De regering van Napoleon I (1804-1815) (foto links) luidde voor Tienen een zeker herstel in. Na een bliksemcarrière als veldheer werd de Corsicaan Napoleon Bonaparte tot consul van de Franse Republiek benoemd. Later greep hij de macht en werd alleenheerser. Op 2 december 1804 kroonde hij zichzelf in de Parijse Notre-Dame tot keizer. Onder zijn regime werd het land verregaand gemoderniseerd. De cultus werd heringevoerd, de openbare diensten werden gereorganiseerd en de nijverheid herleefde. Napoleon I bracht twee maal een bezoek aan Tienen. Op 23 april 1803 deed hij de stad aan in het gezelschap van zijn eerste echtgenote Joséphine de Beauharnais. Bij zijn tweede bezoek op 1 september 1804 had hij zich al tot keizer uitgeroepen, maar was hij nog niet gekroond. Op 25 maart 1813 schonk hij de stad een nieuw wapenschild  Dit wapen staat nog steeds afgebeeld op de vier hoeken van het plafond van het kabinet van de burgemeester. Deze ruimte is trouwens volledig ingericht in empirestijl,  de heersende kunststijl uit de napoleontische periode. Op de schouw prijkt nog steeds een mooi borstbeeld van de Franse keizer uit 1811, uitgevoerd in Carraramarmer .

Napoleons veroveringspolitiek en zijn herhaalde conflicten met de andere Europese mogendheden zouden hem fataal worden. De Britse veldheer Arthur Wellesley wist hem in 1814 te Toulouse te verslaan. Na de vrede van Parijs werd Napoleon tot troonsafstand gedwongen en verbannen naar het eiland Elba. Dit feit leverde de Britse generaal de titel van hertog van Wellington op. Toen Napoleon vanuit zijn ballingsoord naar Parijs terugkeerde, werd Wellington aangesteld als opperbevelhebber van de geallieerde troepen. Zijn hoofkwartier bevond zich te Brussel. Op 3 mei 1815 ontmoette hij de bevelhebber van het Pruisische leger, veldmaarschalk Blücher, in de herberg de 'Tinnen Schotel' op de Grote Markt . Volgens de toenmalige stadssecretaris Jean Lambert de Wouters werden hier de voorbereidende gesprekken gevoerd voor de beslissende slag. Uiteindelijk werd Napoleon definitief verslagen te Waterloo. Hij stierf in 1821 in zijn ballingsoord op het eiland St.-Helena.