Waarom modellen met een maatje meer een must zijn
 Jennie Runk, H&M's nieuwe plus-size model voor badmode
Hoewel het behoorlijk stigmatiserend is om bestempeld te worden als 'plus-size' model, stelt Jennie Runk (H&M's nieuwste aanwinst voor het promoten van badmode) dat het onderscheid met standaardmaten wel degelijk nuttig én nodig is. In een essay voor BBC doet ze haar boekje open over het leven als 'voller' fotomodel.
De campagne van Jennie Runk voor H&M lokte heel wat reacties uit in modeland. Net daarom schreef het plus-size model een pleidooi over waarom we moeten stoppen met onze obsessie over maten.
"Ik had nooit gedacht dat mijn foto's voor H&M zoveel publiciteit zouden krijgen. Ik ben het stille type dat boeken leest, videospelletjes speelt en net een tikkeltje te bezeten is door haar kat. Ik vind het bevreemdend dat mensen zoveel heisa maken over hoe mijn lijf eruit ziet in een bikini. Zelfs ik sta er niet zo bij stil. Toen mijn Facebookpagina plots 2.000 nieuwe likes had op minder dan 24 uur, besloot ik van al die aandacht gebruik te maken om de wereld een tikkeltje aangenamer te maken door zelfzekerheid te promoten", aldus Jennie.
Dat die missie geslaagd is, blijkt uit reacties van fans die haar toevertrouwen dat ze nu voor het eerst in jaren nog eens de moed vonden om een bikini te passen. "Dit is wat ik wou bereiken, vrouwen tonen dat het oké is om zelfzeker te zijn, zelfs als je niet beantwoordt aan de populaire notie van 'perfectie'", klinkt het.
Zelf vindt Runk deze boodschap in het bijzonder belangrijk voor tienermeisjes omdat het - meer nog dan vroeger - hard is om gezond om te gaan met de veranderingen die je lichaam ondergaat. "Ons uiterlijk verandert, maar we voelen de druk om er exact hetzelfde uit te blijven zien, wat uiteindelijk een onmogelijk doel is. Had ik dat maar geweten toen ik 13 was. Dan was ik wellicht niet zo jaloers geweest op al die meisjes die door hun vriendje op de schouders gedragen konden worden", getuigt ze.
"Sporten was echt een nachtmerrie. Terwijl alle slanke klasgenoten hotpants konden dragen, stond ik daar in mijn lange joggingbroeken omdat mijn billen het formaat van hun taille hadden. Doe daar nog een dikke bos krullen, een beugel, een bril en een hoge 'lompigheidgraad' bij, en het zal je niet verbazen dat mijn puberteit ronduit 'awkward' was"
Nu kan ze echter trots terugkijken, want ze heeft het naar eigen zeggen goed overleefd en voelt zich nu verplicht om meisjes vandaag te tonen dat het acceptabel is om er anders uit te zien. "Je ontgroeit die ongemakkelijke gevoelens, dus focus je liever op de beste versie van jezelf en maak je geen zorgen over die dijen, daar is helemaal niet mis mee", klinkt het.
Hoewel Jennie nooit gedacht had ooit een carrière als model op te bouwen, is ze er vandaag best tevreden mee, al moest ze wel wat ruimte creëren voor verandering. "Toen ik 'ontdekt' werd, kreeg ik de optie om gewicht te verliezen en te streven voor het behoud van dat maatje, of om enkele kilo's bij te komen en te werken als plus-size model. Ik wist dat mijn lichaam niet gemaakt was voor een maatje 34, dus koos ik voor plus", getuigt ze.
Haar grootste ergernis is dat mensen 'plus' altijd bestempelen als vet, en uiteindelijk ook als lelijk. "Dit is ronduit absurd, aangezien veel modellen die gezien worden als 'plus-size' eigenlijk perfect in lijn zijn met het nationale gemiddelde (maatje 40-42)", stelt Jennie.
Hoewel ze het indelen van vrouwen in maatjes enigzins stigmatiserend vindt, ziet ze er het nut best van in. Bedrijven doen dit uiteindelijk om hun klanten precies aan te bieden wat ze zoeken. Zo is het veel gemakkelijker voor mensen van alle maten en vormen om kledij te vinden die past bij hun lichaam en unieke stijl.
"Het enige probleem zijn de negatieve connotaties die als hardnekkige lijm blijven kleven aan de term 'plus-size'. Er zou niets negatief mogen zijn aan het hebben van de gemiddelde vrouwenmaat, of zelfs een beetje groter. Heel wat vrouwen met een maatje 44 zijn ook perfect gezond", besluit Runk.
Ze voegt er nog aan toe dat ook graatmagere modellen de nodige kritiek moeten slikken: "Volle vrouwen worden vet of papperig genoemd, terwijl magere de stempel uitgemergeld krijgen of vergeleken worden met een vissengraat. Het is totaal overbodig om bepaalde lichaamstypes de hemel in te prijzen, terwijl je andere de grond in boort. We moeten stoppen met onze absurde haat voor lichamen met andere maten. Niemand wordt er beter van en het is meer dan afgezaagd". (br.hln)
|
