De finale is elk optreden een ware belevenis. Nu komen de dansers, op de zang van Alegria, de scene op en de zaal binnen door alle deuren die open kunnen. Het is heel aangrijpend als al die dansers op hetzelfde moment dezelfde beweging maken (en daar is echt op geoefend): op de scene, tussen het publiek.

De dansers zijn allemaal in het wit gekleed en hebben een wit masker op waarvan de ogen en mond een gekleurd accent kregen, waardoor ze aan een pierrot doen denken, de tragi-komische figuur uit de circus wereld.

Eerst wordt Alegria in de gekende versie uitgevoerd, maar dan volgt, na even een stilte een disco-versie waarbij de dansers huppelen en springen zodat de ontlading tot in de zaal voelbaar is. Even bekruipt me de angst dat de scene het gaat begeven.

De choreografen komen groeten, krijgen bloemen, dansers en publiek worden bedankt … en dan valt het doek. Tot volgend jaar wellicht.

De kleding voor de finale hangt klaar.

De maskers liggen klaar aan de deur om opgezet te worden bij de finale.

De titel van de voorstelling ‘Descobrir’, betekent in het Portugees ‘ontdekken’,’onthullen’, ‘openbaren’. Op muziek van ‘Cirque du soleil’ dansen de kinderen en jongeren rond het thema van de ontdekking van de wereld. Een kind, onervaren, maakt kennis met al het mooie en minder mooie, het blije en droevige, het harmonieuze en verscheurende in de ervaring.

Geflankeerd door de eindverantwoordelijken van licht en geluid volgt Aike wat er op en achter de scene gebeurt en geeft ze richtlijnen indien nodig. Soms zie ik haar iets op een blad schrijven: dat zal ter sprake komen in het voorbereidend gesprek voor het volgende optreden.

Er is een rustig hoekje ingericht waar dansers zich even kunnen terugtrekken als ze moe zijn. Er staat ook een scherm dat de evolutie op de scene laat zien.

In afwachting van hun optreden zitten de dansers gezellig bijeen. Voor hen is dit een feest: ze genieten van de spanning, het optreden en de ontlading erna.

Wie honger heeft kan in de artiestenbar terecht voor een croque of een broodje;

Voor het kappen en schminken krijgen de betrokken medewerkers een opleiding. Voor het optreden plannen ze een weekend waarop ze de kunst van het schminken en kappen kunnen aanleren onder begeleiding van deskundigen. Ook tijdens de doorlopen in het danscentrum wordt er telkens geoefend. Bij zo’n doorloop gaat het niet alleen om de dansuitvoering, maar ook om de overgang van de ene groep naar de andere aan te leren, zodat dit ook boeiende momenten oplevert. Ondertussen wordt al eens wat kledij aangetrokken, hier en daar een kapsel uitgeprobeerd en sommigen krijgen een laagje schmink op. Niets wordt aan het toeval overgelaten.

Foto’s van de verschillende kapsels hangen tegen de muur, zodat elke medewerk(st)er goed weet wat er dient te gebeuren.

Ook voor de schmink hangen foto’s tegen de muur.

De naaigroep blaast even uit na een drukke interventie.

Achter de scene ligt alles klaar voor een vlugge klerenwissel, maar ook om eventuele ongelukjes te verhelpen: veiligheidsspelden indien de kledij het zou laten afweten, plakkkers voor wie zich bezeert, haarspelden om een kapsel bij te sturen … aan alles is gedacht.

Voor wie honger heeft of dorst kan in de artiestenbar terecht.

Een droogrek is niet meegekomen … maar dan zoek je een andere oplossing.

Wanneer ik de eerste keer in CC Den Amer binnen kom zijn de medewerkers van de productie er al enkele dagen aan het werk: decor, verlichting, geluid, organisatie achter de schermen. De kinderen zijn nog maar enkele uren terug door hun ouders gebracht. Het is enorm druk, net een mierennest : iets meer dan 350 kinderen zoeken hun plaatsje. Maar dat lijkt prima te lukken.

Voor het optreden is het verzamelen geblazen in de zaal: Aike zal de laatste mededelingen doen. Dit zal telkens voor een optreden plaatsvinden. De dansers nog eens wijzen waarop ze zeker moeten letten, maar vooral: hen aanmoedigen het beste van zichzelf te geven.

Op de foto is de ganse groep dansers verzameld in de zaal om te luisteren naar Aike, ergens in het midden.

De kleedkamer van de kleinsten (7-8 jarigen): straks, na het kappen en schminken mogen ze dan die mooie pakjes aantrekken.

De kleedkamer van groteren: die zijn ondertussen naar Aike aan het luisteren

Overal hangen berichtjes die het vlotte verloop garandeert. Voor wie betrokken is weet waarover het gaat.

De kleinsten treden maar drie van de zes voorstellingen op. Dan wordt de cast omgewisseld met een andere groep van dezelfde leeftijd, die dezelfde dansjes aangeleerd kregen. Ze kunnen net genoeg lezen om dit bericht te ontcijferen of anders zal de begeleiding het wel voorlezen

Met al dat oorlogsgeweld zou ik nog vergeten verslag te doen van het optreden van het Danscentrum Aike Raes.

Omdat er teveel leerlingen les volgen om samen in één keer op het podium te staan, verdeelt het danscentrum de groepen: dit jaar komen ze naar buiten met hun klassieke en hedendaagse dansers en een deel van de jazzdansers plus de verschillende productiegroepen.

Het danscentrum vindt moeilijk een gepaste locatie in het Leuvense. Waar is er ruimte om een 400-tal deelnemers kleedruimte te geven, waar ze ook nog een spelletje kunnen doen in afwachting van het optreden op de scene, voor haar- of schminkbehandeling. Hoe vinden de medewerkers hun plaats om datgene te doen waarvoor ze zich opgegeven hebben: opbouw decor, klank en licht, regie, kleding, retouches (gauw die naad even opnieuw stikken), kassa, begeleiding dansers … en wellicht vergeet ik er nog. Al die mensen willen af en toe iets eten (dus staat er een ploeg klaar voor de catering) en iets drinken (dus een ploeg die de frigo’s op tijd bijvult).

De enige plaats waar de groep terecht kan is de stadsschouwburg in Leuven. Daar is echter de tijd voor decoropbouw en repetities beperkt, om te zwijgen van het parkeerprobleem: hoe worden 400 dansers afgezet in de Bondgenotenlaan, de hoofdstraat van Leuven en terug opgehaald op hetzelfde moment zonder een verkeerschaos te veroorzaken.

Daarom is voor het optreden CC Den Amer in Diest afgehuurd: van maandag 7 april tot zondagnacht 23 april. Een heerlijk ruime parking, binnenin voldoende ruimte om aan alle noden te voldoen en voor het publiek comfortabele zitplaatsen waarbij je van op elke plaats een mooi zicht hebt op de scene (wat in Leuven niet altijd het geval is)

Maar voor alles naar CC Den Amer kan vervoerd worden, is er heel wat voorbereidend werk geleverd met heel veel bereidwillig handen. Na die maanden van voorbereiding kan dan het feest of de stress beginnen, afhankelijk van je plaats in het geheel. Het is echter de bedoeling dat het uiteindelijk voor iedereen een feest wordt: van de jongste dansertjes tot de eindverantwoordelijken die voor een vlot verloop van de show moeten zorgen.