Donderdag ga ik alleen naar de tentoonstelling. De zaal is open van 13 tot 18 uur, maar ik blijf maar tot 16 uur want ik wil ’s avonds nog gaan schilderen in de academie.

Ik neem de tijd om rond te kijken. Sommige kunstenaars ken ik of vanuit de vroegere werksituatie of omdat ik ze bij andere gelegenheden reeds ontmoette. Dus een praatje is leuk meegenomen. Ik neem ook wat foto’s. Het doet deugd mensen te ontmoeten die plezier hebben in hun bezig zijn, fier zijn op hun werk en blij zijn dit ook te kunnen tonen, vooral in deze prachtige ruimte.

Er is ruim aanbod: fotografie, keramiek, modeltekeningen, schilderijen, patchwork … en studenten die vanaf 16 uur optredens verzorgen. Er is in de grote ruimte een klein podium voorzien met stoelen ervoor. Jammer dat ik er niet zal kunnen bijzijn.

Wanneer er interesse is voor mijn werk geef ik wat uitleg. Ik krijg ook een paar complimenten. Sommigen appreciëren de doeken niet alleen om de inhoud maar om de uitgesproken kleuren. Het is leuk om je werk gewaardeerd te weten.

Kunst in eigen huis is een tentoonstelling van gepensioneerde werknemers en studenten van de KU Leuven. Het is wel boeiend om die jongeren aan het werk te zien.

Met een student maak ik wat uitgebreider kennis. Ik werd getroffen door een tekening van hem. Met een paar lijnen zet hij een model neer. Het heeft waarschijnlijk geen 5 minuten geduurd, maar de lijnen zijn zo raak, zo sprekend, zo sober … en is één en al leven. Het maakt me gewoon blij zoiets te zien.

Hij studeert ingenieur- architect (een zeer zware studierichting). Elke week gaat hij in Gent modeltekenen volgen. Op dit moment loopt er nog een tentoonstelling van hem in het Museum van Design in Gent. Met een groep jongeren werd hij gevraagd een visie op designkunst weer te geven. Voor hen is het niet: afblijven en niet aanraken omdat anders er sporen van ‘leven’ zouden achterblijven op de meubels. Neen, voor die groep jongeren mag je objecten wel aanraken, ook als er een vingerafdruk achterblijft, je mag de zetel wel uitproberen en er in gaan zitten.

Ik ben een paar jaren terug in het Design museum te Gent geweest: heerlijk om zien. Het moet voor zo’n jong iemand wel boeiend zijn aan een project in dat museum mee te doen. Tijdens de tentoonstelling in de Museumhallen hier zal ik ergens een plaatje vinden dat verwijst naar de discussie die de jongeren voerden rond designkunst: aanraken. Ik zal de aangeboden schetsboeken ook doorbladeren.

Het geeft een aparte sfeer jong en oud samen te zien exposeren. Bij de jongeren is uitproberen troef, bij de ouderen merk je vaker meer kundigheid, stielkennis.

De inrichters vroegen ons zoveel mogelijk aanwezig te zijn. Het is leuk als mensen je kunnen aanspreken om een vraag te stellen, wat uitleg te krijgen over je werk of de visie daarop. We worden ook wel verzorgd: de zaal is verwarmd en je kan steeds iets fris drinken of voor koffie kiezen. Zo hou ik het wel vol.

Vandaag wordt de tentoonstelling ‘Kunst in eigen huis’ opgebouwd in de Museumzaal van de Universitaire Hallen. Omdat die Hallen in het centrum van Leuven liggen, heeft elke deelnemer een bepaald uur gekregen om zijn werken af te leveren en dan verder te rijden naar een parking, ook van de universiteit.

Vannacht weinig geslapen, deels omdat ik nadenk over de parkeerproblemen: zal ik tijdig op de afspraak zijn, welke parking moet ik opzoeken. Maar er is nog iets dat me belet in te slapen. Samen met een vriendin heb ik doeken besteld via internet bij ‘Het Verkooppunt’ in Nederland. Die zijn geleverd. Karel is gewoontegetrouw gans de dag thuis … maar als hij even een frisse neus gaat halen, staan de verpakkingen aan de voordeur hun opwachting te maken. Alleen heb ik twee verpakkingen van een bepaald formaat besteld en betaald … en is er maar één verpakking geleverd. Zo’n verpakking van drie grote doeken kost bijna honderd euro. Dus een e-mail naar de firma.

Om mijn verbeelding in bedwang te houden, zodat ik rustig word om in te slapen, probeer ik ontwerpen te construeren voor nieuwe schilderijen… maar rustig word ik er niet van en … slapen, neen, dat lukt niet.

Deze morgen de auto geladen. Toch een prachtig karretje, biedt veel plaats om te laden. Voortdurend ga ik de e-mailbox controleren of er nog geen reactie komt van de Nederlands firma. Tot nu toe niks.

Na de middag, zonder middagslaapje, onmiddellijk naar Leuven.

We komen 5 minuten voor de afgesproken tijd toe. Het uitladen gaat vlot. Met de lift de schilderijen naar de Museumzaal, plaats opgezocht, Karel uitgelegd hoe ik de schilderijen zou willen ophangen terug naar mijn auto om naar de parking te rijden. Op weg ontdek ik nog een parkeerruimte (betalend, maar overal in Leuven moet je betalen) dicht bij de Hallen, dus die gebruik ik maar, lang zal het ophangen niet duren.

Wanneer de schilderijen hangen, ga ik nog eens rondkijken, nieuwsgierig wat de anderen te bieden hebben. De meesten zijn nog volop aan het uitpakken, dus nog geen tijd voor kennismaking of een praatje, dat zal voor morgen zijn.