie vanlodenkogels en paardenmest een interessante bijverdienste. Tegen 1850 waren er in de gemeente meerdere bedrijven. Er stond een bergmolen (jaarlijkse maalgrondstof 400.000 kg), eenjeneverstokerij(32.760 kannen van elk 1,5 liter) en eenbierbrouwerij. 125 hl/jaar). Verder had men, naast kleine ambachten eenkaarsenfabriek, eentabaksfabriek, een steenbakkerij en een kanaalhaven. Het Belgische sportwagenmerkEdran iste Leopoldsburg gevestigd. Op9 december2005 onthuldePrins Filip er een borstbeeld van koning Leopold I aan het Albert-I plein.
¨ Bijnaam, spotnaam of scheldnaam van de Leopoldsburgers: ? ? ?
Van 1923 tot 1987 werd in Eisden door Steenkoolmijnen Limburg-Maassteenkoolontgonnen. Maasmechelen is naast mijngemeente ook een grensgemeente. Hierdoor wonen hier mensen van verschillende nationaliteiten samen. Ze zijn afkomstig uit Centraal- en Oost-Europa en landen rond deMiddellandse Zee. De grootste groepen zijnPolen, Italianen en Turken. De helft van de Maasmechelaars heeft één of meer buitenlandse roots.
Voeren (Limburgs: Voere, Frans: Fourons), is een faciliteitengemeentein de Belgische ProvincieLimburg, grenzend aan deProvincie Luik en de Nederlandse provincie Limburg. Deze gemeente is in het Nederlandse taalgebied ook bekend onder de naam (de)Voerstreek. De gemeente is in 1977 door de gemeentelijke herindeling ontstaan. Voeren telt ruim 4.000 inwoners waarvan ongeveer 25% niet-Belgen (voornamelijkNederlanders). De naam is ontleend aan deVoer, een zijriviertje van de Maas die door de gemeente stroomt. Voor de officiële vaststelling van detaalgrens(1962) hoorde het gebied bij deWaalse Provincie Luik. De lokale bevolking sprak Voerens, een Limburgs dialect, en beheerste daarnaast vaak nogNederlands, Frans enDuits. Na een politieke krachtmeting werd Voeren in1962 op basis van het principe 'volkstaal = standaardtaal' bij het Nederlands taalgebied ingedeeld en in 1963 overgeheveld naar de provincie Limburg. Een groot deel van de Voerense bevolking voelde zich echter cultuur-historisch maar ook economisch vooral verbonden met de rest van deOvermaas en een deel van hetLand van Herve.
Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest omvat 19 gemeenten (eigenlijk wijken) met een totale oppervlakte van 161 km2. Het aantal inwoners is 1.012.258. De gemiddelde bevolkingsdichtheid is ruim 6270 mensen per km2.
Op het grondgebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wonen zowel Nederlandstaligen (meestal Vlamingen) als Franstaligen, al heeft een duidelijke meerderheid van de bevolking Frans als eerste taal. De Vlaamseen deFranse GemeenschapvanBelgië oefenen er hun bevoegdheden uit voor alle communautaire aangelegenheden, namelijk cultuur, onderwijs, en bijstand aan personen en gezondheidszorg.
Sinds 1989 kunnen de Brusselaars hun eigen gewestelijke vertegenwoordigers kiezen: de Brusselse Hoofdstedelijke Raad. Uit deze raad worden dan de respectieve raden voor de Vlaamse en Franstalige gemeenschap samengesteld (VGC en COCOF).
Heel het gewest heeft het Nederlands en het Frans als officiële talen. Vrijwel alle officiële (bestuur, politie, gerecht, straatnaambordjes, ...) en semi-officiële zaken en instellingen (MIVB, De Post, grote winkelketens ...) zijn tweetalig. Ook de meeste andere aanduidingen en tekstjes zijn in de twee talen te vinden. Toch is de voertaal op straat veelal het Frans, in overeenstemming met de indeling van de bevolking: tot 80 procent heeft Frans als eerste taal, slechts 20 procent Nederlands.
¨ De 19 gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (met hun postcodes):
Het arrondissement Brussel-Hoofdstad is het enige arrondissement van hetBrussels Hoofdstedelijk Gewest. Het valt ook samen met het tweetalige taalgebied Brussel-Hoofdstad. Het arrondissement heeft een oppervlakte van 161,38 km² en telt (1 januari2007) 1.031.215 inwoners. De hoofdstad is Brussel. Het is ook het enige Belgische arrondissement met een gouverneur aan het hoofd.
Het arrondissement heet Brussel-Hoofdstad omdat er vroeger ook nog een arrondissement was dat Brussel-Rand heette. Dit arrondissement, dat alle faciliteitengemeenten rond Brussel bevatte, is echter reeds een paar jaar na inwerkingtreden afgevoerd en bij Halle-Vilvoorde gevoegd. Het onderscheidingsachtervoegsel -Hoofdstad is eigenlijk nogal slecht gekozen omdat volgens deBelgische Grondwet (artikel 194) enkel de stad Brussel hoofdstad van België is.
Het arrondissement is ontstaan in 1963bij de vastlegging van de taalgrenzen. Op dat ogenblik werd het toenmalige arrondissement Brussel gesplitst in drie arrondissementen:
Het tweetalige arrondissement Brussel-Hoofdstad dat de 19 gemeenten van de Brusselse agglomeratie omvat;
Het arrondissementBrussel-Rand dat de 6 faciliteitengemeenten rond Brussel omvatte (dit arrondissement werd reeds in1971 opgeheven en gevoegd bij Halle-Vilvoorde).
¨ De volgende Gemeenten maken deel uit van het arrondissement:
Watermaal-Bosvoorde(Watermael-Boitsfort) ¨ Deelgemeenten Alle gemeenten hebben zichzelf als deelgemeente behalve de stad Brussel die sinds 1921 de volgende deelgemeenten heeft:
Brussel (Frans: Bruxelles, Duits: Brüssel), is de hoofdstad van hetKoninkrijk België en daarnaast van de Vlaamse enFranse Gemeenschappen en van het Vlaams Gewest. De stad is tevens het bestuurlijk centrum van deEuropese Unie en wordt daarom vaak als de hoofdstad van Europa beschouwd. De gemeente Brussel telt 145.917 inwoners en is een van de 19 gemeenten van hetBrussels HoofdstedelijkGewest dat 1.031.215 inwoners telt. De plaatsnaam Brussel is afgeleid van Broek-zele, wat letterlijk betekent "nederzetting bij het moeras". Algemeen wordt het volledige stadsgewest als de stad Brussel beschouwd en niet enkel de gemeente Brussel. Het Hoofdstedelijk Gewest Brussel is de grootstestad van België en eenmetropool binnen Europa. Brussel maakt deel uit van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en leent zijn naam als hoofdstad en aan verschillende bestuurzetels die terug te vinden zijn onder hetBrussels Hoofdstedelijk Gewest. Door het internationaal karakter van deze instellingen en door het grote aantal buitenlanders en bewoners uit Vlaanderen en Wallonië zijn er nog heel weinig echte Brusselaars te vinden. Ze kregen zelfs een speciale benaming. Zo is een Ketje een inwoner van Brussel die er zelf geboren is en waarvan beide ouders ook geboren en getogen Brusselaars waren, een Zinneke is er ook geboren doch heeft slechts één ouder die zich Ketje mag noemen. Kenmerkend is huntaalgebruik. Het oorspronkelijk Brussels is een van de Brabantse dialecten van het Nederlands. Het kenmerkt zich taalkundig gezien door o.m. leenwoorden uit het Frans en door sommige klanken die onder Franse invloed staan. Het evolueerde uit de lokale variante van het Diets - een voorloper van het Nederlands - dat er in de Middeleeuwen gesproken werd. Er bestaat ook een Brusselse variant van het Frans. Daarin vinden we vele leenwoorden uit het Nederlands en een zekere beïnvloeding van de uitspraak (zie externelinks). In het artikel over hetBrussels Hoofdstedelijk Gewestis meer informatie te vinden over het gebruik van de beide officiële talen in Brussel. Þ Geschiedenis van Brussel
¨ Bijnaam, spotnaam of scheldnaam van de Brusselaar: Kiekenfretter, Ketje
¨ Brussel Europese Hoofdstad Brussel wordt vaak gezien als de de facto hoofdstad van Europa. Dit komt door zijn centrale ligging in Europa en de aanwezigheid van talrijke Europese en internationale organisaties. Een opsomming van de Europese instellingen zijn:
Uitvoerend Agentschap voor intelligente energieDaarnaast is Brussel ook het hoofdkwartier voor de NAVO. Naast de alreeds genoemde instellingen telt Brussel ook nog eens 120 internationale instellingen, 159 ambassades, meer dan 2.500 diplomaten en niet minder dan 1.400 NGO's. Zodoende is Brussel, na Washington D.C., het 2de grootste politieke centrum ter wereld. (Wereldstad) In Brussel zijn 10.000 lobbyisten aanwezig en 4 Europese Scholen. De meeste Europese instellingen zijn gegroepeerd in de Leopoldswijk, of ook de Europese Wijk genoemd. Om deze instellingen te huisvesten zijn er natuurlijke tal van nieuwe wolkenkrabbers opgetrokken, zoals: Berlaymontgebouw, Justus Lipsius gebouw, Madou Toren, Charlemagne gebouw, Résidence Palace en talrijke anderen. ¨Partnersteden van Brussel
Het Atomium is een zeer bekend monument dat een ijzerkristal voorstelt dat 150 miljard maal is vergroot. Het werd gebouwd ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling die hier plaats had in1958.
Het Jubelpark met zijn hallen, museums, park en triomfboog. Aangelegd ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de Belgische onafhankelijkheid
De Heizel: dewereldtentoonstelling van 1958had hier plaats, waar het Atomium een restant van is. Hier vindt men verder het ontspanningsoord Bruparck (bioscoopcomplex, subtropisch zwemparadijs, het park Mini-Europa, restaurants), hetKoning Boudewijnstadion, een planetarium, en deBrussels Expo (tentoonstellingsruimte).
Þ Þ Klik eventueelhier om naar Brussel staddeel 1 te gaan !
Wapenschild en Vlag van stad Brussel
Anderlecht
Anderlecht
Anderlecht is een plaats en Gemeente in hetBrussels Hoofdstedelijk Gewest. De Gemeente telt bijna 96.000 inwoners. Zij ligt in het zuid-westen van de Brusselse agglomeratie en wordt bediend door verschillende haltes van de Brusselse metro (lijn 1B). De Gemeente is vrij uitgestrekt. De omgeving van het Zuidstation is dichtbevolkt en zeer verstedelijkt. Het uiterste westen van Anderlecht (ten noorden van het Erasmusziekenhuis) heeft dan weer een landelijk karakter.
De naam Anderlecht wordt voor het eerst vermeld in 1046. De plaats maakte in de Middeleeuwen oorspronkelijk deel uit van de meierijRode, maar werd in 1394 door een oorkonde van hertoginJohanna van Brabant, bij de Stad Brussel gevoegd, waartoe zij bleef behoren tot wanneer zij in1796een zelfstandige Gemeente werd.
Anderlecht is inBelgië vooral bekend omwille van zijnvoetbalclubRSC Anderlecht, die van alle Belgische voetbalploegen het grootste aantal titels in de wacht sleepte.
Sint-Bonifatiuskerk en omgeving: de uitgaanswijk rondom de kerk trekt vooral jongelui, studenten, jonge stedelingen en mensen uit artistieke kringen aan;
Flageyplein en vijvers van Elsene: omstreeks 1900 en in het Interbellum een betere wijk; het voormalige Nationaal Instituut voor de Radio-omroep werd omgebouwd tot een trendycultureel centrumdat grotendeels door de Vlaamse Gemeenschap wordt gefinancierd maar in het algemeen toch veeleer vlaamsonvriendelijk functioneert; op het Flageyplein bevindt zich ook de (Franstalige] architectuurschool van Ter Kameren. De wijk kent onder zijn verscheiden allochtone bevolking ook een vanwege hetPessoa-monument en de bars in het oog springende Portugese kolonie;
Fernand Cocqplein: het plein waar het gemeentehuis staat en zijn omgeving, tendeert ertoe in aansluiting op de Sint-Bonifatiuswijk uit te groeien tot een jeugdige, trendy wijk;
Kasteleinsplein en Baljuwstraat: de ambachtelijke winkeltjes, kruideniers- en reformzaken, boekhandels en modieuze restaurants van de wijk rond dit plein en deze straat worden vooral gefrequenteerd door een Franstalig publiek;
Quartier latin: de wijk kent een druk studentenleven dat zijn uitdrukking vindt in tal van photocopy shops, bars en restaurants, en dankt haar naam vooral aan de nabijheid van een Franstalige universiteit; de naam wijst daarbij niet enkel op het Latijn als oude universiteitstaal maar evenzeer op raciaal onderscheidende en taalkundige verzuchtingen.
Wiertzmuseum: museum gewijd aan de schilder en beeldhouwerAntoine Wiertz, ingericht in het atelier en woonhuis van de kunstenaar en de woning van de conservator (de eerste conservator die het huis bewoonde was Hendrik Conscience).
Museum Camille Lemonnier: museum op de Waversesteenweg gewijd aan Camille Lemonnier, een Franstalige literator uit de kring van La Jeune Belgique, waar o.m. de werkkamer van de schrijver is wederopgebouwd, terzelfder tijd is het19e eeuwse huis als Maison des Écrivains (huis der schrijvers) het hoofdkwartier van een schrijversvereniging; het museum heeft een mooie kunstverzameling, deels hebbende toebehoord aan Lemonnier zelf (met werk vanRodinClaus, Ensor, Rodolphe en Juliette Wytsman, ...)
· Kloosters, kerken en kapellen Cisterciënserinnenabdij Ter Kameren: werd gesticht in 1201 en opgeheven in 1796. Het gebouwencomplex bestaat voornamelijk uit18e eeuwse gebouwen, op de kerk (grotendeels14e eeuw) en overblijfselen van het kloosterpand (omstreeks 1250) na. In een deel van de gebouwen werd het (Frans)talige Nationaal Hoger Instituut voor Visuele Kunsten (École nationale supérieure des arts visuels) gehuisvest.
Heilige Drievuldigheidskerk: de voorgevel van deze kerk uit 1895 is afkomstig van de voormalige barokke Augustijnerkerk (1620-41) (van architect Jacob Frankaert) op hetde Brouckèreplein, die na een tijdlang onder meer als Postgebouw te hebben gediend plaats had geruimd voor de Anspachfontein.
Sint-Bonifatiuskerk: in wat nu het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is, is deze kerk de eerste die volledig in neogotische stijl werd ontworpen, de bouw begon vanaf 1847onder leiding van architect Jozef Dumont. De leiding over de bouwplaats werd overgenomen door architect De Corte en de kerk werd uiteindelijk in1893 voltooid wanneer de aanvankelijk in zandsteen gebouwde torenspits vervangen werd door een met leisteen bezetteklokkentoren.
Heilig Kruiskerk: dateert van1860-63 maar werd in1951 uitwendig verbouwd door architect Paul Rome. Het interieur is nog grotendeels neogotisch.
Sint-Adrianuskerk: de betonnen kerk uit1939-41 in de Generaal Dossin de Saint Georgeslaan, van architect Van den Nieuwenborg en R. Maquestiaux van romaanse en gotische inspiratie, werd met sierbaksteen afgewerkt; de kerk bediende vooral het gehucht Boondaal, dat in het decennium voor en na de oorlog grondig was verstedelijkt, en verving daarbij de veel kleinere Sint-Adrianuskapel. De meest opmerkelijke kunstschatten zijn afkomstig uit die kapel:
twee in een neogotische lijst samengebrachte fragmenten van een Brussels retabel (circa 1500) uit de kring van de houtsnijdersdynastie Borreman met taferelen uit de marteldood van Sint-Adrianus.
Kapel van Boondaal: de Sint-Adrianuskapel staat op de plek waar al in 1463 een kapelletje was gebouwd waarnaar derelikwieën vanSint-Adrianus werden overgebracht. De kapel werd toevertrouwd aan de geweermakers, die tot haar verrijking bijdroegen, vergroot in 1658 en opnieuw opgebouwd in 1842. Ze doet thans dient als een polyvalente zaal met culturele bestemming.
Verschillende gebouwen die onder de noemer Art Nouveau kunnen worden samengebracht, in verschillende Elsense wijken en van o.m.Victor Horta, Paul Hankar, Paul Hamesse,Octave van Rysselberghe en Fernand Symons..
Fernand Cocqplein: waar het gemeentehuis staat, een verbouwing van het zogenaamde pavillon Malibran, genoemd naar de zangeres María Felicia García Sitches en gebouwd in opdracht van haar tweede man, de vermaarde violist encomponistCharles de Bériot naar de plannen van architect Charles Vanderstraeten, vader van de latere burgemeester van Elsene.
wijk van het Klein-Zwitserlandplein: met het beeld Adolescentie van Jules Herbays.
Etterbeek is een plaats engemeentein hetBrussels Hoofdstedelijk Gewest in België. De gemeente telt ruim 42.000 inwoners. Vaak wordt gedacht dat de hoofdcampus van deVrije Universiteit Brussel in Etterbeek ligt, maar de hele campus Oefenplein (inclusief het gedeelte van deUniversité Libre de Bruxelles) ligt op het grondgebied van Elsene. Verwarrend genoeg heeft de universiteit het zelf altijd over de campus Etterbeek. Ook het NMBS-station Etterbeek ligt eigenlijk op het grondgebied van Elsene.
¨ Geschiedenis van gemeente Etterbeek
Het bestaan van de Gemeente Etterbeek wordt voor de eerste keer vermeld in een document uit 1127, waarin haar naam Ietrebecca gespeld wordt. Die naam werd sindsdien herhaaldelijk gewijzigd: Itrebeek, Jetterbeke, enz. De specialisten geven aan de stam "Ett" de Keltische betekenis van "snelle beweging". Daardoor zou Etterbeek zoveel betekenen als "snel vliedende beek". De spelling "Etterbeek", de huidige naam van de Gemeente, verschijnt vanaf 1138. Þ Geschiedenis van Etterbeek Þ Etterbeek vandaag
Schaarbeek (Frans: Schaerbeek) is een plaats en gemeente in het BrusselsHoofdstedelijk Gewest. De gemeente telt ruim 113.000 inwoners, het hoogste aantal na dat vanBrussel-stad. Schaarbeek ligt in het noordoosten van de Brusselse agglomeratie. Het is een gemeente met veel diversiteit. Het westen en noorden van Schaarbeek is vrij arm en heeft een grotendeels allochtone bevolking. Dit is zo in de omgeving van hetNoordstation, het hele grensgebied metSint-Joost-ten-Node (rond de Rogierlaan) en het gebied tussen het Noordstation en hetstation Schaarbeekzelf. Deze wijken vormen een opvallend contrast met de meer welgestelde wijken en straten van Schaarbeek, zoals de omgeving van het Josaphatpark en de villa's langs de Lambertmontlaan. Enkele bekende plaatsen in Schaarbeek zijn het bovengenoemde Josaphatpark, de Hallen en de koninklijke Sint-Mariakerk. Þ Geschiedenis van gemeente Schaarbeek ¨ Buurgemeenten van Schaarbeek
¨ Bijnaam, spotnaam of scheldnaam van de Schaarbekenaars: ‘Ezels’ Schaarbeek de ezelsgemeente
Vroeger kweekten de Schaarbekenaars 'kerselaren' of 'kriekelaren' (kersenbomen). Ze hadden het privilege om hun kersen op ezels naar de Brusselse markt te brengen om ze aan de brouwers van krieklambiek te verkopen. Wanneer de kersenverkopers aankwamen, riepen de Brusselaars: "Hei! Doë zên die êzels van Schoerebeik!" (Hee, daar zijn die ezels van Schaarbeek!) In Schaarbeek worden nu geen kersen meer gekweekt en geen ezels meer gehouden, maar de herinnering hieraan is niet verloren gegaan: er is een Kerselarenstraat, een cultureel centrum De Kriekelaar en Schaarbeek blijft bekend, ook bij de inwoners, als 'de ezelsgemeente'.
Ukkel (Frans: Uccle) is na Brussel de grootste Gemeente in oppervlakte van hetBrussels HoofdstedelijkGewesten ligt ten zuiden vanBrussel-centrum. De Gemeente telt bijna 76.000 inwoners. Ukkel is een van de groenere Gemeenten van Brussel, een deel van het Zoniënwoud valt op haar grondgebied.
¨ Stedenband
De Gemeente onderhoudt een Stedenband metNeuilly-sur-Seine inFrankrijk. Het Koninklijk Meteorologisch Instituut (KMI), de Koninklijke Sterrenwacht van België (KSB) en het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA) bevinden zich in Ukkel. Samen vormen die drie instituten de ruimtepool.
¨ Geschiedenis van gemeente Ukkel
Hoewel het noordelijke deel van de Gemeente onder impuls van de bankier en weldoenerGeorges Brugmannreeds vanaf 1860-1870 een toenemende woonfunctie kreeg, was het grootste deel van Ukkel omstreeks 1900 nog bijna volledig landelijk en Nederlandstalig. De landbouw verloor echter zienderogen terrein aan de tertiaire sector, waardoor Ukkel opging in de Brusselse hoofdstedelijke agglomeratie. Deze ontwikkeling had niet alleen een explosieve bevolkingsaangroei, maar ook een sterke verfransing tot gevolg. De belangrijkste groei-assen waren de Alsembergse- en Waterloosesteenweg, en de Brugmannlaan. In het zuiden en het zuidoosten van de gemeente liggen nog veel riante villawijken, en in dit meer landelijke deel zijn er nog verrassend mooie hoekjes en vergezichten.
Wallonië of het Waals Gewest (Waals: Walonreye, Frans: Wallonie,Duits: Wallonien) is een deelstaat van België. De hoofdstad is Namen. Het gewest omvat het zuiden en zuidoosten van België. Met 16.844 km² beslaat het meer dan de helft van het Belgische grondgebied. De andere gewesten van België zijn Vlaanderen en Brussel. Er is ook eenWaalse bewegingdie strijdt voor eenonafhankelijkheidvan Wallonië of een unie met Luxemburg en/ofFrankrijk.
De Maas (La Meuse) is de belangrijkste rivier in Wallonië. De Samber (La Sambre) is de enige bevaarbare bijrivier van de Maas. De Samber en de Maas lopen samen als een Oost-West-as door Wallonië. Ook de Semois, de Lesse en de Ourthe (L'Ourthe) monden uit in de Maas. Wallonië is heuvelachtiger dan Vlaanderen met o.a. deArdennen, deHoge venen(met het hoogste punt van België) en de Condroz.
Het is de westelijke uitloper van een massief van leisteen waartoe ook het ten oosten van de Ardennen in Duitslandgelegen Eifelgebergte behoort. Er bestaan twee indelingen ten aanzien van welk gebied precies tot de Ardennen behoort.
De ene betreft eengeologische indeling. Hierbij gaat het om het eigenlijke Ardense heuvelland. De grenzen hiervan worden min of meer gevormd door de rivier deVesder en het daarboven gelegenLand van Hervein het noorden en de rivier de Semois en het daaronder gelegenBelgisch Lotharingen(ook welGaume(streek) genoemd) in het zuiden. De westgrens betreft deschisteuzedepressiesvan de Fagne en de Famenne en de oostgrens deEifel.Tussen de Fagne-Famenne en de Ardennen ligt een slechts enkele kilometers brede kalksteenformatie, deCalestienne.
¨ De Duitstalige Gemeenschap De Duitstalige Gemeenschap is de kleinste van de drie gemeenschappen in de federale staatsstructuur van België. Ze wordt ook vaak als "Duitstalige Gemeenschap van België" omschreven (Duits: 'Deutschsprachige Gemeinschaft Belgiens'), vooral in contacten met het buitenland. Duitsland moest het gebied na deVrede vanVersailles in 1919 afstaan als oorlogsreparatie.
