Om 19 u komen Monika en Eric haar man, me ophalen voor de vernissage in Den Egger in Scherpenheuvel. Ook Pol gaat mee.
Den Egger is een gemeentelijk centrum waar allerlei activiteiten plaatsvinden: van vergaderingen tot sport tot tentoonstellingen in De Galerij.
Ieder van de deelnemende kunstenaars heeft in het begin van deze week een werk binnen gebracht. De organisatoren hebben de werken verdeeld over de twee tentoonstellingszalen en vandaag worden de kunstenaars uitgenodigd om een glas te komen drinken en de werken te bekijken.
De Galerij zijn twee relatief smalle zalen (ook omdat ze vrij lang zijn), speciaal ingericht voor tentoonstellingen: een goed ophangsysteem en een goede belichting.
Wanneer we toekomen zijn er al wat mensen aanwezig, maar we willen eerst de werken zien. Een mooie zaal verhoogt toch de kwaliteit van het aanbod. Ik zoek mijn werk op en merk dat het ook tot zijn recht komt. Monika heeft twee keramieken potjes meegebracht, ik noem het van engelensignatuur. Al haar werk is doordrongen van een kwetsbaarheid die je bijna de adem beneemt. Pol zelf heeft geen werk ingeleverd, wel Anne, zijn vrouw, die er vanavond jammer genoeg niet kan bij zijn.
Terug in de ontmoetingsruimte krijgen we een glas wijn om de tijd te overbruggen naar het openingsceremonieel. Stilaan vult de ruimte zich. Er zijn heel wat mensen die we kennen of die voorgesteld worden door iemand van ons. Iemand vraagt de aanwezigen naar boven, waar het programma zal voorgesteld worden. We drinken het glas leeg en gehoorzaam zoeken we boven op.
De schepen van cultuur heet ons welkom en stelt het programma voor dat we al via e-mail konden inkijken:
- verwelkoming door Marc Decat, schepen van cultuur van Scherpenheuvel-Zichem.
- geleid bezoek aan de tentoonstelling in de galerij
- Voorstelling website Kunstroute NO Hageland Guido Peers, projectleider IGCS
- Het belang van kunstenaars in deze regio en de aanwezigheid van HABK (Hagelandse
Academie voor Beeldende Kunst) en SLAC (Stedelijke Leuvense Academie) door
Annemie Verbeek directeur SLAC
- receptie
We gaan na de verwelkoming rond in de galerij. Van het geleid bezoek komt niet veel terecht. De persoon die het op zich neemt is al blij dat de groep heelhuids en op tijd in de zaal belandt waar het verdere programma wordt afgewerkt.
Nu is het woordgedeelte aan beurt. Feitelijk zouden ze dat best weglaten, al wat er gezegd wordt is al via mail uitgelegd of is van zon evidentie dat je er bij in slaap zou vallen. Waarom willen organisatoren en politici zoveel praten? Gelukkig duurt het niet te lang en worden we uitgenodigd voor een hapje en een drankje. Vooral dat eerste trekt me aan: ik heb vanavond nog niet gegeten en de hapjes zijn lekker.
Daar de meeste mensen elkaar wel van hier of daar kennen, is de sfeer geanimeerd. Wanneer de eerste mensen vertrekken besluiten we dat ook maar te doen. Ik heb er geen bezwaar tegen: de hapjes zijn immers op.
Over een goede week is het dan zo ver, dan kunnen de mensen op atelierbezoek. Ik verheug er me al op.
Nu is het uitkijken naar wat de dagen dat we onze deur open houden zullen brengen. Hopelijk geen regen, want dat zou eventuele bezoekers kunnen weerhouden.
|