Het basisvlak wordt onder handen genomen: dwars doorgescheurd, zowel horizontaal als vertikaal. Daarbij wordt de bovenkant nog eens aangepakt. Zo ontstaat een crisis in het bewustziijn, maar de basis blijft min of meer behouden.
Wellicht dat elke volwasene met een of andere vorm van dit verschijnsel te maken krijgt. Nog maar even denken aan 'trouwen'. Een feestdag voor de meesten: de bruid in volle tooi, de bruidegom onderste boven van verliefdheid op haar verschijnen. De familie en vrienden jubelen, strooien rijst, laten een koppel duiven vliegen (is dat geen dierenmishandeling want kunnen die fragiele beestjes overleven zonder verzorging) … en gaan feesten. Eerst zijn er natuurlijk cadeautjes afgegeven. Tegen de avond aan is iedereen zowat dronken en voert de bruidegom zijn verovering mee naar het bruidsbed … hoewel, dat kwam vroeger soms voor, als kerkelijk ideaal en om ongewenste zwangerschappen te voorkomen. Wie nu niet met zijn of haar lief geslapen heeft is wellicht een uitzondering.
Waar blijft de feestvreugde die de rest van het leven aanhoudt? Gelukkig zijn er tegenwoordig therapeuten die ons kunnen uitleggen waarom het allemaal zo moeilijk gaat en waarom de koppels maar best uit elkaar gaan.
En dan zie je de wekelijkse rij 'scheidenden' in het justitiepalais. Drie keer moet je voorkomen … en na de definitieve handtekening die de scheiding bevestigt is er geen feestgejoel. Wellicht kunnen de betrokkenen nog samen een kop koffie gaan drinken … maar meestal doet ieder dat op zijn eentje.
Nochtans zouden nu familie en vrienden mogen aanrukken om de pijn te troosten die het scheiden heeft meegebracht. Er hoeft geen feest gelanceerd te worden, maar wellicht zou het uitspreken van 'proficiat, de beslissing die je nam is de juiste' je wel even opwarmen na de slijtageslag van geconfronteerd te worden met een droom die niet uitkwam en de innerlijke verwarring die dat teweeg brengt.
Gelukkig is er nog een basis aanwezig waarop je kan verder bouwen, een nieuw leven tegemoet.
|