De suikerfabriek is een enorme slokop van energie. In de bietencampagne verbruikt de fabriek meer elektriciteit dan de ganse stad Tienen te samen. Deze enorme hoeveelheid elektriciteit kan het normale elektriciteitsnet niet aanleveren. Omdat er ook grote fluctuaties op het elektriciteitsverbruik van de fabriek zitten zou dit het normale elektriciteitsnet en van de stad al te zeer verstoren.

Vandaar dat de suikerfabriek altijd al een eigen elektrische centrale heeft gehad. Hierdoor werkt de fabriek totaal onafhankelijk van het elektriciteitsnet en heeft de werking van de fabriek totaal geen invloed op de toevoer van elektriciteit aan de stad.

De drie hoge schouwen die reeds van ver in het landschap zichtbaar zijn staan midden in de elektrische centrale en vormen het hart van de fabriek.

Het elektriciteitsverbruik enerzijds en de energieprijzen anderzijds worden door de fabriek dag na dag nauwgezet opgevolgd. Volgens de evolutie van de energieprijzen kan de elektrische centrale van de suikerfabriek erg gemakkelijk overschakelen van energiebron.

De elektrische turbine van de centrale kan aangedreven worden door zowel steenkool, gas als door mazout en dit afhankelijk van de evolutie van de energieprijzen. Op een paar uur tijd kunnen de technici de centrale omschakelen op een andere voedingsbron.

Op het einde van het proces is er ook nog heel wat koeling nodig. Vroeger zorgde daar de SEM-toren voor. Doch deze koeltechniek werd verlaten en vervangen door een andere modernere technieken. De SEM-toren stond er de laatste jaren werkloos bij en werd zelfs wat bouwvallig. Een paar jaar geleden is onze SEM-toren afgebroken waardoor de "skyline" van de stad wel wat werd aangetast.

In bijlage kunnen jullie een luchtfoto vinden van een deel van de suikerfabriek met de aanduiding van de hierboven besproken elementen.