'Good Vibrations' is een song van de Amerikaanse popgroep The Beach Boys, gecomponeerd door Brian Wilson met een tekst van Mike Love. De single werd uitgebracht op 10 oktober 1966 en was onmiddellijk een commercieel succes met als resultaat de hoogste plaats in de hitlijsten van diverse landen. Ook de critici konden het complex nummer wel smaken. Paul McCartney, die slechts twee dagen ouder is dan Brian Wilson, beschouwt het nummer als zijn favoriet aller tijden!
In de periode tussen 1965 en 1967 waren The Beatles en The Beach Boys verwikkeld in een muzikale competitie. Leuk detail: zowel McCartney als Wilson zijn zanger/bassist/componist met een hevige drang naar perfectie.
Een belangrijke stimulans voor Wilson was het verschijnen van het vernieuwende album 'Rubber Soul' van The Beatles in 1965. In een poging dit album te overtreffen maakte Wilson in 1966 het Beach Boys-album 'Pet Sounds', dat als een van de grootste meesterwerken uit de geschiedenis van de popmuziek wordt beschouwd. Op zijn beurt moest 'Pet Sounds' overtroffen worden door 'Smile', een zeer ambitieus en experimenteel album waarbij Wilson nauw samenwerkte met tekstschrijver Van Dyke Parks. Van de andere leden van The Beach Boys kreeg hij weinig steun; zij voelden zich nu gedegradeerd tot ingehuurde krachten zonder enige creatieve inbreng. Van Dyke Parks werd vanwege zijn cryptische teksten met name door Mike Love zeer vijandig behandeld. Hoewel veel nummers grotendeels of zelfs geheel af waren was onduidelijk hoe de plaat als geheel zou moeten worden. Het werken onder tijdsdruk viel Wilson zwaar, reden waarom zijn aanvankelijke enthousiasme voor het project verdween. Het verschijnen van het Beatles-meesterwerk 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' in 1967 werd de genadeklap voor het 'Smile' project; Wilson stortte geestelijk in en wilde niets meer met 'Smile' te maken hebben. De jaren daarna zou hij zelden zijn bed verlaten, en zijn rol binnen de band werd noodgedwongen snel kleiner.
De ietwat vreemde geluiden in het lied komen niet van een synthesizer maar van een theremin. Een theremin is een elektronisch muziekinstrument dat bespeeld wordt door de afstand tussen de handen en twee antennes te variëren.
Pas eind 2004 verscheen het album 'Smile' onder de titel 'Brian Wilson Presents Smile'. De plaat werd met lovende kritieken ontvangen. Wilson had in 2003 besloten 'Smile' alsnog te voltooien en live op te voeren. Op 20 februari 2004 werd het stuk in Londen voor het eerst opgevoerd. De hierop volgende tournee door Europa en Amerika in 2004 werd een ware triomftocht. En op de afgewerkte 'Smile' staat uiteraard een nieuwe versie van het wondermooie 'Good Vibrations'.
Hemelse muziek!
'She's Leaving Home' is een lied van The Beatles, geschreven door Paul McCartney en John Lennon, en uitgebracht op de elpee 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' uit 1967. Paul McCartney schreef en zong de strofen en John Lennon schreef het refrein dat ze samen zongen. George Harrison noch Ringo Starr waren bij de opname betrokken. De instrumentale achtergrondmuziek van het lied werd uitgevoerd door een klein snaarorkest gearrangeerd door Mike Leander. Het is een van de weinige opnames van The Beatles waarop geen enkel lid een muziekinstrument bespeelt.
McCartney vond zijn inspiratie op de frontpagina van de Daily Mail, waar hij een artikel las over het meisje met de naam Melanie Coe (zie foto). Alhoewel McCartney de inhoud van het lied grotendeels had verzonnen, heeft Coe, die toen 17 was, later gezegd dat hij minutieus te werk was gegaan.
Heel toevallig had Melanie Coe Paul McCartney drie jaar voordien ontmoet, toen hij haar in 1963 uitriep tot winnares in een danswedstrijd op 'Ready Steady Go!', een heel bekend programma op de televisiezender ITV!
George Martin was niet vrij en McCartney koos dan maar voor Mike Leander om het lied te arrangeren. De harp werd bespeeld door Sheila Bromberg, de eerste muzikante die op een plaat van The Beatles zou voorkomen. In april 1967 bracht McCartney een bezoekje aan Brian Wilson van The Beach Boys in Los Angeles. Paul McCartney speelde daar 'She's Leaving Home' op de piano voor Wilson en zijn echtgenote. Wilson herinnerde zich later dat ze allebei weenden. "Het was zo mooi!".
Alhoewel Mike Leander de strijkers arrangeerde dirigeerde George Martin het orkest en producete hij het lied. Datzelfde jaar bracht het duo David & Jonathan (alias Roger Cook en Roger Greenaway) een cover uit op single in een arrangement van Mike Leander (strijkers) maar in een algemene productie van George Martin.
"The summer of love" uit 1967 begon al zeer vroeg en duurde heel lang. Het begon allemaal met de single 'All You Need Is Love' van The Beatles, voorgesteld tijdens de allereerste uitzending van Mondovisie en gevolgd door het uitbrengen van de elpee 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band'. Maar op gebied van 45 toeren was het de toen nog onbekende Engelse groep Procol Harum die met 'A Whiter Shade Of Pale' nagenoeg de hele zomer lang op één stond in zowat elke hitparade! De afsluiter van dat warm seizoen was Scott McKenzie met 'San Francisco (Be Sure to Wear Flowers in Your Hair)', geschreven door John Phillips van The Mamas & The Papas.
De fantastische melodie van 'A Whiter Shade Of Pale' werd geleend van een compositie van Bach ('Air on the G-string' uit 1717) met daarbovenop een knotsgekke tekst van Keith Reid.
Over de jaren heen werd het lied vaak gebruikt als achtergrondmuziek in films en tv-series. Er waren enkele covers [m.n. van King Curtis (live) en Annie Lennox] maar geen enkele kon ooit tippen aan de "originele versie" van Procol Harum.
De groepsnaam is latijn (procul harun) en betekent letterlijk "ver daarbuiten deze dingen". De songtitel is zo mogelijk nog gekker: "een wittere schijn van bleek". Maar het geheel (tekst en muziek) klinkt fenomenaal goed.
