p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
13-10-2011
Zie nu niets zinnigs meer om over te schrijven, ondervindt nu steeds het sterven aan den lijven. Gedachten, dromen; machteloos teneergeslagen. verschrompeld, als bloem van de steel geslagen. Het beeld, woord; verrukt het oog nu niet meer. Zie ik de vrijheid weer; rijst mijn dichtlust weer. Als ik de Lente-zon; het najaar weer zie verbreken; zonder verf, penseel of palet, het mooiste tekenend, dan kus ik de eerste roos, die mij zijn kleuren biedt. Hier in het gevang; bemerk ik het misschien wel niet. Maar het leven maakt mij nu heel moe en afgemat; mis nu mijn reizen en vrijheid; altijd zo lief gehad. Kijk nu stilletjes door de stoffige vensters en ruiten, voel dan; er gilt iets in me onmachtig naar buiten; maar niets ziet, hoort dan mijn benauwde geluiden. 13-10-2011 om 17:44
geschreven door Adrie van Gansen
05-09-2011
Toen het weermannetje aan zijn rug de storm reeds voelde, zelfs dat dan, door het breken van de dijken; het water vloede, dat velen, door het wassende water hun verwijderde stee niet zien, en het water wat dan weer wild door straten en huizen liep. en vernielde alles wat de natuur fraai versierde en begroeide. Zag hij steeds als boodschap; als de pijn in zijn rug schiet; ook als onheilsbode, als God hem weer eens tot hem riep, dan zag hij al weer komen; een ieder het einde des leven, in haar ogen schalks zijn vrouw; maar ja knikkend tevens. Was een gaven, kracht;gekregen toen God hem tot zich riep. Kijk zie toe hij voelt, naar zijn rug en zijn blik naar boven, kijkt weer spiedend met zijn scherpe Weermannetjes ogen. Zegt dan; nu nagenoeg; weet en voel ik het allemaal wel; geloof me braaf publiek; ik heb u alles voor waar verteld; het waren altijd weermans praatjes; die er nooit om logen. Zijn ogen nu weer Profetisch gevuldt met al zijn aandacht, zijn onrustig gevoel; belooft nu weer veel ontij vannacht. En hoort met Janneke; of zijn woning er morgen nog staat; of liggen de verkruimelde brokken dan in een andere straat. Dan verpulverd als een eerder verdroogd en verwaaid blad.
05-09-2011 om 21:40
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
