Met een groepje van zes gingen we naar de tentoonstelling ‘The Bottom Line’ kijken in het S.M.A.K. (Gent). De anderen werken samen in het schildersatelier in Werchter. Ik schilderde daar tot twee jaren terug ook en dus werd het een blij weerzien.
Christel kwam me ophalen: wat een luxe zo aan huis afgehaald worden. Daarna naar Aarschot waar we de trein naar Leuven moesten hebben. We waren op tijd vertrokken, zodat we nog een koffie konden drinken. Ondertussen kwamen de anderen ook aanschuiven.
In Leuven een trein naar Oostende maar in Gent stopte onze reis. Het S.M.A.K. ligt op wandelafstand van het station. Het was droog en niet te koud: heerlijk wandelweer.
Aan de balie zorgt elk voor een inkomticket, we gaan eerst nog iets drinken, hoewel ik sta te popelen om aan de rondgang te beginnen. Toch doet de koffie deugd na de treinreis en de wandeling, vooral als er een groepje rond de tafel zit dat elkaar toch telkens veel te vertellen heeft.
En dan beginnen we er aan. Ieder volgt het eigen ritme en we zien elkaar dan wel bij de uitgang. Ik geniet ervan, gewoon prachtig. Niet dat alles me even veel aanspreekt, maar hier voel ik me ‘thuis’ komen.
Natuurlijk koop ik het boek dat bij deze tentoonstelling hoort, zo kan ik er later nog van genieten.
Wanneer we weer met zijn allen samen zijn, blijven we in het museum om iets te eten: de kaart is niet uitgebreid maar een simpele snack stilt ook de honger en zo verliezen we niet veel tijd om op zoek te gaan naar een restaurantje. En dan ontdekken we iets grappigs: aan de kassa bestellen we wat we willen en dan krijgen we een doosje mee waarop een nummer verschijnt. Wanneer dat doosje zoemt en flikkert, betekent dit dat onze bestelling klaar is en we ze kunnen afhalen. Zeer efficiënt om op zo kort mogelijke tijd de klanten te bedienen.
Er staat ons nog een tweede tentoonstelling te wachten … hoewel ik nu al héél tevreden naar huis zou kunnen gaan: ik ben echt vol van wat ik gezien heb.
Hieronder enkele foto’s. Er was natuurlijk veel meer te zien maar o.a. deze werken spraken me erg aan.
|