Bijlagen:
Filmpje TIenen.wmv (2 MB)   

Van 1940 tot 1945 hadden de suikerfabrieken en de raffinaderijen onophoudelijk gedraaid om het land te bevoorraden. Nu, na de oorlogsjaren, beschikt onze suikerindustrie nog slechts over oude en vervallen uitrustingen. In 1945 reeds neemt de Tiense Suikerraffinaderij opnieuw contact op met haar wetenschappelijke en technische correspondenten. Ze stuurt ook haar eigen experts uit voor informatieopdrachten over de hele wereld. Het resultaat is een rationalisatieprogramma waarvan de eerste uitwerkingen in 1946-47 merkbaar zijn. In 1949 bedraagt de nationale productie van witte suiker voor het eerst meer dan 300.000 ton. Het jaar daarop wordt meteen al de 399.000 ton gehaald.

De oogst is overvloedig en de Tiense Suikerraffinaderij ziet zich verplicht, ten koste van zware investeringen, het vermogen van haar installaties en haar opslagcapaciteiten te verhogen. Maar er bestaat geen evenwicht tussen de productie en het verbruik van suiker. Daardoor verkeert de wereldmarkt in een haast permanente crisissituatie. Dat is de reden waarom vertegenwoordigers van de meeste suiker producerende landen elkaar in juli-augustus 1953 te Londen ontmoeten en de vorige akkoorden aanvullen. Deze akkoorden worden in 1956 verlengd, maar krijgen het hard te verduren als de Suez kwestie uitbarst. Gelukkig zal de Gemeenschappelijke Markt nieuwe horizonten voor onze suikerindustrie openen.

29-11-2010 om 00:00 geschreven door jcob1374  

De vier jaren van de nazi-bezetting brengen het land weer zijn aandeel van opofferingen en lijden. Toch is het duidelijk dat de suikerindustrie, zonder de uiterst positieve actie van de suikerconfederatie, voor onoplosbare problemen zou staan. In voortdurende samenwerking met het Ministerie van Landbouw en Ravitaillering en het Commissariaat van Prijzen en Salarissen zorgt de confederatie van bij het begin tot op het einde van de oorlog voor een eerlijke en regelmatige verdeling van suiker. Ze komt ook op voor de belangen van de fabrikanten, de suikerbiettelers en de bevolking.  Ondanks een indrukwekkende daling van het productiepeil slaagt de Tiense Suikerraffinaderij erin al haar personeel aan het werk te houden en zelfs mensen aan te werven.

In 1941, als reactie op het verbod de lonen te verhogen,  begint de groep met een systeem van driemaandelijkse voorschotten voor bedienden en arbeiders in functie van de gezinslast. Later, zodra het conflict voorbij is, zullen deze schulden overigens volledig kwijtgescholden worden.  Door haar civiele houding, die ook nog op andere manieren tot uiting komt, krijgt de Tiense Suikerraffinaderij bij verschillende gelegenheden het hard te verduren vanwege de bezetters en de collaborateurs. Vervolgingen, inbeslagnemingen en aanslagen zijn schering en inslag tijdens het jaar 1944. Tot de Amerikanen op 7 september Tienen komen bevrijden. Ondanks de wrede knevelarijen betreurt de Tiense Suikerraffinaderij het niet dat zij haar civiele verantwoordelijkheden is nagekomen. Gebogen, maar niet gebroken, kan zij zich eindelijk naar een rooskleurigere toekomst richten.

29-11-2010 om 00:00 geschreven door jcob1374  

Het decennium dat de tweede wereldoorlog voorafgaat begint met de grote, economische crisis die voor ons land rampzalige gevolgen heeft. De Belgische uitvoer, die in 1928 31 miljard frank bedraagt, is in 1932 teruggelopen tot slechts 15 miljard!  In volle branding wordt de Tiense Suikerraffinaderij met andere problemen geconfronteerd. Rusland verwerft het monopolie van de suikerlevering aan Perzië en dat betekent voor onze onderneming een sterke daling van de uitvoer.  In 1931 produceren de industrielanden teveel suiker en de markt wordt steeds maar onstabieler.

Op dat ogenblik wordt, onder voorzitterschap van de afgevaardigde-beheerder van de Tiense Suikerraffinaderij,  een internationale conferentie georganiseerd. Het resultaat hiervan is het eerste, globale suikerakkoord: het Chadbourne plan. Het is voorzien voor vijf jaar, maar wordt in 1934 reeds opgegeven omdat de suikerprijs opnieuw een sterke daling kent. Het is pas in 1937 dat 23 landen te Londen een nieuw akkoord ondertekenen om uit deze hopeloze situatie te geraken. De Tiense Suikerraffinaderij heeft nog meer gelukkige initiatieven. Onder meer de oprichting, in 1932, van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Verbetering van de Suikerbiet (KBIVS). Het instituut heeft een dubbele opdracht: opzoekingen en vulgarisatie. Het is aan zijn werk te danken dat in domeinen als selectie van zaden, keuze van bemesting, bestrijding van parasieten en teelttechnieken een tastbare vooruitgang wordt geboekt. In de voetsporen van dit instituut richten de Belgische suikerfabrikanten in 1938 de Beroepsconfederatie van Suiker en zijn Derivaten op.  Tijdens de tweede wereldoorlog zal dit organisme trouwens een zeer belangrijke, burgerlijke rol spelen.

Op het sociale vlak is de Tiense Suikerraffinaderij bij verschillende gelegenheden de wetgever voor. Onder meer wat het betaalde verlof betreft dat al verschillende jaren in voege is voor de beroemde wet van 8 juli 1936 gestemd wordt. Ook de acht werkuren per dag zijn reeds ingeburgerd op het ogenblik dat ze verplicht gesteld worden.

29-11-2010 om 00:00 geschreven door jcob1374  

Vlak na de oorlog moet de Tiense Suikerraffinaderij het hoofd bieden aan een zeer ongunstige situatie. De landbouw is de periode van stilstand nog maar nauwelijks te boven. En de onlusten in Europa hebben de verkopen van rietsuiker bevorderd die zich stevig op de exportmarkten gevestigd heeft. De beheerders van de Tiense Suikerraffinaderij zijn vast van plan de handschoen op te nemen en starten een politiek van overleg. Eén van de gevolgen daarvan is de oprichting, in 1929, van de “Samenwerkende Vereniging van Suikerfabrikanten”.

Tegenover de politiek van bescherming die in andere landen gevoerd wordt, stelt de Tiense Suikerraffinaderij alles in het werk om de productiekosten te drukken. Haar fabricatie organiseert ze wetenschappelijk en ze rationaliseert haar fabrieken. Ze werft ingenieurs aan om nieuwe procédés uit te werken. Een van de resultaten daarvan is de beroemde “T.S. continu diffusor”, die kort daarop ook door talrijke concurrenten wordt overgenomen.

De Belgische buitenlandse handel herstelt zich geleidelijk en de openbare schuld vermindert. In heel West-Europa zien we een industriële concentratie. Op 17 oktober 1928 worden de suikerfabrieken van Wanze, Braives en Les Waleffes in de Groep Tiense Suikerraffinaderij opgenomen.  In 1929 volgen ook de suikerfabrieken van Genappe. De Tiense Suikerraffinaderij speelt nu een overwegende rol in de Belgische suikersector.

29-11-2010 om 00:00 geschreven door jcob1374