The Ides Of March, die gisteren al aan bod kwamen met 'Vehicle', vond ik in 1970 zó goed dat ik iets later ook de opvolger kocht: 'Superman' / 'Home'!
Minder bekend maar op deze single hoor je duidelijk de gelijkenissen met Chicago (Transit Authority).
Die twee singles van die Amerikaanse band koester ik trouwens nog altijd.
😉 "Is het een vogel, is het een vliegtuig? Neen, het is een plaatje van The Ides Of March!" 😜
Op de b-kant klinkt de zanger als Neil Diamond!
The Impressions was een Amerikaanse vocale groep uit Chicago die twee fantastische zangers had: Jerry Butler (1958-1960) en Curtis Mayfield (1958-1970).
Een van de laatste muzikale wapenfeiten van Curtis Mayfield was op de single 'Ain't Got Time' / 'I'm So Proud' te horen.
Hij schreef beide nummers en was tevens producer van de single!
Jeronimo was een West-Duitse hardrockband uit de vroege jaren '70 en afkomstig uit Frankfurt am Main. De groep werd opgericht door Rainer Marz (gitaar, zang), Gunnar Schäfer (bas, zang) en Ringo Funk (drums, zang) in 1969 en in '69/'70 had het trio hun eerste hits 'Heya' en 'Na Na Hey Hey'.
Die singles waren in 1970 niet meer te vinden zodat ik de opvolger 'Never Goin' Back' / 'The Key' kocht.
Sommigen kleven hier het etiket "Krautrock" op. Ik hoor op de a-kant zelfls enkele gelijkenissen met een vroege CCR.
Tom Jones had het in 1970 moeilijker om in de hitlijsten te geraken dan in de gouden jaren zestig zodat hij toevlucht zocht tot bekende classics.
Zijn versie van 'I (Who Have Nothing)', een Italiaans nummer van Giulio Rapetti/Carlo Donida en vertaald door Jerry Leiber en Mike Stoller werd door andere artiesten al meermaals gecoverd.
Op de b-kant staat 'Stop Breaking My Heart', een uptempo compositie van Gordon Mills en Johnny Harris.
In 1971 zou de Welsche zanger opnieuw in de hoogste regionen van de meeste hitlijsten staan dankzij twee nummers van Paul Anka!
