Er is nu 1 bezoeker op dit blog. Record tot nu toe: 9
Al na zes uur, je bent er vroeg bij vandaag!
p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Al na zes uur, je bent er vroeg bij vandaag!
Jean en Maria Vriendschaps Award
Gedichtenblog
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
23-11-2009
SOMBERHEID
SOMBERHEID Hoe simpel en somber de Politieke kleuren; de groene, paarse, rode en de blauwen. Dit alles was mijn Land- en is 't nu niet meer! Alleen maar handen werkloos opengehouden! Nu hoor ik alle dagen door; het werkloze klagen, zelfs als ik s'nachtsmijn ogen heb dichtgeslagen, dan nog kan ik U somberheid niet verdragen, dan nog dringt U somberheid steeds op mij aan, van het verleden die de weg der doden is opgegaan! Maar er is schoonheid in het armoedigste bestaan, wat zich dan steeds weer in mijn dromen openbaart, waardaar ik steeds weer heel behaaglijk kan wonen, letters, woorden en zinnen worden dan mijn onderkomem! autreur:Adrie.23.11.09.©
23-11-2009 om 11:57
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
29-09-2009
Zweven als een meeuw
Laat je zweven als een meeuw Er zweeft een meeuw boven de Oceaan, hij laat zich wiegen door de thermiek, stijgt, daalt, stijgt, en daalt en daalt, denkt niet; als ik de overkant maar haal! Zacht hebben de wit geklotste golven, me in een verdrietige sluimering gekust, voelde me dan door gedachten bedolven. Mijn leven doortrokken met ziekte en dood, geluk lijken restanten die me overschoot, maar de tranen die je "waarom" steeds vergoot, blijken later weer van iedere zin ontbloot! Foto by Pascal Vynkce auteur:Adrie.29.10.09.©
29-09-2009 om 20:51
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
13-09-2009
Een Goddelijk verzwinden
Een Goddelijk verzwinden
Onder de indruk van Lourdes zijn devote zeden,
een Wonderlijke nooit meer te vergeten tijd,
bewogen wij ons eerbiedig als tussen de Geesten,
opende ons hart zich voor elk wonder bereid.
Dragend in mijn rugzakkie als last veel verdriet,
waar ik nog geen plaats voor wist te vinden,
tot ik voeldde dat Maria me begreep en beminde,
een gevoel zo warm; een onnaspeurlijk gewinnen.
Wilde met mijn ziekte door bestaan, en kon het niet,
maar nu levend in Maria's Goddelijke gebieden,
voelde ik haar onnaspoeurlijk Goddelijke gewinnen,
een Goddelijk gevoel dat ons daar heerlijk verbindt.
Ik voelde U hand mijn rug even zoekend betasten,
en wonderlijk mijn schouders liefelijk ontlasten,
mijn last dragend naar waar U zich bevindt!
auteur:Adrie.13.9.09.©
13-09-2009 om 14:45
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (4 Stemmen)
18-08-2009
Warm huis
Warm huisVoel me soms erg moe van de last, dat mijn verloren liefde, me steeds, zo grenzeloos vast houdt in mijn hart, en steeds weer in het verdriet zak! Wil weer feest en warmte in dit huis, zonder steeds weer die rouw en leed, of de voet des doods, somber steeds, weer opnieuw mijn warm huis betreed, dan leef je door in stil verlies en smart, en alle liefdesglans wordt somber zwart! Maar wie mijn moeizame pogingen ziet, voelt dan pijnlijk zwerven in mijn hart, waarom blijft het liefdesrood zo zwart? Vergaap U zich aan mijn lach gelaat niet, U heeft immers nog nooit mijn hart gezien! auteur:Adrie.18.8.09.©
18-08-2009 om 19:01
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
12-08-2009
Wat ooit was
Wat ooit was!
Nu geel en dichtgeslagen,
daar liggen nu heel doods,
zijn herinneringen in lagen,
geworden nu doods en doof.
Versleten en verkreukeld,
door de jaren geplet en plat,
voor zij die willen neuzen,
los vergelend blad op blad.
Het vocht maakt rotte bulten,
muf trekt er nu een walm uit,
lieten zien; 'O rot en knullig,
muizen met hun haar en huid!
Alles wit, maar nu na lange tijden,
nu verrot en soms heeft gelekt,
de met rood linnen beplakte zijden,
waar nu licht het rood heen lekt!
Zo doen zij rottend en dunnend,
soms verhalend van dag tot dag,
vergelend en niets meer wetend,
hun stil en nog verdrietig beklag!
auteur:Adrie.12.8.09.©
12-08-2009 om 14:29
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
11-08-2009
Balseming van de ziel
Balseming van de ziel
Het word donker in mijn leven,
mijn ziekte vecht in eenzaamheid,
nader het punt om op te geven,
het witte doek komt dichterbij!
Was me al bedacht dat alles brak,
zodra mijn hand in liefde uitstak!
Tranen en lachen vullen nu mijn tijd,
vallen meedogenloos neer en ontwijd!
Houdt bij het schrijven van iedere zin,
voortaan eerst angstig mijn adem in.
Dichten een zoektocht van woorden jagen,
miste niets aan moois wat mijn ogen zagen!
Maar nu schrijf ik woorden in stil geheim,
aan God in gedicht en op klinkklare rijm.
Op zoek naar nog een zinvol leven,
schrijf en zie ik geen mooie woorden meer,
die nog baslseming van de ziel kunnen geven!
auteur:Adrie.©
11-08-2009 om 19:02
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
07-08-2009
Midzomerzweet
MidzomerzweetHeb even mijn midzomerzweet nat bed verlaten, om te wandelen langs de kerkhoven aan de Parade, waar steeds heel statig de engelen naar me staren! Zij hebben met mij de duizend tegenstrijdigheden, van tijd, dwaas lot, verloren liefde zien doorstaan, zagen mij verdrietig de liefde en verlangen ontgaan, sinds mij je liefde en mijn vertrouwen zijn ontgleden, sinds jij en de wereld me bedrieglijk beseffen deden, hoeveel leugens en liefdesbedrog er is onder de maan, had mijn geloof en vertrouwen in de liefde afgedaan, en wat mij in de loop nog vasthield; werd verleden! Maar weet nu dat ik in die verdrietige verloren jaren, geen moment meer de liefde, rust en warmte genoot, daar het verlies van het vertrouwen me bleef belagen, dat heeft me steeds genageld en verdrietig verslagen. auteur:Adrie.7.8.09.©
07-08-2009 om 10:13
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
04-08-2009
Grijze huizen
Grijs huis
Koel en grijs; het huis waar hij in woont,
verborgen in een vergeten grijze Laan,
waarnaar hij bijna vluchtend was gegaan,
maar zijn gevoel, hart en ziel verharde zo!
Verstopt in een van hun grijze grotten,
vol met grijze muizen en dodende monden,
alleen geopend voor roddels en spotten,
uit de geestdodende gezichten en motten!
Maar de Maan en een mooie regenboog,
schiepen duizende lichtjes voor zijn oog,
en beschilderde zo de sombere plekken,
die zijn hart weer omhoog deed trekken!
Och God kijk eens wat een sterrenpracht,
vertoond zich hier nu in deze zomernacht!
Aan die mooie heldere onbewolkte hemel,
ziet hij duizende mooie lichtpuntjes staan,
en wordt nu stil onder het sterrengewemel,
besefte dat dit God zijn boodschappen waren,
dat hij hier levend op de aarde lag begraven!
auteur:Adrie.4.8.09©
04-08-2009 om 20:05
geschreven door Adrie van Gansen
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
-------------------------------
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Al na zes uur, je bent er vroeg bij vandaag!
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels