Elke nieuwe successiekwestie namen de steden ter hand om belangrijke nieuwe voorrechten af te dwingen. Toen Jan III na zijn dood in 1355 alleen dochters naliet, ontstond er een strijd om de opvolging. Pretendenten waren Wenceslas van Luxemburg, die gehuwd was met de oudste dochter Johanna, en Lodewijk van Male, graaf van Vlaanderen en echtgenoot van de jongere zuster Margareta. In deze strijd had Tienen aanvankelijk de kant van Lodewijk gekozen. Uiteindelijk zou de strijd in het voordeel van Johanna van Brabant en Wenceslas van Luxemburg (1355-1406) beslecht worden. Het nieuwe hertogelijke paar haalde Tienen uit de financiële problemen door de stad op 17 december 1358 belastingsrecht te verlenen. Om zich blijvend van de loyaliteit van de Brabantse steden te verzekeren, deed Johanna een aantal belangrijke concessies die resulteerden in het beroemde Charter van de Blijde Intrede (3 januari 1356). De nieuwe grondwettelijke oorkonde werd in februari van datzelfde jaar te Leuven bezegeld. Zij beschermde de inwoners van Brabant  tegen de willekeur van de landsheer en verleende tevens een nog grotere inspraak in het bestuur van het hertogdom.