Voor Tienen verliep de terugtocht van de Fransen bijzonder tragisch. In de vergadering van de gemeenteraad van 10 maart 1793 wordt melding gemaakt van de ontploffing van het munitiedepot dat de Fransen in de houtopslagplaats van het minderbroederklooster hadden ondergebracht. De helft van de gebouwen werd bij de explosie vernield of zwaar beschadigd. Deuren, vensters en zelfs muren gingen hierbij aan flarden. Ook de kamer van de St.-Jorisgilde ondervond aanzienlijke schade. In het overlijdensregister van de St.-Germanusparochie werden op 10 maart 1793 drieëntwintig overledenen genoteerd, die nog dezelfde dag begraven werden. Bij de slachtoffers waren de drieëndertigjarige lokaalhouder van de St.-Jorisgilde, Jacques Verdyen, en zijn zoontjes Jacques, tien jaar, en Antoine, zes jaar oud. Zij kwamen terecht onder het puin van de gildenkamer. De rest van de stad had het eveneens zwaar te verduren. In het verslag van de gemeenteraad werd zelfs gewag gemaakt van tachtig dodelijke slachtoffers. Toch waren de Tienenaars maar al te blij dat de strijdende legers de stad voor de rest ongemoeid lieten. Uit dank voor la libération miraculeuse de notre ville  lieten zij in 1793 een zilveren ex-voto vervaardigen die zij aan de St.-Germanuskerk schonken (foto links).

Het Oostenrijkse herstel was van korte duur. Op 26 juni 1794 behaalden de Fransen een beslissende overwinning in de slag bij Fleurus. Op 19 juli 1794 verschenen de revolutionairen definitief in de stad. In 1795 werden onze gewesten bij Frankrijk gevoegd. De Fransen troffen een reeks maatregelen die bij de plaatselijke bevolking niet in goede aarde viel. Het invoeren van de conscriptie gaf een impuls aan het ontstaan van de Boerenkrijg. Terwijl Limburg in opstand kwam, bleef in Tienen alles betrekkelijk rustig.