Paul (foto uiterst links) en Franz (foto links) Wittouck zijn de eigenaars van de suikerfabriek te Wanze. In 1894 kopen ze de Tiense Suikerraffinaderij van Vinckenbosch en Cie en maken er een naamloze vennootschap van. Deze nieuwe impuls, die duidelijk in de statuten wordt vastgelegd, roept onmiddellijk een zeer hevige concurrentie vanwege de andere Belgische fabrikanten in het leven.  Maar de Tiense Suikerraffinaderij zal zich toch geleidelijk kunnen opdringen. De ontwikkeling van de Tiense Suikerraffinaderij verloopt in verschillende fasen, tot het uitbreken van de eerste wereldoorlog. In 1902 wordt het Steffen procédé van verschrompeling van het snijdsel en de Adant turbine voor de fabricatie van de harde klontjes ingevoerd. In 1908 worden de kookapparaten geperfectioneerd om de kwaliteit van de suikerbroden (foto in bijlage), die voor de uitvoer bestemd zijn, te verbeteren. 

Twee jaar later besluit de Tiense Suikerraffinaderij te vergroten en de raffinaderij van de suikerbroden met nieuw materieel uit te rusten. Op die manier kan de export nog uitgebreid worden. De resultaten zijn dit dynamisme waard:  de productie van de geraffineerde suiker stijgt van 7.000 ton in 1894 tot 62.000 ton in 1913! Wat de uitvoer betreft, op dat punt is de groei nog opvallender. Het jaar 1894 mag beslist als een keerpunt beschouwd worden! 

In diezelfde periode bespaart de Tiense Suikerraffinaderij zich geen enkele moeite om haar invloed zowel in België als in het buitenland te vergroten. Ze koopt de Suikerfabriek en Raffinaderij Gebroeders Vanden Bossche en Janssens en verwerft aandelen in de suikerfabrieken van Landen, Les Waleffes, Heylissem, Visé, Houppertingen... 

Ze helpt tevens bij de oprichting van suikerraffinaderijen in Italië, Roemenië en Bulgarije. En tenslotte, enkele maanden voor de eerste wereldoorlog uitbreekt, haalt ze de reeds bestaande banden met de Centrale Suikerfabrieken van Wanze nauwer toe door een grotere integratie van de directie van beide fabrieken te aanvaarden.