p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Zondag; geen mens, geen rat is hier dan te bekennen. Er is ook niemand die in dit gat ooit zal gaan wennen. Herinner mij dan ook al uit mijn vroegere kinderjaren; nog altijd die saaie Kerkse Zondagen op te zien dagen!
Buiten Hoofdmiss werd toen ook voor het Lof gekozen; niets was voor ons dan ook; saaier en meedogenlozer. Ook al zeurde wij als Brugman, dit kon ze niet laten. Buiten het Kerkse gebeuren; op zondag niets te halen!
Probeerde met fantasie dan al wel; wat Dichter te zijn; Dan oogsten je lof, en voelde je jezelf de koning te rijk! Kerkklokken, joegen je meedogenloos het huis weer uit! God streek dan ook weer snel mijn trotse Dichtersvlag! Hij won van ons steeds iedere Zondag weer zijn slag!
Keihard en koud zelfs de tranen, die van mijn wangen lopen;
zo gemeen en koel; gemene woorden; mijn hart loopt nu over! De woorden en daden sneden in hart en ziel, als koude ijzel! Wil sterven en in een warmere Wereld later weer verrijzen! Er is schade en pijn gedaan, wat nimmer nog zal genezen; hoop ook weer door de heide te lopen, met deze beentjes!
Mijn wangen nu net zo rood, als rozen met hun zoentjes;
of de tulpen en onze Midden-Delfland kassen en bloemen!
Maar ook al wat rusteloos zocht ik Brabantse leeszalen;
toen kreeg ik M.S. voorgeschoteld; van Delftse schalen!
Het klonk al zo rusteloos in die Delftse bronzen schalen!
Voelde me weer even een schrijver, schrijvend in eenzaamheid; maar die zich nu bewust werd van hoe eenzaam hij nu schrijft. Mijn hand lag zwaar, en drukte, de dichttekst bijna in stukken; liet in mijn gevoel zien; dat onze liefde dreigde te mislukken!
Heb ik iets in onze liefde met haar dan even zo zwaar gevoeld; of schoot Amor, dan even dronken stevig naast zijn liefdesdoel? Ja, Amor zijn hand lag zwaar, drukte ons hart bijna in stukken, waardoor het goed op doel schieten,bijna dreigde te mislukken!
Had het gevoel, waren even zonder ons verliefd Hart en Ziel! Hadden daar door wel bijna onze poorten voor altijd vernield! Toch sprak ons Hart niet van negativiteit die ons even verstoort! Nog steeds sprak trots van beide; nog steeds het liefdeswoord!
auteur:Adrie.30.10.2013.Copywright.
Mijn pijn doet weer verlangen naar de Heilige Maagd Maria;
geeft weer kracht wat ik niet uit de ogen van Artsen niet lees! U kracht wat weer voor een tijd, weer wat levenskracht geeft! Kracht wat weer geeft meer dan Leven tussen hoop en vrees!
Ach, de pijn maakt nu van mijn hart weer een wanhoop steen; als het slaakt; zijn laatste verdrietige traan en wanhoopskreet! Maria; houdt me toch met U Kracht, met mijn liefsten in leven; dat ik medemens nog lang; Gedicht en liefde mag blijven geven!
Het geeft me in Lourdes weer veel kracht vanuit u Liefdeshart; U kracht; wat me weer even verlost van mijn kommer en vrees! Mijn hart wat door ziekte en scheiding zo wreed werd gebroken; ik wil nog niet sterven of Leven met pijn en wanhoopsgeween!
Mijn geest was weer dromend aan het dwalen;
laat dan passeren; duizenden vroegere idealen;
vele van die idealen; die ik nooit wist te halen;
omdat ik kan dromen, gelijk stilstaand water!
Ook duren dagen en dingen, vaak veel te kort;
waardoor belangrijke zaken worden opgeschort;
ook waren dromen, vaak een kwestie van uren;
als dromen bereikt zijn, zal het te lang duren.
Maar er is een schoonheid van vergane dromen;
wat zich later dan plotseling opeens openbaart;
ik wordt een Adelaar, zwevend in de weids lucht;
groet zoon, mijn ziekte, eenzaamheid; ik vlucht!
auteur:Adrie.27.7.2013.copyright
