Ondertussen loopt de tentoonstelling in het UZ Leuven. Leuk is wel dat daardoor een gelegenheid ontstaat om enkele vriend(inn)en van vroeger nog eens weer te zien.

Ik vind het gewoon leuk om dag na dag een dagboeknotitie te maken. Het vraagt ook niet zoveel tijd en energie, zodat ik nog de tuin in kan en van het zomerse weer genieten.

Normaal word ik wakker met een vaag idee over het ontwerp dat ik die dag wil uitwerken. Maar de dagboeknotities nodigen me niet uit tot een voorontwerp bij het begin van de dag. Ik ga gewoon achter mijn tekentafel staan, neem het gepaste papier en zet een lijn neer. Die lijn daagt me dan uit om verder te werken. Alsof zich een gesprek ontwikkelt tussen het witte blad en mijn onderbewuste en mijn hand gehoorzaam dat gesprek vorm geeft.

Ik ben altijd geboeid geweest door 'schrift'. Ik schrijf gewoon graag. Vroeger brieven, nu gebruik ik e-mails om mijn innerlijke wereld kwijt te kunnen.

Toen ik tijd kreeg om te tekenen ontdekte ik o.a. het schrift als lijnenspel. Ik noemde de reeks “schrijvenderlijn”. Ik ondernam een zoektocht om een soort schrift te ontwikkelen dat niet meer verbonden was met een bepaalde taal. Het was een zoektocht naar tekens die een soort van meta-taal vorm gaven. Telkens opnieuw begaf ik me in die wereld van symbolen die een soort universeel karakter hadden. Die zoektocht ondernam ik ook in die wand van dagboeknotities, dag na dag. Ik wou mezelf een discipline opleggen om daardoor dieper te kunnen doordringen naar een soort voor-schriftelijke symboliek die nog intens verbonden is met de archetypische wereld in mezelf.

Tot 21 maart 2017 loopt er een tentoonstelling van mijn werken in het gemeentehuis van Sint-Katelijne-Waver. De wand met dagboeknotities bestaat uit een vijftigtal kleinere werken (21 x 30 cm). Het begon als een voorstudie maar plots bleek dat formaat (kwarto afmetingen) me enorm te boeien: ik kon er elke dag iets van mezelf in kwijt. Langzaam groeide de stapel. Ondertussen ontdekte ik in een 'lage prijs' magazijn lijstjes mét glas, die perfect pasten bij dat formaat. Het vooruitzicht van de tentoonstelling in SKW stimuleerde om te zorgen dat ik één muur kon volhangen met die dagelijkse tekeningen. En die wand … ik ben er best tevreden mee.

Al tekenend moest ik denken aan een oude radio, met vooraan knoppen om op de juiste zender af te stemmen of om de geluidssterkte op het gewenste volume te brengen.

Naast de cirkel en het vierkant komt nu de driehoek zijn opwachting maken.

De cirkels zijn zo prominent aanwezig dat het vierkant zo wat verdwijnt.

De twee lijnen kunnen ook als vlak beschouwd worden. Het geeft het geheel iets solide

Een overvloed van kleur en cirkels geven het geheel iets bombastisch … dan later terug naar meer soberheid?

De kleur maakt hier meer deel uit van het vlak waartoe ze behoort, zodat het speelse lijnenspel naar de achtergrond verschuift.

De kleuren melden zich met meer nadruk. Daardoor ontstaat naast een speels accent van het gele, een strengheid die contrasteert met dat speelse.

Tot hiertoe beperkte ik de kleur tot een 'randverschijnsel'. Het ondersteunde de waarneming van de omtrek van het vlak. Nu wou ik de kleur een meer actieve rol laten spelen. De lijnen van kleur komen nadrukkelijk aanwezig zijn.

Ik werk op een groter formaat (50 x 70) en laat naast de cirkel ook het vierkant zijn intrede doen, waardoor het werk complexer wordt. Je moet even kijken voor je het 'gezien' hebt. Er spreekt meer vermoeden uit dan onmiddellijk begrijpen. Daardoor krijgt het werk iets poëtisch.

Het lijnenspel wordt strakker en complexer.

Lijntje na lijntje zet ik op papier, na het zwarte vlak van de cirkel ingevuld te hebben. Het is heel rustgevend. Wanneer ik het werk van een lijst voorzie lijk ik uit een ontspannend bad te komen: hé hé, dat deed deugd.

De cirkel is de meest eenvoudige vorm die je kan bedenken. Je neemt punt, een middenpunt, en vandaar uit trek je op de zelfde afstand (de straal) een lijn rond dat punt. Als de straal niet overal even lang is, is het geen cirkel meer, dan heb je iets dat gelijkt op een cirkel maar niet aan die twee basisvoorwaarden voldoet: één middelpunt en een straal die overal even lang is.

Nu doet de cirkel definitief zijn intrede in mijn werk. Ik probeer ook een andere zeggingswijze uit: de cirkel verschijnt als zwart vlak en wordt doorsneden door een lijn die een okeren invulling krijgt. De achterkant wordt opgevuld met dunne lijntjes, wat een verzachtend effect geeft.

Dit werkje is 21 cm x 30 cm. Cirkel en vierkant zijn nu in het lijnenspel aanwezig. Zo doen ze definitief hun intrede in de volgende werken.

Via de kleine aanzet in het vorige werk, doet de cirkelvorm zijn intrede.