Els Vos biedt grafisch werk aan. Dat was mijn motivatie om naar die tentoonstelling te gaan. Ook zij werkt met lijnen, is waarschijnlijk evenzeer gegrepen door Seuphor. Ze wijdt er twee van haar werken aan in deze tentoonstelling.

Willy Peeters en Els Vos maakten speciaal voor de affiche van hun tentoonstelling, samen een werk (zie foto hiernaast). Het werk van Els Vos spreekt me wel aan. Wat me vooral raakt is haar uitsnijden van haar lijnen in papier. Het zijn kleinere werken, maar ze laten daardoor de kwetsbaarheid van de lijnen en werken in papier aan bod komen.

De ‘Mena’ is een oude brouwerij in Rotselaar die gerestaureerd is en nu dienst doet als centrum voor cultuur en vrije tijd. Zo is er de bibliotheek in gehuisvest op het gelijkvloers en de eerste verdieping. Op de tweede verdieping is een ruimte waar kleine culturele activiteiten kunnen plaats vinden: een optreden van een muziekensemble, een voordracht, een toneelvoorstelling … of een tentoonstelling, die onder de noemer ‘Menart’ aan het publiek aangeboden wordt.

Deze keer zijn Els Vos en Willy Peeters aan het woord of liever: aan beeld.

Het werk van Willy Peeters en Els Vos gaat ontzettend goed samen. Willy Peeters werkt driedimensionaal en toch doet zijn werk vaak aan een grafische interpretatie denken. De organische grilligheid van zijn figuren zijn a.h.w. een antwoord op het werk van Els Vos dat erg organisch aanvoelt.

De tentoongestelde beelden van Willy Peeters zijn niet zo groot (drie beelden niet te na gesproken) om bv. in de tuin de confrontatie met de natuur aan te gaan. Daarvoor is de expressie te fragiel. Het zijn beelden die ontstaan vanuit natuurlijke ‘vondsten’ en daarop wordt verder gegaan. Menselijke figuren vullen de takken, wortels tot ze vergroeien als één geheel. Ze hebben een beschuttende omgeving nodig zodat hun kwetsbaarheid behoed wordt.

Hiernaast het grootste beeld dat de bezoekers verwelkomt in de hal van de Mena, zie foto hiernaast. Daarna volgen enkele foto’s van de kleinere beelden die in de tentoonstellingsruimte staan.

Na de locatie van Gesigneerd in Baal hebben we het atelier van Chris Perdieus uitgekozen. Ze schrijft en illustreert kinderboeken. Zelf stelt ze niet ten toon, maar ze zorgt wel dat bij elke kunstroute haar atelier iets te bieden heeft.

Dit jaar heeft ze enkele vrienden uitgenodigd van de groep tekenaars die er vaak samen op uit trekken om te schetsen. Ze maken een afspraak om ergens samen te komen, soms over de grenzen heen. Ieder zoekt een hoekje, een gebouw, een stuk natuur op en dan aan het werk. Prachtige resultaten die soms samengebundeld worden in een boek.

Elke ruimte is gebruikt om iets te tonen, ook in de tuin. Het atelier is niet zo groot en toch is Chris er in geslaagd een boeiende tentoonstelling op te zetten. De beelden in de tuin zitten soms wat verscholen tussen de bomen maar daardoor verrassen ze extra.

De indrukken zijn nogal overweldigend … dus laten we alles even bezinken en gaan naar huis gaan. Er is nog een weekend om andere adressen aan te doen.

Herman Dewit is een veelzijdige artiest. Muzikant bij ‘Het Kliekske’, instrumenten bouwer, urban sketcher … en aquarellist die in vervoering brengt. Zijn boek ‘Gooik’, dat we daar kunnen inkijken, is gewoon prachtig. Verder zijn er een tiental aquarellen ten toon gesteld. Gewoon ontroerend mooi.

Jacques Thijs brengt humor: hele rake karikaturen. Je kan alleen maar blij worden van zijn interpretatie of in een lach schieten als het gaat om mensen die je persoonlijk kent.

Danny Anciaux stelt beelden ten toon, ook in de tuin.

Kunstkring Gesigneerd organiseert voor de zoveelste keer een kunstroute naar aanleiding van de WAK (week van de amateurkunstenaars). Ze proberen zoveel mogelijk plaatselijke kunstenaars aan te spreken om naar buiten te komen met hun werk. Daarvoor maken ze plaats in hun locatie in Baal en bij mensen thuis in een atelier, woonkamer, tuin …

De kunstroute start in de locatie in Baal. Het is een tijdje geleden dat ik er geweest ben en dan valt het op wat een mooie ruimte dit is. Het is een heel groot klaslokaal van een school die niet meer als school functioneert en onderdak biedt aan verschillende groepen die cultureel actief zijn. Er is hard aan gewerkt: de achtergelaten rommel opgeruimd, de muren kregen verflagen tot ze er terug representabel uitzagen, de verlichting werd bijgewerkt, binnenramen omgebouwd tot muur, een aangepaste vloerbedekking … en een pracht van een toog, zodat er op een gezellige manier iets kan gedronken worden bij de opening van een of andere tentoonstelling.

Vrijdag werd de tentoonstelling feestelijk geopend … maar ik kon er niet bij zijn, jammer. Dus zaterdag, met Christel, afgezakt naar Baal om de werken te bekijken. Zes kunstenaars brachten hun werken samen, drie ervan kende ik van de academie. Dat is wel leuk. Sommige werken heb ik zien ontstaan. Eens ze ingekaderd zijn en met zorg tegen een muur gehangen komen ze pas tot hun recht.

We blijven even napraten met mensen die we kennen, maar niet te lang: we willen nog enkele plaatsen bezoeken.