Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
25-03-2016
735 Digitaliseren
735 Digitaliseren
Er moet dringend een hulpcentrum komen om oude dragers te digitaliseren. De archiveringsdiensten met vrijwillig(st)ers zouden daarmee sterk gebaat zijn. Klank is al een probleem. Op de P.C. wordt voorkeur gegeven aan muziek. Maar zuivere klank - het gesproken woord - blijft marginaal. Het omzetten van cassettes en klankbanden blijft een probleem.Foto's kun je gemakkelijk van je fototoestal downloaden. Maar met de recentere apparaten krijg je reeds problemen met het archief. Oude foto's kunnen ingescand worden. Dat gaat vrij vlot. dia's is dan weer een probleem. Film is het grootste probleem. Met gewone fototoestellen werkt het naar behoren als je ze op P.C. zet. Maar met oude films is er een probleem. Je moet een goed systeem vinden om ze om te zetten in een compatibele modus. Als je ze dan al wil presenteren moet je ze eerst streamen. Maaar dan heb je software nodig. In de bibliotheek zou dat kunnen voorzien worden of in een ontmoetingscentrum. Maar waarom niet via een samenwerkingsverband. De erfgoedkringen zouden ermee gediend zijn.
Op 1 november 2013 opende The Lounge, een praatcafé. Vroeger was het de opslagplaats van de brouwerij aan de overkant, waar nu De Donder gevestigd is. Er was een onderaardse gang naar de overkant, waarlangs de vaten bier naar de opslagplaats aan de overkant gerold werden. Je kunt de toegang nog zien aan beide kanten. Maar toen de riool aangelegd werd de toegang aan de riool dicht gemetst. Mijn vroegste herinneringen aan dit gebouw gaan terug tot W.O.-II toen er een vliegende bom viel aan het kerkhof. Toen was er een kruidenierszaak uitgebaat door Josephine Van Keer-Weymans, de schoonzus van mijn moeder. Ik liep er voorbij en zag mijn nonkel grote platen zetten voor de vernielde ruiten van de winkel. Een mail naar mijn nicht Maria Van Keer leverde wat volgt op : Voor zover ik weet is dat ons ma en pa gehuwd zijn in 1936 . Pa woonde toen met meter (Leonie Cammu) en nonkel Jef Van Keer bij Kaddeder. Ons moeder kwam inwonen en had daar een pantoffelwinkel terwijl pa schoenen herstelde. Meter en nonkel verhuisden naar de Brusselsesteenweg 118. In 1942 kochten zij de hoek waar zij de eerste keer veranderingen deden . De Boechtstraat moest veel breder worden omdat er vroeger maar een kar door kon. Er bestaan nog oude foto’s van. Het huis had een blinde muur langs twee kanten. Ze begonnen er de winkel met voeding in 1942. Ik ben daar geboren. In 1949 hebben ze de gevels opgetrokken en een nieuw dak gelegd, zoals het er nog uitzag in 1969 toen ze verhuisden naar de Cardijnlaan 7. Als je nieuws uit Meise wou weten, ging je voor een babbel bij mijn tante. Zij kochten het huis van De Donder, verbouwden het en baatten de zaak uit van 1949 tot 1969. Toen trok mijn zus Marie-Jeanne erin, samen met mijn broer Piet. Het werd een boeken-en platenzaak en copy-center. Maar in een familie zaken doen, brengt verdeeldheid en mijn broer trok eruit en vestigde zijn drukkerij en copy-center naast de Muziekacademie. Uitstalraam van de boeken- en platenzaak De Cuyper. Vanaf 1981 zou mijn zus de winkel uitbaten gedurende 40 jaar. Vorig jaar op 1 november 2013 begon Carine Cammu the Lounge. De Meisenaren hadden liever een Vlaamse naam gezien bijvoorbeeld “’t Stamënee”.
In 1945 stierf mijn grootvader. Hij woonde in De Rozenboom Boechtstraat 21. Het werd afgebroken en bevond zich op de huidige nummers 27 tot en met 35. Het terrein liep door tot in de Limbosweg. Dat heette in het Meises dialect : “bai Waikkë Cuypës”. Mijn grootmoeder was al eerder overleden en Joannes De Cuyper liet een boerderij met herberg achter en nog twee inwonende volwassen kinderen : Amelie en Jef. Mijn vader trok noodgedwongen als oudste in en zo balandden wij in onze biotoop. Amelie en Jef hadden allebei verkering en trouwden zo snel mogelijk. Zo kwam ons gezin in een van de gezelligste herbergen, waar het sociale leven welig tierde. Het was de ontmoetingsplaats van de Oud Soldaten (Koninklijk Maatschappij der Gewezen soldaten van het Belgisch Leger) waar Jean muziekchef van was. Het was een gelegenheidsfanfare van de ‘ressën’ (Verenigde Broeders) en de ‘ëzzëls’(Concordia) die bij de vaderlandse plechtigheden broederlijk samen optraden. Mijn broer Piet en ik schreven onze jeugdherinneringen op. De mijne verschenen reeds eerder onder en Piet gaf een brochure uit “De historie van stamënee de Rozenboom in de Cuyperstraat”. Ik maakte een maquette van dit verdwenen erfgoed en verzamelde foto’s.
732 Benelux We gingen gisteren een lekkere Rodenbach drinken in deze volksherberg. Het gerucht deed de ronde dat deze gezellige ontmoetingsplaats zou stoppen. Niets is minder waar! Het viel ons op dat het uitgerust is om presentaties te geven. Er hangt een scherm met twee luidsprekers ernaast. Aan de zoldering prijkt een beamer. Dit kan als voorbeeld dienen voor De Spil en ’t Moment. Want de praatcafés van Erfgoedkring Berla zijn nogal amateuristisch qua inrichting (opstelling). Hadden ze ’t Spinet, aan de parking van het zwembad, maar gelaten zoals het was! Maar de verlichte geesten van toen, in de dienst cultuur, wilden verandering naar eigen behoeften : het moest een repetitieruimte worden voor opkomende groepjes. Het onbaatzuchtig werk van vrijwilligers met inbreng van sponsors werd zo teniet gedaan. Jammer! De vroegere uitbaatster Yvonne van de Benelux is er niet meer. Vandaar het gerucht. De accoustiek van de herberg kan beter. Maar dat weegt niet op tegen de positieve punten!
