030513 De Smikkeltocht
Carlo, de man van Aike, heeft de familie uitgenodigd voor de Smikkeltocht: een culinaire wandeling. Een zestal kilometer stappen en ondertussen even halt houden om een aperitief te drinken, soep te nemen of balletjes in tomatensaus of vol-au-vent met frietjes te eten
en ondertussen, aan een rustig tempo, de calorieën wegwerken. En dat allemaal in familieverband. Een scenario om van te dromen, zeker als het weer wat meevalt.
Om 11 uur is het verzamelen geblazen bij Carlo en Aike. Daar wacht ons koffie. Dan met de wagen van Carlo die iedereen kan meenemen naar de vertrekplaats voor de gezondheidswandeling. Toch eerst de jongste zus ophalen, die heeft zich verslapen.
Het weer is schitterend. Veel zon hoewel het wel guur aanvoelt als er wind waait. Bij het vertrekpunt in Blanden krijgen we een plannetje, maar Carlo kent de streek op zijn duimpje. Het ouderlijk huis staat niet zo ver weg. Deze bossen waren de achtertuin van zijn kinderjaren.
We doen het rustig aan, zodat Deepak, die met krukken loopt, geen moeite heeft om het tempo te volgen. Ondertussen genieten we volop van het groen, de kleuren
de ruimte. Wat schitteren de paardenbloemen in de wei met hun intens geel.
Al pratend bereiken we de eerste halte. We kunnen kiezen tussen cava en fruitsap. De ruiters stallen hun paarden tussen de bomen. Het gehinnik geeft de sfeer een extra landelijk tintje. Er zijn ook hapjes voorzien. Alles verloopt zeer ontspannen. Dan maar verder naar het volgende rustpunt: hier wordt soep bedeeld. Voor ons ligt een diepte: de Moemmeldel. Het verhaal gaat dat daar ooit een kerk gestaan heeft die op een dag verdween in de grond en soms, bij onguur weer, hoort men nog klokkengelui. Gelukkig dat nu de zon schijnt en de kinderen vol enthousiasme de helling kunnen afdalen.
Het einddoel is de Bremberg in Haasrode. Daar staan tafels en stoelen. Even rusten zal deugd doen, want zo slenteren weegt toch wel in de benen
of komt dat door de cava?
Op voorhand moesten we onze voorkeur melden: gehaktballetjes in tomatensaus of vol-au-vent. Allebei met frietjes. Het smaakt, ook de frietjes zijn lekker en een glas witte wijn voltooit het genieten. Voor de koffie moeten we nog even wachten, dat krijgen we pas bij het dessert als we terug op ons vertrekpunt aankomen.
We voelen ons allemaal een beetje moe. Sommigen zijn gisteren laat opgebleven, anderen vinden het slenteren wel vermoeiend en ik
ik wijt het maar aan mijn leeftijd. Carlo stelt voor de auto te gaan halen, maar dat willen we niet, zo laten we ons niet kennen. Langs een andere weg keren we terug naar het beginpunt. Het is een prachtige streek: het licht van de zon, de ruimte van de velden, dan weer even het bos in. Het is net of de winter die nooit leek op te houden en nu eindelijk voorbij is, ons dubbel doet genieten van het lenteaanbod.
Op de vertrekbasis is nu alles geïnstalleerd voor koffie met taart, of tiramisu, of rijstpap, of
We blijven nagenieten tot er wat wolken komen opzetten. Dat maakt het meteen wat frisser. Tijd om naar huis te gaan.
Onderweg zet Carlo Sangeeth af, die wil nog even Leuven zelf induiken, pikt hij zijn zoon op, rijdt nog even langs de dansschool zodat Aike daar haar wagen kan oppikken en voert ons dan naar hun thuis, waar onze wagens staan. Neen, we gaan niet meer binnen, ondanks de warme uitnodiging. Deepak heeft nog wat te doen voor een eindwerk, Manon is moe
en Karel en ik willen zo vlug mogelijk gaan rusten en nagenieten van het samenzijn.
|
