Christel had een paar maanden terug een dossier samengesteld dat een aanvraag ondersteunde voor een tentoonstelling van ons beiden in de gangen van UZ Gasthuisberg in Leuven. Je vraagt dat aan … en meteen vergeet je het weer, want er komen zoveel andere dingen op je weg. Tot Christel telefoon krijgt: de tentoonstellingscommissie heeft onze aanvraag geaccepteerd. We kunnen ten toon stellen van 27 juli tot 19 augustus. Van een prettige verrassing gesproken.
Op een vrijdagnamiddag gaan we ter plaatse een kijkje nemen. We nemen de bus in Werchter en die brengt ons voor de ingangsdeur van het UZ Gasthuisberg. Van comfort gesproken: geen stress op de drukke baan, geen zoektocht naar een parkeerplaats, geen afrekening voor de terugreis. Ik heb een abonnement van 65 plusser en Christel betaalt via de gsm. Wanneer de bus arriveert is er nog ruim plaats: er zijn nog maar drie stopplaatsen achter de rug. We installeren ons en het gesprek loopt verder alsof we thuis nog aan de koffie zitten. Een half uur later heeft de bus zijn eindstation en onze afstapplaats bereikt. Over een goed uur hebben we een bus terug naar huis: we zullen nog tijd hebben voor een koffie.
Het is niet de eerste keer dat ik in UZ Gasthuisberg kom en naar de werken op de muren kijk. Tot hiertoe keek ik naar de werken die er hingen, nu willen we als het ware even achter de coulissen kijken: over hoeveel gangen gaat het, wat is het ophangsysteem … hoe moeten we de tentoonstelling concreet realiseren.
Feitelijk voel ik me best opgewonden: toch een hele uitdaging om hier een goede tentoonstelling op te bouwen. Maar eerst eens kijken wat er nu hangt en welke problemen onopgelost blijven. Een eerste is bv.: hoe geraak je met de werken ‘binnen’ … toch niet langs de toegangsdeur? Dergelijke vragen houden we in reserve nadat we de tentoonstellingsruimte gezien hebben. Er is nog meer dan een half jaar tijd om dergelijke vragen voor te leggen aan de inrichtende instantie.
We lopen de gangen door waar de huidige werken hangen: op dit moment stellen twee kunstenaars ten toon. Ik wist niet dat er zoveel muren zich aanbieden om te exposeren. Gelukkig dat Christel en ik heel gepassioneerd en doorgedreven werken. We kunnen de ruimte wel vol krijgen met de werken van de laatste jaren. Trouwens, er is nog wat tijd en een tentoonstelling in het vooruitzicht werkt heel stimulerend om aan de slag te gaan.
We nemen rustig de tijd om de werken die er hangen te bekijken. Het circuit is wel een beetje chaotisch, hoewel dat wellicht te wijten is aan de onbekendheid met het gebouw. Een plannetje proberen te bekomen met de afmetingen van de tentoonstellingsruimte zou wel vlot werken. We voegen dat toe aan het lijstje van: te vragen.
En we hebben nog even de tijd om koffie te drinken in de restauratieruimte aan de ingang. Wat voelen we ons opgeladen en de problemen die zich voordoen zullen we wel oplossen, bv. hoe kunnen we de werken in één keer vervoeren.
We laten ons niet afschrikken. We hebben voldoende tijd om de nodige voorbereidingen te treffen. We moeten gewoon aan het werk gaan.
|