Via een mail krijg ik de volgende uitnodiging:
‘Wij hebben het genoegen U uit te nodigen een bezoek te brengen aan de Internationale Papierkunsttentoonstelling in het GC Den Breugel te Haacht van 22 februari t.e.m. 2 maart e.k.
Deze uitzonderlijke tentoonstelling laat een dwarsdoorsnede zien van de mogelijkheden van het werken met papier : objecten waarbij de unieke eigenschappen van papier als uitgangspunt worden gebruikt of waarbij papier juist als beelddrager wordt toegepast. Papierkunstenaars introduceren ons in hun gedachtewereld met inspirerende,verrassende en zeer fragiele werken. Papier is een fantastisch materiaal dat gedurende de afgelopen eeuwen vele kunstenaars heeft geïnspireerd. De kwetsbaarheid van papier is misschien het meest magische in tentoonstelling, soms volstaan één stuk papier en een grote dosis verbeelding.
Gastkunstenaar tijdens deze tentoonstelling is Matthysen Bob.’
Natuurlijk wil ik daar naar toe. Ik spreek af met enkele vrienden: na de tentoonstelling kunnen we iets drinken en napraten in de cafetaria van het gebouw.
Het is prachtig wandelweer, maar toch zullen we binnen gaan en daar genieten van het aanbod.
En het aanbod is echt de moeite waard.
Papier is meestal een ‘drager’ voor iets anders: woorden, tekeningen, cijfers voor de belastingsaangifte. Hier krijgt papier een andere rol toebedeeld. Het is een medium tot expressie, vooral van het kwetsbare. Soms is het zo delicaat dat het bijna pijn doet om er naar te kijken.
Er zijn kunstenaars die papier bewerken met andere producten om er dan een bepaalde vorm mee realiseren, andere kiezen dan bv. om in het papier te snijden, weer anderen gebruiken het verschil in kwaliteit en kleur van papier om er mee aan de slag te gaan. Papier zet de verbeelding aan het werk. Het ene moment erg grappig dan weer uitnodigend tot verstilling, er zijn monumentale werken, maar ook kleine uitvoeringen. Ik laat me van de ene verrassing in de andere glijden … en geniet.
De volgende dagen ga ik nog twee keren terug naar de tentoonstelling, telkens sleur ik iemand anders mee in mijn enthousiasme. Feitelijk krijg ik in geen woorden gezegd hoe mooi die werken zijn, hoe ze me ontroeren, hoe ze me vervullen. Wellicht is niets zo delicaat als kunst op basis van papier, wellicht bereikt alleen papier in zijn kwetsbaarheid die vorm van poëzie die fundamenteel troost biedt aan het leven.
|
