Vlak na de oorlog moet de Tiense Suikerraffinaderij het hoofd bieden aan een zeer ongunstige situatie. De landbouw is de periode van stilstand nog maar nauwelijks te boven. En de onlusten in Europa hebben de verkopen van rietsuiker bevorderd die zich stevig op de exportmarkten gevestigd heeft. De beheerders van de Tiense Suikerraffinaderij zijn vast van plan de handschoen op te nemen en starten een politiek van overleg. Eén van de gevolgen daarvan is de oprichting, in 1929, van de “Samenwerkende Vereniging van Suikerfabrikanten”.

Tegenover de politiek van bescherming die in andere landen gevoerd wordt, stelt de Tiense Suikerraffinaderij alles in het werk om de productiekosten te drukken. Haar fabricatie organiseert ze wetenschappelijk en ze rationaliseert haar fabrieken. Ze werft ingenieurs aan om nieuwe procédés uit te werken. Een van de resultaten daarvan is de beroemde “T.S. continu diffusor”, die kort daarop ook door talrijke concurrenten wordt overgenomen.

De Belgische buitenlandse handel herstelt zich geleidelijk en de openbare schuld vermindert. In heel West-Europa zien we een industriële concentratie. Op 17 oktober 1928 worden de suikerfabrieken van Wanze, Braives en Les Waleffes in de Groep Tiense Suikerraffinaderij opgenomen.  In 1929 volgen ook de suikerfabrieken van Genappe. De Tiense Suikerraffinaderij speelt nu een overwegende rol in de Belgische suikersector.